Bekende Nederlânske heechfeanterijen binnewiene yn it súdeasten fan [[Grinslân]] en it easten fan [[Drinte]]. HjirDêr lei eartiids it Nederlânske part fan it grutste [[sompe]]gebiet fan Noardwest-Europa; it [[Boertanger Fean]]. Foar de feanterij binne dêr in soad [[feanfeart|kanalen]] groeven en grutte [[feankoloanje]]s stifte. It fean waard drûge en brûkt as brânstof;: turf. De [[feanmoas]]turf út de heechfeangebieten is mear as leechfeanturf geskiktin asgaadlike brânstof. It hat in relatyf hege ferbaarningswearde, der komme net folle ruotdieltsjes frij by it ferbaarnen en oars as by de swevellucht dy't by it ferbaarnen fan leechfean frijkomt stjonkt it ek net folle. Boppedat sitte der net folle stammen en stobben yn. De ferbaarningweardeferbaarningswearde wurdt yn it algemien grutter nei't de turf út djippere feanlagen wûn wurdt. De boppeste laach is it jongere feanmosfean. DitDat waard it graufean neamd (ek wol wytfean of bolster). Dêrûnder de laach swartfean wêrút de measte turf stutsen waard. De ûnderste leechlaach waard it dargfean neamd, dat oer it algemien ta baggerturf ferwurke waard. Turf fan heechfean waard brûkt yn it bedriuwslibben en de húshâlding.
De feankoloanjes waarden, neist mei lokale arbeiders, befolke troch in soad minsken út it westen fan Nederlân, wat noch blykt út plaknammen lykas [[Nij-Amsterdam (Drinte)|Nij-Amsterdam]] en [[Hollânskefjild]]. Yn Drinte leit it gebiet dat yn Nederlân it lêst ferfeante waard: It [[Bargerfean]], noardeast fan [[Schoonebeek]]. HjirDêr waard foar it lêst fean masinaal ôfgroeven yn [[1992]]. Dat barde net mear foar brânstof, dit feanmar wie bedoeld as grûnstof foar [[Túnturf|turfstruisel]] dat brûkt waard as grûnferbetterder, it meitsjen fan [[Aktive koal|Norit]], en in [[pigmint]]: ''Drintsk Swart''. It Bargerfean is net hielendal ferfeante, dat der is noch libben Heechfean.
