Hesse waard berne yn Calw, yn it noarden fan it [[Swarte Wâld]], wie soan fan [[Piëtisme|piëtistyske]] âlden dy't [[misjonaris]]sen yn ûnder oaren [[Yndia]] west wiene. Hesse waard grutbrocht yn in beskerme yntellektuele sfear. InThús hetrekke ouderlijk huis werd hijer al vroeg met de wereldliteratuurgua bekend,dankzijmei de uitgebreidewrâldliteratuer, bibliotheek vanom't zijnsyn learde pake, de ferneamde misjonaris en [[taalkunde|taalkundige]] [[Hermann Gundert]]., Hierin verrichttegrutte Hessebibleteek zijnbesiet. eersteDêr studiesbestudearre naarHesse onderek anderefoar hetit earst it [[boedisme]]. HetIt resultaat zousoe laterletter inyn hetde boek[[roman]] ''[[Siddhartha (roman)|Siddhartha]]'' werom te herkennenkennen zijnwêze.
HesseYn wassyn injonkheid zijnwie jeugdHesse eenin moeilijkmuoilik kindbern en brachtdêrtroch daardoorhat veleer jarenjierren op verschillendeferskate institutenynstituten doortahâlden. OokEk waswie hijin kortekoart tijdskoft [[seminary|seminarist]] inyn hetit [[abdij fan Maulbronn|kleaster Maulbronn]]. HieruitMeidat vluchtteer hij,'allinne omdatdicht hijen "entwederoars Dichternet'wurde oderwoe garflechte nichtser werden"it kleaster wildeút. Na enige moeizame puberteitsjaren werd hij leerling in enige antiquariaten/boekhandels. Het succes van zijn in 1904 verschenen boek ''[[Peter Camenzind]]'' stelde hem in staat zich volledig aan het schrijven te wijden. Daarvoor verhuisde hij naar het aan de Untersee ([[Bodenmeer]]) gelegen [[Gaienhofen]]. Hij huwde in 1904 met [[Marie Bernoulli]] en krige trije soannen, Bruno (1905), Heiner (1909) en Martin (1911). Het huwelijk werd in juni 1923 ontbonden. In januari 1924 trad Hesse na sterk aandringen van haar vader in het houlik met [[Ruth Wenger]], een Zwitserse. Dit huwelijk werd op verzoek van Ruth in 1927 ontbonden. Yn 1926 krige Hesse ûnde oan [[Ninon Dolbin]] (b. Ausländer), in keunsthistoarika út [[Czernowitz]]. Al yn 1910 hie hja as studinte reägearre op Hesse's boek ''Peter Camenzind''. Se boasken op 14 novimber 1931.
Hesse keerde zich in het geschrift ''"O Freunde, nicht diese Töne"'' (1914) tegen het uitbreken van de [[Earste Wrâldoarloch]], maar meldde zich wel als vrijwilliger. In verband met zijn slechte ogen werd hij voor de krijgsdienst afgekeurd en te [[Bazel (Zwitserland)|Bazel]] aangesteld op het bureau voor de Kriegsgefangenenfürsorge. Tot het einde van WO I stelde hij duizenden pakketten met boeken samen en verzond die naar Duitse krijgsgevangenen.
