Binnenstêd (Snits): ferskil tusken ferzjes

De binnenstêd bloeide yn de 17e en 18e iuw opnij op troch de goede ferbinings. De [[Súdwesthoeke]] oriïntearre him benammen op de stêd en toanoanjouwende keap-, en ambachtsllju bouden harren wen- en bedriuwsgebouwen oan de binnengrêften. De pânen út de 17e iuw binne faak werkenber oan harren [[topgevel|topgevels]], de gebouwen út de 18e iuw hawwe faak [[Neoklassisisme|neo-klassistyske]] [[listgevel|listgevels]], mar sokke gevels wienen sa populêr dat ek âldere gebouwen yn dy 18de en 19de ieuiuw faak sa'n nije gevel krigen. Letter yn de 19e iuw nom de [[Eklektisisme|eklektysk]]e bouwstyl de oerhân, ûnder lieding fan arsjitekt [[Albert Breunissen Troost]]. Letter folgen gebouwen van [[Neogotyk|neogoatyske]] en [[Neorenêssânse|neo-renêssânsestyl]] fan de hân fan [[Nicolaas Molenaar]]. In soad fan dizze gebouwen foarmje mei de [[Martinytsjerke]] en de [[Stedsgrêft (Snits)|stedsgrêften]] noch altiten it hjoeddeiske byld fan de Snitser binnenstêd.

Yn de Binnenstêd sit ek de bestjoerlike macht: it [[Stêdhûs fan Snits|Stêdhûs]] en gemeentehûs fan Súdwest-Fryslân. Oant it bejin fan de 21ste ieuiuw stie oan de Merkstrjitte ek it [[Kantongerjocht Snits|Kantongerjocht]].