'''Herre Halbertsma''' ([[9 july]] [[1920]] - [[3 desimber]] [[1998]]), wie in Nederlânske histoarikus, dy't foaral namme makke as [[argeolooch]].
Herre Halbertsma waard berne yn [[Snits (stêd)|Snits]] en brocht der syn jeugd troch. Yn [[1940]] studearre hy yn [[Grins (stêd)|Grins]] skiednis, mei [[âldheidskundige boaiem ûndersiikboaiemûndersyk]] as byfak. Hy wie in skoftsje meiwurker fan [[A.E. van Giffen]] en ûnder dynsdy syn lieding dydie hy erfaringûnderfining op yn it fjild. Nei syn stúdzje gong er yn [[1947]] wurkjen by de krekt dêrfoar oprjochtenoprjochte Rykstjinst foar it Aldheidskundich Boaiem ûndersiikBoaiemûndersyk (ROB). Al gau wie Halbertsma belutsen by tsjerke restauraasjes, werbywêrby âldheidskundigeâldheidskundich boaiem ûndersiikboaiemûndersyk in wichtige oanfolling foarme op de bouwskiednisbouskiednis. It binne foaral de ûntelbere tsjerke opgravings west dy't syn namme bekendheid joegen, mei as hichtepunt de St. Bonifatius tsjerkeBonifatiustsjerke en St. Maartenstsjerke yn [[Dokkum]], de St. Vitustsjerke (of Aldehou) yn Ljouwert en de Lebuinustsjerke yn Zaltbommel.
Halbertsma hat in protte artikels skreaun oer syn ûndersiikûndersyk, dêrfoar krige hy yn [[1958]] de prestyzjeuze [[Joost Hiddes Halbertsma-priis]] fan de provinsje Fryslân foar syn fertsjinsten op it mêd fan de Fryske HistoaryHistoarje en folks kundefolkekunde.
