Berjocht:Side fan de wike 2021/wike 28
De janitsaren (Osmaansk-Turksk: يڭيچرى, yeñiçeri; útspr.: [jeni'ʃeɾi], likernôch: "jee-ny-sjeery"; betsjutting: "nije soldaten") wiene in legerkorps yn it Osmaanske Ryk dat bestie út ynfantery-ienheden dy't as kargroepen beskôge waarden. It korps waard yn 1363 oprjochte en bestie lange tiid út ûntfierde en by wize fan belesting ta slaaf makke jonges út kristlike húshâldings. Dy waarden grutbrocht as moslims en krigen fan bern ôf oan in tige yngeande militêre oplieding. It wie harren ferbean om te trouwen of hannel te driuwen, en se wiene op it fanatike ôf trou oan 'e sultan. Se waarden ynset as syn liifwachten en as hofgarde, mar foarmen ek it earste steande leger út 'e moderne skiednis fan Jeropa.
Tsjin 'e santjinde iuw waarden de strange rekrutearringseasken loslitten, en fan dy tiid ôf joegen har in soad Osmaanske boargers by it korps fanwegen de hege sosjaal-ekonomyske status dy't de janitsaren hiene. Fan dat stuit ôf ûndergie it korps in proses dat wol omskreaun is as 'ferboargering', en ferlear it stadichoan syn militêre karakter. De janitsaren ûntjoegen har ynstee ta in soarte fan Pretoriaanske Garde, dy't nei eigen ynsjen sultans oanstelde en ôfsette, oant Mahmud II yn 1826 ûnder it saneamde Geunstich Ynsidint mei it korps ôfweefde, wêrby't sa'n 6.000 janitsaren sneuvelen of eksekutearre waarden.