Marija Gimbutas: ferskil tusken ferzjes

Yn de jierren '50 en it begjin fan de jierren '60 ferwurf Gimbutas har reputaasje as spesjalist op it mêd fan de Indo-Jeropeeske [[br^nstiidbrûnstiid]], [[Litouwen|Litouwske]] folkskeunst en de prehistoarje fan de [[Baltyske folken|Baltyske]] en [[Slavyske folken]], dat foar in part gearfetsje is yn har definitive wurk ''Bronze Age Cultures of Central and Eastern Europe'' (1965).

Mei har trije lêste boeken waard sy ynienen ferneamd - yn de eagen fan guon kritisy berucht: ''The Goddesses and Gods of Old Europe'' (1974), ''The Language of the Goddess'' (1989), dy't in oersjocht jouwe fan har spekulaasjes oer neolityske kultueren yn Jeropa. Sy seach in tige skerpe tsjinstelling tusken it "Alde Jeropa" en de Indo-Jeropeeske hâlders fan de koergankultuer. It âlde Jeropa wie neffens har fredeleavjend, matriargaal ynstelt en hie in godstsjinst mei in [[Goadinne]] oan it haad. Ek stribbe dizze folken nei sosjale gelikens, stienen homoseksuelen heech yn oansjen. De nijkommers wienen androsintryskee, striidhaftige en hiërargyske Indo-Jeropeanen oermasterdendy't Jeropa oermasterden en twongen de ynheemske folken har systeem op twongen.