Ina Boudier-Bakker: ferskil tusken ferzjes
Content deleted Content added
→Literatuer: + korte documentaire RTV Utrecht over Ina Boudier-Bakker Lebels: Mobile bewurking Bewurking mobile webstee |
No edit summary |
||
Rigel 5:
Ina Bakker troude mei 27 jier mei Henry Boudier, direkteur fan de [[PTT (Nederlân)|PTT]]. Fanwege syn wurk moasten sy geregeldwei ferhúzje; sy wennen yn [[Utert (stêd)|Utert]], [[Vianen (Utert)|Vianen]], [[Aerdenhout]] en [[Grins (stêd)|Grins]]. Yn 1929 gie hja foar fêst werom nei Utert.
Yn 1902 skreau hja har [[debút]], de [[novelle]] ''Machten'', mar sy ferovere earst wier har plak tusken de grutte Nederlânske auteurs mei de roman ''Armoede'', dy't se fan 1907 oan 1909 yn Utert skreau. Har no bekendste boek, ''De klop op de deur'', skreau hja yn 1930. It waard yn 1970 foar telefyzje bewurke (''[[De klop op de deur]]'', telefyzjerige 1970-1971). Yn de [[Twadde Wrâldoarloch]] lei se eltse terreurdie fêst yn ferzen, dy't se koart nei de oarloch foardroegen hat yn de Piterstesjerke.
Nei de oarloch waard it libben fan Boudier-Bakker bot beynfloede troch sykte fan har man en harsels; har man stoar yn 1952. Dêrtroch liet sy har lykwols net út it fjild slaan en sy skreau noch tal fan boeken, û.o. ''Finale'' (1957) dat in grut súkses wie. Ina's oeuvre waard yn 1963 bekroane mei de [[Tollenspriis]].
----
At har mânske oeuvre by in streaminging yndield wurde moast, soe it nei alle gedachten it etiket fan "hûskeamerrealisme" of "[[damesroman]]" krije. De lêste typearring is troch de kritikus [[Menno ter Braak]] yntrodusearre foar boeken dy't ferskynden yn de neidagen fan it [[naturalisme (literatuer)|naturalisme]] en dy't meast troch frouljusauteurs
Ina Boudier-Bakker is in soad lêzen, mar de wurdearring fan it publyk waard net dield troch de literêre wrâld. Oer ''De Klop op de Deur'' publisearre ''[[De Gids]]'' ea as grap de saneamde koartste resinsje: "''Niet open doen!''". Menno ter Braak sette him bot ôf tsjin ''"de gemoedelijke huiskamer van de psychologische roman"''. Boppedat hat er de reputaasje fan Ina Boudier-Bakker definityf bedoarn troch har yn [[1935]] fan [[plagiaat]] yn har roman ''Vrouw Jacob'' te beskuldigjen. Ek no is der mar in bytsje wurdearring foar har wurk.
| |||