Vissarion Belinski: ferskil tusken ferzjes

De invloed van Belinski op het sociale en intellectuele leven in het Rusland van 1850 tot 1917 kan niet worden onderschat. Hij werd de geestelijk vader van de Russische intelligentia, en had een invloed die zich doortrok tot aan de Russische revolutierevolúsje toe: de eerste [[BolsjewiekenBolsjewiken]] beschouwden hem als soort van een literair kerkvader (om later onder [[Jozef Stalin|Stalin]] vervolgens weer verboden te worden, met name om zijn vrijzinnige denkstijl).

Op de Russische literatuur was zijn invloed zo mogelijk nog groter. Hij ondersteunde [[Gogol]] bij het uitgeven van “[[Dode“Deade zielen]]”sielen” en was de eerste die in een studie het grote belang van het werk van Gogol benadrukte, samen met [[Nikolaj Nekrasov|Nekrasov]] ‘ontdekte’‘ûntduts’ hijer [[DostojewskiFjodor Dostojevski]] (“arme“earme mensen”minsken”), en had grote invloed op [[Toergenjew]]Ivan Toergenjev, [[Aleksej Pisemski|Pisemski]] en tal van andere Russische schrijvers. Als zodanig speelde hij een belangrijke rol met betrekking tot de grote klassieke periode van de Russische literatuur in de 19e eeuw en wordt hij beschouwd als de vader van het [[Russisch realisme]].

* E. Waegemans: ''Russische letterkunde'', 1986, UtrechtUtert