Aralmar: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Swarte Kees (oerlis | bydragen)
Swarte Kees (oerlis | bydragen)
wurkleas
Rigel 3:
[[Ofbyld:Aralzee.jpg|thumb|''Aralmar yn 1989 en op 12-aug-2003. (boarne: [[NASA]])'']]
[[Ofbyld:aral_zee_krimping.jpg|thumb|''Ofname Aralmar en foarming noardlik en súdlik Aralmar'' (boarne: [[NASA]])]]
De '''Aralmar''' (soms ek: '''Aralsee''') ([[KazachsKazaksk]]: Арал теңізі, ''Aral teñizi''; [[OezbeekskOesbeeksk]]: Orol dengizi; [[Russysk]]: Аральское море, ''Aralskoje more'') is de algemiene beneaming foar in oantal wetterbekkens, dy't earder ien mar foarmen yn [[Sintraal-Aazje]], lizzend op de grins fan [[Kazachstan]] en it autonome gebiet [[Karakalpakië]] fan [[Oezbekistan]].
De Aralmar ûntstie ûngefear 10 oant 20 tûzen jier ferlyn, doe't de rivier [[Amu Darja]] fan rjochting feroare en yn stee fan nei de [[Kaspyske See]] begûn te streamen en de leechlannen fan [[Sarakamysj]] folrûnen mei wetter begûn te foljen.
 
De mar hat in gemiddelde djipte fan 20 oant- 23 meter en in grutste diepte van 58 meter. DeIt oerflakteoerflak wie yn [[2004]] ± 17160 km². Dêrmei wie de Aralmar yn grutte de achtste mar fan de wrâld.
 
De [[Syr Darja]] en de [[Amu Darja]] binebinne de wichtichste rivieren dy't ôfwetterje op dizze mar dy't winterdeis foar in grut part tichtfriest.
De mar hat in gemiddelde djipte fan 20 oant 23 meter en in grutste diepte van 58 meter. De oerflakte wie yn [[2004]] ± 17160 km². Dêrmei wie de Aralmar yn grutte de achtste mar fan de wrâld.
 
Yn it begjin fan dde tweintichste ieu r6unrûn de Aralmar oer 450 kilometer fan súd-west nei noard-east en hie it in breedte fan 290 kilometer. De grutste djipte wie 69 meter.
De [[Syr Darja]] en de [[Amu Darja]] bine de wichtichste rivieren dy't ôfwetterje op dizze mar dy't winterdeis foar in grut part tichtfriest.
 
Yn it begjin fan d tweintichste ieu r6un de Aralmar oer 450 kilometer fan súd-west nei noard-east en hie it in breedte fan 290 kilometer. De grutste djipte wie 69 meter.
 
== Utdroeging ==
[[Ofbyld:Aral Sea 05 October 2008.jpg|thumb||left|''Aralmeer út de romte wei, oktober 2008'']]
[[Ofbyld:Aral Sea.gif|thumb|left|''It útdroegjen fan de Aralmar'']]
'De Aralmar is sûnt de jierren sechtich frijwat lytser woarn. De útdroeging fan de mar wurdt beskôge as ien fan de gritstegrutste miljeurampen fan ús tiid. De swietwettermar, dat de Aralmar oan it begjin fan de [[20e ieu noch wie, is wyls foar de helte feroare yn in sâltwetterwoastyn en foar de helte yn in sâltwettermar. Grutste oarsaak is de yrrigaasje foar de [[katoen]]bou, dy't in protte wetter oan de oanfierende rivier ûntlûkt.
Yn [[1987]] feroare de krimpende mar yn twa dielen; de noardlike en de súdlike Aralmar. Om de twa dielen wer mei elkoar te ferbinen waard in kanaal groeven.
 
Neffens de lêste mjittingen (troch in Russysk-Oezbeekske ekspedysje yn novimber 2002) is it absolute nivo fan de Aralmar tsjintwurdich 30 meter en 47 sintimeter. It oarspronklike nivo (om 1900) wie 53,5 meter.
Sûnt de jierren sechtich it de wetterhichte dus sakke mei 23 meter, deit rflakteoerflak is hast fiif kear lytser woarn en gemiddelde djipte is troch de helthelte gien.
De Aralmar is no praktysk splitst yn tijetrije dielen: de saneamde ''Lytse see'' yn it noarden, dy't troch in daam fan de rest skieden is en dêr't de weterhichtewetterhichte relatyf konstant bliuwt, en de saneamde ''Grutte see''. Dizze ''Grutte see'' op syn beurt is yn twaen spltst: in djip diel yn it westen en in ûndjip diel yn it easten. Se binne noch troch in soarte 'seestrjitte' ferbûn.
 
Neffens in kompjûtermodel sil it eastlike, ûndjippe siel (± 4-5 meter djip) binnen de kommende tsien jier útdroege wêze. It djippe westlike diel sil noch ûngefear 70 jier bestean, en mooglik nea hielendal útdroegje.
 
De gefolgen fan de útdroeging binne grut. De mar is hieltiten sâlter woarn. Yn de rin fan de tiid is lânboufergif út de katoenbou yn de mar komd. Troch de sterke ferdamping wurdt de mar hieltiten sâlter en smoarger. Troch opdroegjen bliuwe sâltkoarsten efter dêr't lânboufergif yn sit, dat troch dde ewynwyn oer de omlizzende gebieten ferspraat wurdt en in gefaar foarmet foar it miljeu en de folkssûnens. Dêrneist is der folle minder delslchdelslach fallen yn de omjouwing fan de mar.
 
De fiskerij is weifallen as boarne fan wurkgelegenheid omdat de mar him weromlutsen hat en hast gjin libben mear yn him hat; de pear dy't noch fiskje dogedogge dat allinnich foar it eigen libbensûnderhâld (situaasje 2004). De eardere fiskershavens [[Aralsk]] en [[Muynoq]] lizze trochdetroch de útdroeging net mear oan de mar en binne de boarne fan harren wurkgelegenheid kwytrekke. Beide steden hawwebinne in soad ynwenners kwytrekke en fiskersskippen lizze yn de eardere haven op it droege te rustkjen.
 
Om te besykjen it droechfallen fan de mar te kearen, is troch de [[Wrâldbank]] $84 miljoen útlutsen foar in projekt om de trochstreaming fan de rivieren dy't yn de mar útrinne te ferbetterjen. It projekt liket súkses te hawwen: Yn 2006 hie de Lytse See (dy't sûnt de splitsing fan de beide dielen yn 1990 de helte fan syn oerflak en trijekwart fan syn folume ferlern hie) 1/3 mear oerflak as yn 2005, doe't de [[Kok-Aral]]-daam, dy't Lytse See en Grutte See skiedet, oplutsen waard. Boppedat is it sâltgehalte fan de Lytse See sakke, en is der in soad fiskweromkomdfisk weromkomd. Der wurdt sels wer fiske, en de hoop bestiet dat Aralsk binnen inkele jierren wrwer oan de mar lizze sil. De foarútsichten foar de Grutte See, en dan benammen foar it estlikeeastlike part, binne lykwols min.
{{wurk}}
 
== Sovjet-erfenis ==
Midden yn de eardere Aralmar lei it eilân [[Vozrozhdeniye]]. (Vozrozhdeniye betsjut "werberte" yn it Russysk ). Trich syn isolearre lizzing waard it sûnt 1948 troch de [[Sovjet-Uny]] brûkt om dêr [[biowapens|biologyske wapens]] te ûntwikkeljen en û.o. yn de iepen loft te testen. Ien fan de brûkte bio-wapens is de libbensgefaarlike [[myltfjoer]]baktearje (=antraks).
Yn 1991 ferlieten de laboratoariummeiwurkers it eilân. Se lieten it measte brûkte materiaal en ôffal efter yn gebouwen en yn konteners.
Yn de rin fan 2001 groeide it eilân troch útdroegjen fan de Aralmar fêst oan it fêstelân. Dêrmei ferlear it syn isolearre lizzing en wienen de gefaarlijke stoffen en baktearjen ienfâldich tagonklik woarn. In jier letter hat it oprêdekspedysje fan 113 persoanen ûnder lieding fan Amerikaanse legerdeskundigen yn trije moannen safolle mooglik ôffal oprêden. Tsien ondergrondseûndergrûnske myltfjoer-opslachplakken waarden folslein skjinmakke en mear as 100-200 ton miyltfjoerbaktearjeôffalmyltfjoer-baktearjeôffal is weihelle.
It is net dúdlik hoefolle ôffaslôffal noch op it eilân lizzen bleaun is. Ek is it ûndúdlik hoefier de grûn noch altiten fersmoarge is.
 
{{Boarnen|boarnefernijing=