Franz Liszt: ferskil tusken ferzjes
Content deleted Content added
→Keppeling: kt |
PieterJanR (oerlis | bydragen) L Correctie |
||
Rigel 16:
== Pelgrimaazje (1835–1843) en Weimar (1843-1861) ==
[[Ofbyld:Liszt at the Piano.JPG|thumb|350px|''Franz Liszt ymprovisearret op de Piano'' (1840), fan [[Josef Danhauser|Danhauser]]. It optocht selskip bestiet út, sittend [[Alfred de Musset]] of [[Alexandre Dumas de Aldere]], [[George Sand]], Franz Liszt, [[Marie d'Agoult]]; steand [[Hector Berlioz]] of [[Victor Hugo]], [[Niccolò Paganini]], [[Gioachino Rossini]]; in búste fan [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] op de piano (in "Graf"), in portret [[Lord Byron]] oan de muorre, in stânbyld fan [[Jeanne d'Arc]] lofts.<ref>[http://books.google.com.au/books?id=wQ8d0S8BkEsC&pg=PA83 ''After the golden age: romantic pianism and modern performance''] by Kenneth Hamilton, p. 83, [[Oxford University Press]] 2008, ISBN 978-0-19-517826-5</ref><ref>[http://www.mozartpiano.com/articles/liszt.php "Liszt at the Piano"] by Edward Swenson, June 2006</ref><ref>[http://bpkgate.picturemaxx.com/preview.php?IMGID=00009759 ''Franz Liszt, am Flügel phantasierend''] by Stiftung Preußischer Kulturbesitz
Op 28 augustus 1827 kaam syn heit oan de gefolgen fan [[búktyfus]] te ferstjerren. Liszt wie doe 16 jier en finansjeel al selsstannich. Troch de dea fan heit en dêr oerhinne noch in mislearre ferhâlding mei ien fan syn learlingen, Caroline de Saint-Cricq – bûten harren skuld om – rekke er depressyf en ferlear alle nocht oan de muzyk. Neist dy [[senuwynsinking]] waard er slim siik, mar waard wer better.<ref>Taylor (1986), pp. 17-19</ref> Yn dizze snuorje rekket Liszt yn de ban fan de literatuer, wat in grutte boarne fan ynspiraasje foar him wurde soe (en ek foar neikommende generaasjes komponisten). Teffens ferdjippe er him yngeand yn religy (wat yn 1865 ta syn prysterwijing late). It iennige wat er yn dy tiid komponearre hat, is de ''Grande Fantaisie sur la Tyrolienne'' (1829), in transkripsje fan [[Daniel-François-Esprit Auber|Auber]] syn opera "La Fiancée", dy't opdroegen waard oan Chopin.<ref>Taylor (1986), pp. 17-20.</ref><br />
| |||