[[Karel de Grutte]] hie der foar soarge dat yn [[Nederlân]] dat ek part útmakke fan it [[Frankyske ryk]] dat it bestjoer fan it lân op regel wie.
Likernôch wie der op it ein fan de [[9e ieu]], doe't de [[WytsingsWytsingen]] foartloekenfoarlutsen, sprake fan in ferwilderdeferwyldere tastânrtastân. Nederlân makke noch wol part út fan it East-Fransje, it Dútske ryk, mar der wie gjin sintrale macht dy't de pleatslike greven yn bedwang koebetwang hâlde koe.
De greven erkenden noch wol de keizer as harren hear, mar hâlden harren alsas ûnofhinklikeûnôfhinklike potentaten. De titel fan greve waard erflik. Ek besochten sy harren gebieten út te wreidzjen ta nadeleneidiele fan oare greven. De lytsere greefskippen waarden faak mei geweld oan de gruttere en machtigere ûnderskiktûndergeskikt makke. Oant en mei de lette [[Midsieuwen]] hienen de greven in grutte macht yn harren gebiet, faak kombinaasjes fan mear goaen dy't troch fererving in grutter greefskip foarme hienen. De keizer wie net by machtemacht om hjir in ein oan te meitsjen. Hy koe syn gesach net handhaavjehanthavenje.
Op it ein fan de MidsieuenMidsieuwen waard de macht lykwols troch de lienhearen werom naam. Yn dy keninkriken mei in sterk sintraal bewâld waard de greve ta net folle mear as in aadlike titel.
