It Lezgysk (лезги чІал, lezgi tsj’al) is in taal dy't sprutsen wurdt troch de Lezgjers, in folk dat tahâld yn it suden fan de Russyske republyk Dagestan en it noarden fan Azerbeidzjan. Fierders wurdt de taal ek sprutsen yn Georgje, Kazachstan, Oekraïne, Oezbekistan, Turkmenistan en Turkije. Yn totaal sprekke skraachwurk in 800.000.[1] minsken Lezgysk. De taal wurdt klassifisearre as "kwetsber" yn UNESCO's Atlas of the World's Languages in Danger.[2]

Lezgysk beheart ta de Lezgy-talen yn de Nach-Dagestaanske taalfamylje.

Yn de 19e iuw waard op grûn fan it Kürinysk dialekt, dat de measte sprekkers hie, mei it brûken fan it Arabysk skrift in skrift foar it Lezgysk ûntwikkele. Dat waard lykwols net folle brûkt. Nei it ûntstean fan de Sovjet-Uny waard der 1928 it Latynsk alfabet ynfierd en fan 1938 ôf it Syrillysk alfabet foar it skriuwen brûkt sa't it hjirûnder ôfbyld is.

А а Б б В в Г г Гъ гъ Гь гь Д д Е е
Ё ё Ж ж З з И и Й й К к Къ къ Кь кь
КӀ кӀ Л л М м Н н О о П п ПӀ пӀ Р р
С с Т т ТӀ тӀ У у Уь уь Ф ф Х х Хъ хъ
Хь хь Ц ц ЦӀ цӀ Ч ч ЧӀ чӀ Ш ш Щ щ Ъ ъ
Ы ы Ь ь Э э Ю ю Я я


Fonetysk
A a Ä ä B b C c Č č Ch ch Čh čh D d
E e F f G g Ĝ ĝ H h I i J j K k
Kh kh L l M m N n Ħ ħ O o Ö ö P p
Ph ph Q q Qh qh R r S s Š š T t Th th
U u Ü ü V v X x Ẍ ẍ Y y Z z Ž ž
  • Haspelmath, Martin. 1993. A grammar of Lezgian. (Mouton grammar library; 9). Berlin & New York: Mouton de Gruyter. – ISBN 3-11-013735-6
  • Talibov, Bukar B. and Magomed M. Gadžiev. 1966. Lezginsko-russkij slovar’. Moskva: Izd. Sovetskaja Ėnciklopedija.

Boarnen, noaten en referinsjes

bewurkje seksje
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. Enthnologue report for Lezgi
  2. UNESCO Interactive Atlas of the World's Languages in Danger