Dea: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Bild
L red
Rigel 1:
[[File:Kuoleman Puutarha by Hugo Simberg.jpg|alt=|thumb|Death tending to his flowers, in Kuoleman puutarha, Hugo Simberg (1906)]]
[[File:Skullclose.jpg|right|thumb|150px|In [[minske|minsklike]] [[plasse (lichemsdiel)|plasse]]: it symboal fan 'e dea.]]
De '''dea''' (of, [[argaïsme|argaysk]]: '''dead''', fan it [[Proto-Germaansk]]e *''dauthuz'') is de tastân nei it [[ferstjerren]] fan in [[libben]] [[organisme]], wêrby't alle [[biologysk proses|biologyske funksjes]] fan dat organisme opholden binne. Der is dan gjin [[groei]], [[ferâldering]] of [[bewustwêzen]] mear, gjin [[metabolisme|spiisfertarring]] of [[bloedsirkulaasje]] en der wurde gjin aktive ferrjochtings mear útfierd, lykas [[sykheljen]], [[tinken]], [[beweging|ferwegen]], [[iten]], [[drinken]], ensfh. It [[biology]]ske proses wêrby't in libben organisame deagiet, wurdt it [[ferstjerren]] neamd. As symboal foar de dea wurdt ornaris in minsklike [[plasse (lichemsdiel)|plasse]] (skedel) brûkt. De dea wurdt yn [[literatuer]] en [[folkloare]] gauris personifisearre as de [[Seineman]] (''Magere Hein'')
Line 10 ⟶ 9:
 
Meastal binne sokke minsken mar heechút in pear [[minút|minuten]] 'wei' west, mar guon minsken dy't yn tige kâld [[wetter]] fallen en dêr 'ferdronken' wiene, binne noch wer bybrocht nei't se mear as tweintich [[minút|minuten]] ûnder wetter ferkeard hiene, wêrby't al harren biologyske funksjes ta stilstân kommen wiene. Yn sokke gefallen wurdt faak sprutsen fan in [[hast-dea-ûnderfining]], hoewol't dy oantsjutting op ûneigentlike wize ek wol losser brûkt wurdt foar in barren wêrby't men mei de skrik frijkomt.
[[File:Kuoleman Puutarha by Hugo Simberg.jpg|alt=|thumb|Deathright|250px|De tendingDea tofersoarget hissyn flowers,blommen op in Kuoleman[[skilderij]] puutarha,fan [[Hugo Simberg]] út ([[1906)]].]]
 
As sykheljen, bewustwêzen en bloedsirkulaasje net wer op gong brocht wurde kinne, is immen [[biologysk dea]]. Yn it ramt fan 'e [[orgaandonaasje]] wurdt dat ek wol 'hertdea' neamd. Yn 'e [[genêskunde]] wurdt in minske as folslein dea beskôge as de [[harsens]]funksjes foarfêst opholden binne. Sokke persoanen wurde [[harsensdea]] neamd. Neffens dy definysje is it mooglik om mei in noch altyd klopjend [[hert]] as folslein dea beskôge te wurden, om't in hert út himsels klopjende bliuwe kin sûnder dat dêr funksjonearjende [[harsens]] foar nedich binne. Foar [[sykheljen]] binne dy lykwols àl nedich, sadat immen dy't sûnder help fan [[beäzemingsapparatuer]] noch sykhellet, net harsensdea is.