Hieslum: ferskil tusken ferzjes

De herfoarme tsjerke stiet wat nei efteren en kaam yn it plak fan de midsiuwske tsjerke dy't ± 1300 boud wie en yn [[1874]] ôfbrutsen. De midsiuwske tsjerkefan Hieslum (út plm. 1300) is yn 1874 ôfbrutsen. De nije tsjerke hie gjin toer en gjin oargel. De nije tsjerke krige wol in houten spitske. Deen hjiryn kaam de klok út 1673 hingete ynhingjen indy't klokkestoel, mar kaamearst yn 1874in ynklokkestoel it tuorke te hingjenhong. Yn 1943 is hyde troch de Dútsers stellen en net weromkomd sadat de Hieslumers foar in nijen-ien soargje moasten. Under de houten flier fan de tsjerke lizze noch fjouwer grêfstiennen fan pastoars út âldede tidenmidsiuwen.<br>

De tsjerke hearde yn de lette midsiuwen oan it [[Sint-Odulfuskleaster]] fan [[Starum]]. Dat betsjutte dat de pastoar troch de lieding fan dit kleaster oanwiisd waard en dus meastentiids in geastlike út dit kleaster beneamd waard. Faaks dêrom hie de pastoar net folle lân, yn [[1543]] ± 20 [[Pûnsmiet]].

Nei de [[reformaasje]] waard it âlde tsjerkje foar ‘de nije leare’ brûkt, mar der kaam gjin eigen sieleharder wer. Hieslum waard kombinearre mei Parregea en [[Greonterp]], al wie dit leste allinnich mar yn namme, omdat der likemin protestanten yn Hieslum wennen as tsjinstwurdich. Nei 1580 bleaune yn Tsjerkwert, Hieslum, Dedzjum en Parregea in soad minsken roomsk. Yn Hieslum hat noch in skoftlang in roomske geastlike wenne. Om 1630 hinne wurke hjir Johannes Jacobi, dy’t ek de soarch hie foar oare doarpen yn Wymbritseradiel. Grytman fan Aylva knypte in eachje ticht. Syn opfolger, Adam Petri, ferhuzerferhuze nei [[Blauhûs]], al waard dy staasje doe noch in skoft Hieslum neamd. Dêrmei waard it sintrum oerbrocht neifan it uterste hoekje fan Wûnseradiel nei Wymbritseradiel. Oldenhof en Ydema hawwwe oantoand, dat der stadichoan in ferskowing fan de roomske befolking fan Hieslum nei de oare doarpen kaam. Yn 1849 wie 38% fan de Hieslumers roomsk, yn 1958 mar 11%. Foar Dedzjum wienen de sifers 62% en 14 %.