Ferhearliking op 'e Berch: ferskil tusken ferzjes

Neffens de [[evangeelje]]s nimt Jezus syn dissipels Petrus, Jakobus en Jehannes mei him mei en hja klommen op in berch, dêr't de namme net fan neamd is. Doe't hja op de berch wiene, feroare neffens Mattéus 17:2 de stal fan Jezus foar harren; "Syn gesicht begûn as de sinne te skinen en syn klean waarden sa wyt as ljocht". Doe seagen se ynienen de profeten Moazes en Elía mei Jezus te praten. Neffens Lukas waard der praat oer Jezus syn yntocht yn [[Jeruzalim]] en de [[Opstanning]].<br/>

Op it stuit dat de profeten begûnen te ferfarren frege Petrus oan Jezus dat de dissipels trije tinten opsette moatte soene; ien foar him en ien foar elts fan de profeten. FoarEar't Petrus noch útpraat wie, ferskynde der in wolk dêr't in stim út wei kaam en sei: ''Dit is Myn Soan, Myn ynleave Jonge, dêr't Ik sa wiis mei bin. Harkje nei Him''. Doe foelen de dissipels plat op de grûn en wiene se sa kjel. Mar Jezus bûgde oer harren en sei harren oerein te kommen en om mar net bang te wêzen. Doe't de dissipels omheech seagen, seagen se allinne Jezus en seagen se de profeten net mear.<br/>

Doe't hja de berch del giene fertelde Jezus harren: ''Fertel gjinien wat jimmesjimme sjoen hawwe, ear't de Minskesoan út 'e dea ferriisd is''. It is beskreaun dat de dissipels inoar ôffregen wat Jezus bedoelde mei "út de dea ferriisd is".<br/>

Alhoewol't Mattéus 17 Jehannes as ien fan de oanwêzige dissipels neamt, fertelt de Evangeelje fan Jehannes dêr neat oer. Dat late ta redendielen tusken gelearden, dêr't guon drúsken oer wa't de skriuwer fan de Evangeelje fan Jehannes wie. enOaren oaren beanehiene dêr in útlis oerfan. [[Eusebius fan Caesarea]] oppenearre dat de Evangeelje fan Jehannes in taheaking wie fan de oare evangeeljes en dus net foarfallen dûbeld neame woe. Oaren tinke dat de Evangeelje fan Jehannes op de Ferhearliking doelde sa as yn Jehannes 1:14. Dat wie net it iennige foarfal dat net neamd wurdt yn de Evangeelje fan Jehannes. Ek it ynstellen fan de [[Nachtmiel]] yn de [[Lêste Nachtmiel]] is in foarbyld dêrfan.

De Ferhearliking wie ien fan de wûnders fan Jezus yn de Evangeeljes. Dy wûnder wie bysûnder neffens de oare wûnders, om't de wûnder Jezus sels beluts. Neffens [[Tomas fan Akwino]] wie de Ferhearliking de "grutste wûnder", om't it in oanfolling fan de doop en it liet de folsleinens fan it libben yn de himel sjen. De Ferhearliking wie ien fan de grutte fiif foarfallen yn de Evangeeljes oer it libben fan Jezus: de [[Doop fan Jezus|Doop]], it [[Krusigjen fan Jezus|Krusigjen]], de [[Opstanning fan Jezus|Opstanning]] en de [[Himelfeart fan Jezus|Himelfeart]].<br/>

Yn it Kristlike leauwen is de Ferhearliking in wichtich momint en it foarfal op de berch wurdt sjoen as it punt dêr't de minske God temjitte komt: it moetingsplak fan it tydlike en ivige dêr't Jezus de ferbining fan is. Boppedat leauwe kristenen dat de Ferhearliking it ferfoljen fan in foarsizzing út it [[Alde Testamint]] wie, dêrdêryn't Elía nei syn himelfeart wer weromkomme soe. ([[Maleächy (bibelboek)|Maleächy]] 4:5-6)

Under in soad teologyske gelearden is der in soad redendield oer de oanwêzigens fan de profeten en de gewaarwurding fan de dissipels. [[Origenes]] wie de earste dy't neamde dat de oanwêzigens fan Moazes en Elía de "Wet en de Profeten" fan de [[Torah]], en de rest fan de [[Hebriuwsk]]e Bibel, fertsjintwurdige. [[Marten Luther]] seach harrendat asek de "Wet"sa en detocht "Profeten" endat harren erkenning en petear mei Jezus as in symboal hoe't Jezus de "Wet en Profeten" ferfolle hie.<br/>

[[Jehannes Krysostomos]] neamde trije mooglikheden wêrom't Moazes en Elía njonken Jezus setten waarden. Njonken harren fertsjintwurdiging fan de Wet en de Profeten, soe it kinne dat Moazes al dea wie en Elía noch as yn libben beskôge wurde koe. Om harren beide te neamen betsjutte it dat God in God fan de libbenen en de deaden wie. De oare mooglikheid wie ydy't er neamde wie dat se eltsenien, dy't fisjoenen fan God hân hiene, fertsjintwurdigen.<br/>