Anna Andrejevna Achmatova (Russysk: Анна Андреевна Ахматова; Gorenko, (Bolsjoj Fontan by Odessa, 23 juny 1889 - Domodedovo by Moskou, 5 maart 1966) wie in Russyske dichteres.

Modigliani- Tekening fan Anna Achmatova (1911)
Achmatova yn 1914

Biografy bewurkje seksje

Achmatova studearre earst rjochten, mar gie letter oer op taal- en letterkunde. Fan 1910 oant 1918 wie hja troud mei de dichter Nikolaj Goemiljov dy't yn 1921 troch de kommunisten eksekutearre waard.

Mei har man en de dichter Osip Mandelstam hat se yn 1911 in literêre groep ûnder de namme Akmeïsten oprjochte. Dy namme komt fan it Grykske wurd 'akmé', top, hichtepunt. Dy streaming fersette him meast tsjin de symbolisten.

De wichtichste tema's fan har wurk binne leafde en dichterskip. Mankelikens en teloarstelling, bygelyks oer de trageedzje fan de revolúsje fan 1917, binne ek skaaimerken fan har wurk.

Tusken 1922 en 1940 publisearre Achmatova gjin eigen gedichten mear, mar wie wol yngeand dwaande mei stúdzje fan Poesjkin syn wurk. Mei de dichtbondel 'Ut Seis Boeken' kaam hja yn 1940, al wie it mar in skoftsje, werom yn de literatuer fan de Sovjetuny.

Nei de Twadde Wrâldkriich waard Achmatova in soad behindere troch de offisjele kommunistyske krityk. Sy waard sels út de Uny fan Skriuwers set. Hja kaam troch de tiid mei oersetwurk.
Earst nei it XXe partijkongres yn 1956 krige hja de gelegenheid om wer te publisearjen. Oan de ein fan har libben krige se tastimming om nei it Westen te reizgjen, ûnder oaren om it earedoktoraat fan de Universiteit fan Oxford yn ûntfangst te nimmen. Yn dy tiid ferskynde ek har lêste grutte wurk 'Epos sûnder held'.

Keppelings om utens bewurkje seksje

  Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Anna Akhmatova fan Wikimedia Commons.