Piet Gerbrandy (De Haach, 17 septimber 1958) is in Nederlânsk dichter, essayist en klassikus.

Piet Gerbrandy

Piet Gerbrandy studearre klassike talen en ferlykjende yndo-europeeske taalwittenskip yn Leien en is dosint Latyn oan de Universiteit fan Amsterdam. Hy skriuwt oersettingen, essays, gedichten en poëzijresinsjes. Gerbrandy hat ûnder oaren de Institutio Oratoria fan Markus Fabius Kwintilianus út it Latyn oerset (Nederlânske titel: De opleiding tot redenaar). Yn 1993 sette er útein mei it skriuwen fan essays foar it wykblêd De Groene Amsterdammer; 1996 waard hy poëzijresensint by de Volkskrant. Yn 2007 ferskynde syn boek Het feest van Saturnus: de literatuur van het heidense Rome en yn 2008 in troch him yn it wykblêd Opinio begûn publike tinswikseling mei de rjochtsfilosoof Andreas Kinneging yn de foarm fan achtkear twa brieven, Het goede leven.

Gerbrandy promovearre 2009 op ii proefskrift De gong en de rookberg oer de poëzy fan H.H. ter Balkt en Jacques Hamelink.

Yn 2014 ûntfong er foar Vlinderslag de Jan Campert Priis. Nei oanlieding dêrfan kaam yn 2015 it tsjokke Voegwoorden (De gedichten) út, in bondeling fan syn wurk.

Hy wie oant 2004 learaar klassike talen yn it middelber ûnderwiis yn ûnder oare Groenlo (Marianum) en yn syn wenplak Winterswyk. Sûnt 2006 dosearret er Klassyk en Midsiuwsk Latyn oan de Universiteit fan Amsterdam dêr't er de Latynske poëzy fan de Lette Aldheid ûndersiket. Hy is ferbûn oan de oplieding Literatuerwittenskip en wie yn it kolleezjejier 2010 -2011 gastprofessor oan de Universiteit fan Gint.

Yn 2022 waard er beneamd ta lid fan de Akademy fan Keunsten yn Amsterdam. [1]

Hy is in pakesizzer fan de eardere minister-presidint Pieter Sjoerds Gerbrandy.

Publikaasjes bewurkje seksje

Karút:

  • Wie leert 't krekeltjen zijn lied? (mei M. van Hattum)
  • De marteling van genot. Grieken en Romeinen over lust, verlangen en vervoering, Athenaeum-Polak & Van Gennep
  • Weloverwogen en onopgemerkt (1996)
  • In het ravijn (1999)
  • Nors en zonder haten (1999)
  • Boeken die ertoe doen. Over klassieke literatuur (2000)
  • De zwijgende man is niet bitter (2001)
  • De mens is een dier dat kan denken. Een bloemlezing uit de Griekse en Romeinse filosofie (2002)
  • Een steeneik op de rotsen: over poëzie en retorica (2003)
  • Drievuldig feilloos vals: gedichten (2005)
  • Krang en zing (2006)
  • Vriendinnen (2008)
  • Het goede leven, een briefwisseling (mei Andreas Kinneging, 2008)
  • Het feest van Saturnus. De literatuur van het Oude Rome (2009)
  • Omroepers van oproer (2010)
  • Tegen het verval van de retorica (mei Kornelius Tasitus, 2010)
  • Morgen ben ik vrij. Gedichten, 2010
  • De gong en de rookberg, intrigerende materie van H.H. ter Balkt en Jacques Hamelink (proefskrift, 2011)
  • Smijdige Witheid, een vertroosting (2011)
  • Moerbeivlekken, een pover lied (2011)
  • Vlinderslag, een beurtzang (2013)
  • De jacht op het sublieme, essays (2014)
  • Negen hymnen aan de Ene, Dans die het heelal omkranst, fertaling en bewurking fan in wurk fan Synesius fan Syrene (2016)
  • Who's afraid of Orfeo, opera fan komponist Chiel Meijering op in libretto fan Piet Gerbrandy (2016)
  • Liefdeslessen, verleidingskunst en erotiek van schepping tot verlichting, mei Mark Heerink en Casper de Jonge (2017) - essays
  • Steencirkels (2017) - proaza en poëzy
  • Poëtica / Aristoteles vertaald, ynlieding en mei oantekeningen troch Piet Gerbrandy en Casper de Jonge (2017) - oerset út it Gryksk
  • Grondwater. Beschouwingen over literatuur en existentie, Atlas Contact (2018) - essays
  • Vloedlijnen (2018) - gedichten
  • Troost in filosofie. Boëthius. Vertaald, ingeleid en van aantekeningen voorzien door Piet Gerbrandy, Utjouwerij Damon, Eindhoven (2019) - fertaling
  • Ontbinding (2021) - gedichten
  • Wielwebspinnen (Druksel, 2021) - gedichten

Prizen bewurkje seksje

Keppelings om utens bewurkje seksje

Boarnen, noaten en referinsjes bewurkje seksje

Boarnen, noaten en/as referinsjes: