De Kataren waarden troch de Tsjerke yn [[13e iuw]] ferfolge om harren leauwensopfetting. Dy ferfolgings kamen en gongen yn golvenweagen en wienen betiden útsûnderlik wreed. Dêrby spile sawol de tsjerklike as de wrâldske oerheid in rol fan betsjutting. Ynearsten stie op ketterij foaral naderjen fan besit en finzenskip. Letter waard fêstlein dat op "ketterij" de deastraf stie. Dêrby hie de Tsjerke de foech om fêst te stellen oft ien wol of net in ketter wie. In protte ketters einigen harren libben op de brânstapel.
