[[Ofbyld:Portrait of Stéphane Mallarmé (Manet).jpg|thumb|left|250px|[[Édouard Manet]], ''Portret van Stéphane Mallarmé,'' 1876]]
Mallarmé werdwaard geborenberne inyn ParijsParys. NaNei zijnde militairemilitêre diensttsjinst en eenin verblijfskoft inyn Londen waardêr't hijer trouwdeek boaske, werktewurke hijer gedurendein eengrut grootpart deelfan vansyn zijnlibbeb levenas alslearaar leraarIngelsk Engelsyn in ParijsParys. AlsDêrtroch gevolgwie daarvanbetreklik was hij relatief armearm, maarmar ditdat verhinderdehold hemsyn nietûntjouwing uitta tewichtich groeien tot een belangrijke FranseFrânsk dichter en kritikus net tsjin.
HijHy hadhie contactenkunde metoan [[Edouard Manet|Manet]] en [[Émile Zola|Zola]] en heefthat inyn 1873 zelfssels [[Victor Hugo|Hugo]] ontmoetmoete. Aan huis organiseerde hij zijn toonaangevende ''Salon'' (samenkomstgearkomst vanfan intellectuelenintellektuelen, waardêr't menpraat discussieerdewaard overoer [[gedichtpoëzy]]en, [[keunst]] en [[filosofy]]). VooralFral doortroch dezedy bijeenkomstengearkomsten slaagdehie Mallarmé erbot in een belangrijke invloed uit te oefenenynfloed op eenin helehiele generatiegeneraasje vanfan FranseFrânske schrijversskriuwers.
AanOan hetde eindeein vanfan zijnsyn levenlibben waswie hijer éénien vanfan de meestmeast gevierde dichters vanfan zijnsyn tijdtiid. Dichters alsas [[Paul Verlaine|Verlaine]] schrevenskreaune lofzangenlofsangen overoer hemhim en [[Edgar Allan Poe]] en [[Paul Valéry]] bezochtenbesochten regelmatigrgeregeldwei zijnsyn salon op dinsdagavondtiisdeijûn. AanOan hetde eindeein vanfan zijnsyn levenlibben kooskeas hijer ek de zijdekant vanfan Émile Zola inyn de [[Dreyfusaffêre]], toendoe't dezedy zijnsyn openiepen brief aanoan de presidentpresidint [[J'accuse|J'accuse...!]] publiceerdepublisearre.
NaNei zijnsyn pensioenpinsjoen kankoe hijer nognoch bijby de begrafenisbegraffenis vanfan Paul Verlaine aanwezig zijnwêze, vooreardat hijer zelf sterftsels op 9 septemberseptimber 1898 stoar.
== Betsjutting fan syn wurk ==
Rigel 22:
Zijn [[fin-de-siècle|''fin-de-sièclestijl'']] echter anticipeert reeds op de [[20e eeuw]]se kunstvormen, zoals het [[dada]]ïsme en het [[surrealisme]]. Eén van de kenmerken van de poëzie van Mallarmé is de versmelting van de [[poëzie|dichtkunst]] met andere kunstvormen. Dit zou een aanzet zijn voor het opbloeien van het [[dada]]ïsme, het [[surrealisme]] en het [[futurisme]] in het begin van de [[20e eeuw]]. Deze stromingen onderzoeken de spanning tussen de woorden zelf en de wijze waarop deze worden gecommuniceerd.
Waar het meeste van zijn latere werk zich vooral met de [[VormFoarm (taalkunde)|vormfoarm]] bezighoudt, kan men toch zeggen dat het werk van Mallarmé werk in het algemeen wordt gekenmerkt door de wederzijdse beïnvloeding van stijl en inhoud. Dit is bijzonder duidelijk in zijn innovatieve ''Un coup de dés jamais n'abolira le hasard'' ('Een worp met de dobbelsteen maakt geen einde aan het risico') uit [[1897]], zijn laatste belangrijke gedicht.
