Egbert I fan Breunswyk: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
L st; fl
 
Rigel 4:
Egbert wie in soan fan greve [[Liudolf fan Brunswyk]] en Gertrudis fan Billung. Fan syn heit erfde hy yn [[1038]] it markgreefskip [[Brunswyk (lân)|Brunswyk]]. Foar syn Eastfaalske besittings wie hy lienman fan de biskop fan [[Hildesheim (stêd)|Hildesheim]].
 
Yn 1057 waard Egbert yn ynkear in wichtige hoveling: in groep Saksyske opstannelingen ûnder lieding fan Otto, de bûten de houlikssteat berne soan fan [[Bernard II fan Brandenburg]], besocht fanút in mûklaach de seisjierrige [[Hindrik IV (keizer)|Hindrik IV]] en syn mem [[Agnes fan Poitou]] (1024-1077) te fermoardzjen. Egbert en syn broer [[Bruno]] kamen Hindrik en syn mem te help en koenen de oanfal ôfslaan. Lykwols sneuvele Bruno by de gefjochten en rekke Egbert swier ferwûne. Egbert genêsde en krige as beleanning de Fryske greefskippen fan syn broer.
 
Sommige dêrfan (it lân tusken Lauwers en Iems) hie de [[Hillige Roomske Ryk|Dútske]] keizer oan de aartsbiskop fan [[Hartochdom Bremen (biskop)|Bremen]] [[Adalbert fan Bremen|Adalbert]] yn lien jûn en troch syn broer de biskop ôfhandich makke. Egbert behâlde it bewâld deroer en wie yn dedy rol in liemanlienman fan de biskop fan Bremen.
 
Yn [[1058]] naam Egbert diel oan de eksspedysjeekspedysje tsjin de grêvegreve fan Hollân [[Floaris I fan Hollân|Floaris I]].
 
Yn [[1067]] waard hy ek noch greve fan [[Meißen (distrikt)|Meißen]].
 
Egbert wie trout mei Irmgard fan Turyn (-1078), de dochter fan markgreve Manfred II Odelrich, en widdo fan markgreve [[Otto III fan Zwaben|Otto vanfan Schweinfurt]]. Hy wie heit fan trije bern, [[Egbert II]], [[Gertrudis fan Brunswyk|Gertrudis]] en Amelung.
 
== Sjoch ek ==