Jean-Martin Charcot
Jean-Martin Charcot (Parys, 29 novimber 1825 - Morvan, 16 augustus 1893) wie in Franske arts dy't beskôge wurdt as ien fan de grûnlizzers fan de neurology.
Yn 't earstoan wie Charcot sikehûsarts mei niget oan senuwsyktes; hy makke it oannimlik dat multiple skleroaze en de sykte fan Parkinson ferskillende syktes wiene. Letter die er ek ûndersyk nei hystearje, dêr't er ûnder oaren hypnoaze foar tapaste. Sa waard Charcot nei syn dea fan ynfloed op de psychiatry en psycho-analyze. In protte fan Charcots kennis waard nammentlik oernommen troch syn studint Sigmund Freud. Ek Alfred Binet, Joseph Babinski en Georges Gilles de la Tourette studearren by Charcot.
Keunst yn it ûnderwiis bewurkje seksje
Charcot beskôge keunstich byldmateriaal fan grut belang foar it klinysk anatomysk ûnderrjocht. Hy brûkte faak foto's en tekeningen yn syn lessen en by lêzings, faak wienen dy makke troch himsels of troch syn studinten. Bûten it wurk om mocht Charcot ek graach tekenje.
Persoanlik bewurkje seksje
"Hy boaske oan in begoedige widdo, Madame Durvis, yn 1862 en krige twa bern, Jeanne en Jean-Baptiste. De lêste waard letter dokter en in ferneamd poalûndersiker".[1]
Publikaasjes bewurkje seksje
- Sur les divers états nerveux déterminés par l'hypnotisation chez les hystériques, 1882
- Leçons sur les maladies du système nerveux, 1885-1887
- Mei Paul Richer, Les Démoniaques dans l'art, Delahaye et Lecrosnier, 1887
- Mei Paul Richer, Les Difformes et les Malades dans l'art, Lecrosnier et Babé, 1889
- La foi qui guérit, Félix Alcan, Paris, 1897 Tekst on line
Keppeling om utens bewurkje seksje
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
 |
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Jean-Martin Charcot fan Wikimedia Commons. |