Solidus
In solidus (it Latynske wurd foar solide) wie ynearsten in Romeinske gouden munt. Troch keizer Konstantyn de Grutte waard er yn 309/310 ynfierd en bleau yn it Byzantynske Ryk oant de 10e iuw yn gebrûk. De munt ferfong de aureus as de ferneamdste gouden munt yn it Romeinske Ryk. It wurd 'soldaat' is ôflaat fan solidus, dy't ferwiisd nei de solidi dêr't de soldaten yn útbetelle waarden.
De namme solidus wie earder al troch keizer Diokletianus (284–305) brûkt foar de gouden munt dy't troch him yntrodusearre waard. Dizze munt wie oars as de solidus fan Konstantyn.
De munt waard slein oan in teoretyske wearde fan 1/72 fan in Romeinske pûn (sa'n 4,5 gram). De solidus wie breder en tinner as de aureus, útsein guon koarte en tsjokke munten fan it Byzantynske Ryk. It gewicht en finens fan de solidus bleau nochal konstant yn de lange tiid dat sy makke waarden.
Der waarden nei it Grutte Folkeferfarrenin soad solidi neimakke litten troch Germaanske keningen. Sokken binne yn Fryslân in soad fûn, hjir wienen oant 800 hinne mear gouden as sulveren munten, dat der binne nei de 7e iuw ek grif yn Fryslân slein. Under Loadewyk de Fromme waarden koarte tiid Frankyske solidi útjûn dy't bedoeld wêze sille foar sirkulaasje yn Fryslân. Se binne hjir yn elts gefal in soad neimakke.
