Alexander Kielland

Alexander Lange Kielland (Stavanger, 18 febrewaris 1849 - Bergen, 6 april 1906) wie in Noarsk skriuwer dy't mei Henrik Ibsen, Jonas Lie en Bjørnstjerne Bjørnson rekkene wurdt ta de Grutte fjouwer fan de Noarske literatuer.

Kielland kaam út in begoedige keapmanshûshâlding. Sels soe er him it lot fan de earmen syn hiele libben oanlûke, hoewol't er direkteur fan in stienfabryk wie en net wist wat earmoed wie. As direkteur behannele er syn arbeiders goed. Syn wurk wie tige realistysk. Om 1890 hinne joech er de skriuwerij deroan en sette útein mei in twadde karriêre yn de polityk. Hy waard earst boargemaster fan Stavanger en letter Fylkesmann fan de provinsje Møre og Romsdal.

Wurk

Koarte ferhalen

Novelletter, 1879
Nye novelletter, 1880
To Novelletter fra Danmark, 1882

Romans

Garman & Worse, 1880 -
Arbeidsfolk, 1881
Else, 1881
Skipper Worse, 1882
Gift, 1883
Fortuna, 1884
Sne, 1886
Sankt Hans Fest, 1887
Jacob, 1891

Toanielstikken

Paa Hjemvejen, 1878
Hans Majestæts Foged, 1880
Det hele er Ingenting, 1880
Tre par, 1886
Bettys Formynder, 1887
Professoren, 1888

Essays

Forsvarssagen, 1890
Menneker og Dyr, 1891
Omkring Napoleon, 1905