Falklânoarloch: ferskil tusken ferzjes

Yn [[1981]] besleat de Argentynske [[junta]] fan [[Leopoldo Galtieri]] gebrûk te meitsjen fan [[nasjonalisme|nasjonalisyske]] fielings en de Falklâneilannen te besetten, om sa de oandacht ôf te lieden fan ynterne problemen. De Argentynske legerlieding hie der net mei rekkene dat it Feriene Keninkryk, dat yn dy tiid swiere ekonomyske en sosjale problemen hie, sa fûl op de besetting reagearje soe. Dat blykte in misfetting omdat premier [[Margaret Thatcher]] de oanfal krektlyk om deselde redenen brûkte om it lân te werienjen en tagelyk har folgjende ferkiezingsoerwinning feilich te stellen.

 

[[Ofbyld:ARA Belgrano sinking.jpg|thumb|left|''Sinkende Belgrano'']]

De kriich sette útein op freed, [[2 april]] [[1982]] mei in ynvaazje troch it Argentynke leger en de besetting fan de eilannen. Fuort dêrnei ferklearre it Feriene keninkryk de oarloch oan Argentynje. Yn juny lannen Ingelske troepen op de Falklâneilannen. De Argentinen hienen 13.000 soldaten ynset foar de oarloch, de Britten 28.000.<ref>[http://www.falklandkrieg.de/artikel.php?id=krieg_statistik Der Falklandkrieg von 1982]</ref> De Britten hienen nei 74 dagen striid de eilannen werom ferovere.<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/199850.stm BBC News - The battle over the Falklands]</ref> Yn de oarloch rekken 649 Argentinen en 258 Britten dea.