Izaäk (aartsfaar): ferskil tusken ferzjes
Content deleted Content added
LNo edit summary |
|||
Rigel 4:
Fan de trije aartsfaars libbe Izaäk it langst. En oars as Abraham en Jakob bleau Izaäk altiten yn it lân [[Kanaän (gebiet)|Kanaän]] wenjen. Yn tsjinstelling ta syn heit Abraham en syn soan Jakob hold Izaäk altiten deselde namme.
Izaäk libbe as nomade yn de
== De Bibel oer Izaäk ==
Rigel 15:
==== Rebekka ====
Nei de dea fan Sara stjoerd Abraham syn tsjinner, nei alle gedachten deselde man as Eliêzer út Genesis 15:2, nei it lân dêr't Abraham weikaam. Hy krige de opdracht om dêr in frou foar Izaäk te sykjen, om't Abraham leaver net in Kanaänityske frou foar Izaäk hie. By de stêd Haran oankommen, bidde de tsjinner by in wetterput om in teken te jaan hokker frou foar Izaäk ornearre wie. De frou dy't him en syn kamielen te drinken jaan soe, soe dan de frou wêze moatte dy't de Heare oanwiisd hie foar Izaäk. Hy wie noch niet klear mei syn gebed en dêr kaam al in frommiske de stêd út. Hja joech de man te drinken en dêrnei sei se dat se mear wetter helje soe om ek de kamielen te drinken te jaan. Har namme wie Rebekka en it die blieken dat it in pakesizzer wie fan Nachor, de broer fan Abraham. Doe't har heit Bêtuel en har broer Laban begrepen dat de saak "fan de Heare útgyng", joegen hja tastimming om Rebekka mei te nimmen en de frou te wurden fan Izaäk. Nei in lange tocht kaam de karavaan tsjin de jûn oan en Rebekka seach de doe fjirtichjierrige Izaäk al yn it fjild de karavaan yn'e mjitte kommen. Hja die neffens gebrûk in sluier foar en nei't de tsjinner Izaäk op de hichte stelde, naam Izaäk Rebekka mei de tinte fan Sara yn en naam har dêr. Rebekka waard syn frou en hy krige har leaf. Oars as Abraham en Jakob hie Izaäk mar ien frou en fierder gjin byfrouwen (Genesis 24).
==== Jakob en Ezau ====
Krekt as Sara bleau Rebekka lang sûnder bern. It duorre noch tweintich jier doe't Rebekka lang om let dochs noch bern krige: de twilling [[Ezau]] en [[Jakob]]. Al tidens it swierwêzen tsierden de bern meiïnoar en God ûnthiet Rebekka dat de âldste de jongste tsjinje soe en dat har skurte twa naasjes fuortbringe soe. As earste waard Ezau berne, en dêrnei Jakob, dy't tidens de berte mei syn hân de hakke fan Ezau fêst hold. De beide jonkjes wienen folslein ferkillend. Ezau wie rûch yn't hier en rossich en mocht graach bûten wêze, wylst Jakob leaver binnen yn de tinte by syn mem bleau. Izaäk hold it meast fan de âldste, Rebekka it meast fan de jongste (Genesis 25).
[[File:Isaak zegent Jakob Rijksmuseum SK-A-110.jpeg|thumb|300px|Jakob kriget de segen fan Izaäk (Govert Flinck, 1638]]
==== Filistinen ====
Izaäk folge trou en geduldich de wei fan God. As hy yn him om gean lit om tidens in hongersneed nei it lân fan Egypte te gean, hjit God him om dat net te dwaan. Izaäk joech om sizzen en bleau yn Gearar. Foar it folgjen fan God waard hy ryklik segene en syn rispinge wie it hûndertfâldige fan wat hy ynsiedde hie op it lân. Sa waard Izaäk skatryk, mar dat brocht ek de oergeunst fan de Filistinen. Hieltiten as Izaäk in put liet grave, smieten de Filistinen de put wer ticht. Ek nei't Izaäk op oantrunen fan kening Abimêlek op in oar plak syn tinten opsloech sieten de Filistynske feehoeders him dwers troch jimmeroan wer de nij groeven wetterputten op te easkjen. Geduldich gyng Izaäk fierderop, oant der in plak kaam dêr't de Filistinen him gewurde liet. Dat plak neamde hy Rechobot (Genesis 26).
==== Ferstjerren ====
As Izaäk blyn en âld is wol hy Ezau foar't hy ferstjert syn segen jaan. Hy freget Ezau om op wyld te jeien en him in goed miel klear te meitsjen. Rebekka heart dit lykwols en wol ha dat har soan Jakob de segen kriget. Hja betinkt in plan om Ezau de segen fan Izaäk te ûntfytmanjen. It plan slagget en it is Jakob dy't fan syn heit de segen, dy't foar Ezau ornearre wie, te krijen. As Ezau der efter komt dat syn broer syn heit belazere hat wurdt hy sa dûm, dat hy Jakob dea dwaan wol sadree't syn heit der net mear is. Op oanrieden fan Izaäk flechtet Jakob dan nei Laban oan't de lilkens wêr wat saksearre is (Genesis 27).
| |||
