De Romeinen hawwe it gebiet ferneamd nei de oarspronklike bewenners, de ''Pannoanjers'' (''Pannonii''), in [[Illyriërs|Illyrysk]] folk, dat in protte beynfloede wie troch Keltyske stammen der omhinne.
De lettere keizer [[Augustus (keizer)|Augustus]], dy't doe noch Oktavianus hiet, luts út de provinsje [[Illirikum]] wei yn [[35 f.Kr.]] op tsjin de Pannoanjers. Hy hie súkses en besette [[Sisak]] (''Siscia''). It gebiet wie noch net hielendal oermastere en it soe oant [[9. f.Kr.]] duorje foardat de Romeinen de Pannoanjers ferslein hienen. It nij oermastere gebiet waard tafoege oan Illyrikum mei de Donau as grins.
Yn [[6|6 n.Kr.]] kamen de Pannoanjers yn opstân ûnder twa lieders dy't beide [[Bato]] hieten. De opstân wurdt de grutte [[Pannoanyske Opstân]] neamd en duorre trije jier. Der waard swier fjochte en de opstannelingen koenen pas ferslein wurde nei in hurde kampanje troch it leger, oanfierd troch [[Tiberius]] en [[Germanikus]].
Nei de oerwinning waard Illyricum yn [[9|9 n.Kr.]] opdield yn twa parten: de ''provinciae Pannonia en Dalmatia'', dy’t beide troch in ''lânfâd'' fan konsulêre stân beheard waard. De fermoedlike reden wie de oanwêzigens fan in grut leger fan sân legioenen. Keizer Augustus woe net dat ien gûverneur hjir kontrôle oer hie.
