Hjirtroch kaam hy yn konflikt mei de keizer en de ryksbiskoppen. De Dútske keizer [[Hindrik III fan it Hillige Roomske Ryk|Hindrik III]] gie dêrom persoanlik foarop tsjin him yn'e striid en yn [[1046]] twong hy Durk IV ôfstân te dwaan fan it troch him oermastere gebiet.
Koart neidat de keizer nei hûs gien wie begûn Durk de bisdommen [[Prinsbisdom Utert|Utert]] en [[Bisdom Luik|Luik]] te plonderjen. HyEk sleat ek nocher in ferbûn mei [[Godfried II fan Lotaringen|Godfried mei it Burd]], de [[hartoch]] fan [[Opper-Lotaringen]] en de greven fan [[Greefskip Flaanderen|Flaanderen]] en [[Greefskip Henegouwen|Henegouwen]]. HjiropIt folgeantwurd fan de keizer dêrop wie in twadde strafekspedysje wêrbydêr't de keizer [[Flaardingen]] en deDurk syn greeflike boarch yn [[Rynsburch]] by oermastere. De boarch waard hielendalfolslein ôfbrutsenferwoaste. By de weromtochttocht ferlernwerom ferlear de keizer lykwols noch in soad manlju wêrtroch'tas Durksgefolch fan oanfallen troch Durk syn bûnsmaten nody't ek iepenlik tsjin de keizer yn opstân kamen wienen. YnLetter yn 1049 iswaard Durk IV troch de biskoppen fan [[Bisdom Metz|Metz]], [[Bisdom Luik|Luik]] en [[Prinsbisdom Utert|Utert]] yn dein falmûklaach lokke en deamakke. DurkDe Fryske greve wie noch jong, net-troud en sûnder bern. Hy waard opfolge troch syn jongere broer [[Floaris I fan Hollân|Floaris I]].
