Jan fan Beieren

Jan fan Beieren ((Le Quesnoy, sa. 1374 - De Haach, 5 jannewaris 1425), byneamd Jan sûnder Genede en as hartoch fan Beieren-Straubing Jan III neamd, wie in net-beneamde prinsbiskop fan Luik, dy't in grutte rol spile yn de Hoekske en Kabbeljauske Twisten.

Jan fan Beieren

Jan fan Beieren wie in soan fan Albrecht fan Beieren en Margareta fan Brieg. Hy troude mei Elisabet fan Görlitz, wêrtroch't hy hartoch fan Lúksemboarch waard.

Nei de dea fan syn broer Willem VI erve syn dochter Jacoba fan Beieren earst de gebieten. Mar de Dútske keizer Sigismund kende Hollân, Seelân en Henegouwen ta oan Jan fan Beieren, dy't oant dan ta biskop wie. De striid dy't ûntstie tusken Jacoba fan Beieren (Hoeken) en har omke Jan fan Beieren (Kabbeljauwen) betsjutte in nije faze yn de Hoekske en Kabbeljauwske twisten.

Jan fan Beieren waard úteinlik op slûchslimme wize fergiftige troch syn tsjinstanners.