Willem Albertus van Es: ferskil tusken ferzjes

'''Willem Albertus van Es''' ([[Grins (stêd)|Grins]], [[1 april]] [[1934]]) is in [[Nederlân]]sk [[argeolooch]], opgraver fan [[Dorestêd]] en earder direkteur fan de [[Rykstsjinst foar Aldheidkundich Boaiemûndersyk]].

Wim van Es studearre klassike [[argeology]], âlde [[skiednis]] en [[prehistoarje]] oan de [[Ryksuniversiteit Grins|Ryksuniversiteit]] te Grins, dêr't hy yn 1959 cum laude foar ôfstudearre. Hy wurke op dat stuit, nei in betrekking as studint-assistint en ûndersiiksmeiwurker oan it Biologysk-Argeologysk YnstituutYnstitút, al oan in akademyske ynstelling.

Fan 1960 oant 1965 wurke hy by it [[DrintsDrintsk Museum]] te [[Assen]] en it [[Grinzer Museum]]. Dêrtroch wie hy belutsen by de opgravings te [[Wijster]], dêr't in [[Germanen|Germaanske]] [[pleats]] fûn waard dy't it idee fan in "primitive" maatskippij ûnderút helle. Yn 1967 promovearre hy op dat ûnderwerp.

Fan 1965 ôf oant 1988 wie hy, as direkteur fan de Rykstsjinst foar Aldheidkundich Boaiemûndersyk (tsjintwurdich de [[Rykstsjinst foar it Kultureel Erfgoed]], ien fan de arsjitekten fan it argeologysk monumintebeliid, dat resultearre yn de erkenning fan it boaiemargyf yn de Monumintenwet. Yn dy tiid wy hy belutsen by de opgravings fan [[Dorestêd]] en publisearre hy syn boek ''De Romeinen in Nederland'', dat oant ûngefear 2000 de bekendste synteze wie oer it ûnderwerp.

* 1993 EredoktoraatEaredoktoraat Katolieke Universiteit Leuven