Grêfkelder fan de Fryske Nassaus: ferskil tusken ferzjes

Yn de '''grêfkelders fan de Fryske Nassaus''', de greven fan [[ Nassau-Dietz]], waarden tusken 1623 en 1765 tsien lykkisten bysettenbyset. Yn de kapel boppe de kelder stiene nochris seis kisten.

Yn 1795 waard [[Fryslân]], teminsten yn de eagen fan de [[patriotten]], fan it jok fan de Oranjes en harren aadlike klyk befrijd. It gewest folge no it foarbyld fan it revolúsjonêre Frankryk. It stedsbestjoer fan Ljouwert feroardere dat "alle distinctieve eeretekenen en wapenborden als onbestaandbaar met gelijkheid en vrijheid moeten worden weggenomen". Op 1 augustus sloegen boumaster Stapert en stienhouwer Feyens it [[Grêfmonumint fan Willem Lodewijk fan Nassau-Diez|grêfmonumint fan Willem Loadewyk fan Nassau-Diez]] en dat fan Anna fan Oranje, in lizzende polygromearde [[gisant]], oan gruzeleminten. Ek de [[rouboerd|roubuord]]en en [[wapenkast]]en waarden fernield.<BR>

No wreekte him de opfallende boppegrûnseboppegrûnske begraafwize fan de Nassau's. Harren fraaie kisten waarden op [[16 augustus]] troch in fan Stapert oanfierde revolúsjonêre mannichte iepenbrutsen. Se fertrapen de tinnen en leaden kisten en namen it materiaal mei om it om te ranensmelten.

Op de troch in foarbygonger opkrigenopkrige plasseholleplasse fan Marie Louise nei waarden alle bonken yn de wiete kelder smiten.<BR>

De kapel waard konsistoarjekeamer en de grêven waarden fergetten. Yn 1841 kaam kening [[Willem II fan de Nederlannen]] nei Ljouwert en ynformearde nei de grêven fan syn foarâlden. Doe waard in ûndersyk ynsteld nei de kelder. Neffens it proses-ferbaal wie it lichem fan Marie Louise yntakt en wienen der ek oare bonken yn de wiete kelder fûn<ref>Tijdschrift voor Geschiedenis, Land- en Volkenkunde, artikel troch H.J.Schouten, 1913.</ref>. De kelder waard wierre en wite en yn twa nije "groote vorstelijke doodskisten" waarden de oantroffen resten opnijop 'en nij yn de kelder opbierd.

Minister [[Jan Heemskerk|Heemskerk]] liet de plasse, wol yn alle stilte, yn de kiste fan Marie Louise sette, mar dêr siet al in plasseholleplasse yn ...

De konsistoarjekeamer wie withoe lang in biezemhok oant it yn 1948 byta gelegenheid fan it jubileum fan [[Wilhelmina fan de Nederlannen|Wilhelmina]] restaurearre waard. It stedhâlderlikesteedhâlderlike poartsje fan it koar waard wersteldrestaurearre en op de muorre kaam in rekonstruksje, skildere yn [[Grisaille|griisteinten]], fan it monumint fan Willem Loadewyk fan Nassau-Diez. Op de muorren kamen tsien wapenskylden en boppe de kelder waard in grutte houten tombe settenset. Neffens Emirentia van Heuven-van Nes is ditdat in earbetoan oan Anna, neffens Cees van Raak is it in senotaaf foar Marie Louise.

Dit artikel is noch net folslein. Wa't it oan bysettings ferliket mei it oantaltal kisten en wa't it oantaltal jongferstoarne bern fan de Nassau's mei de opjeften hjir fergeliketferliket. sil lakuneslakunen ûntdekke. R.P.