[[Ofbyld:Wu-sun Lage.png|thumb|300px|right|''Leefgebiet fan de Alanen en harren buorfolken yn de 1e ieuiuw f.Kr.]]
De '''Alanen''' ([[Gryksk]]: ''Alanoi'', [[Latyn]]: ''Alani'', ''Halani'') wienen in [[Iran|Iraanske]] [[nomade]]stamme, dy't diel útmakke fan it folk fan de [[Sarmaten]] en nau besibbe wie oan in oare stamme, de [[Roksolanen]].
Rigel 7:
== Skiednis ==
Oarspronklik ôfkomstich út it noarden fan [[Kazachstan]], fêstigen de Alanen har yn de [[1e ieuiuw]] op de steppe tusken de [[Dnjepr]], de [[Don (Ruslân)|Don]] en de [[Oeral (rivier)|Oeral]], en ek yn de Noard-[[Kaukasus]]. Yn de ieuweniuwen dêrnei swalken de Alanen út oer grutte dielen fan [[Europa]], [[Lyts-Aazje]] en [[Noard-Afrika]].
=== Ynfal yn Partsje ===
Rigel 23:
=== De efterbliuwers ===
De eastlike tûke fan de Alanen, dy't yn streken fan de Oekraïne en oan de foet fan de Kaukasus efterbleaunen, bleauwen ûnder de hearskippij fan de [[Hunnen]]. Yn de iere [[MidsieuwenMidsiuwen]] waarden se bekeard ta it kristendom ûnder [[Georgje|Georgyske]] en [[Byzantynske Ryk|Byzantynske]] ynfloed. Yn de [[8e ieuiuw]] ferskynde yn de noardlike [[Kaukasus]] in stabyl Alaansk keninkryk dat harsels, neffens histoaryske boarnen, [[Alaanje]] neamde. Dit keninkryk lei rûchwei op it plak fan it lettere [[Sirkaasje]] en it hjoeddeiske [[Noard-Osseetsje-Alaanje]]. Op syn hichtepunt wie Alaanje in sintraal late monargy mei in grutte militêre macht, dat profitearre fan de [[Siderûte]].
Yn de [[13e ieuiuw]] waarden ûnder it bewâld fan de [[Mongoalske Ryk|Mongoalen]] de Alanen twongen om nei it suden te migrearjen, fan'ut de noardlike Kaukasus yn en oer it [[Kaukasusberchtme]]. Om [[1395]] feroveren de troepen fan [[Timoer Lenk]] de noardlike Kaukasus en roege in grut part fan de Alaanske befolking út. De ôfstammelingen fan de Alanen dy't har yn it Kaukasusberchtme hanthavenje koenen steane bekend as de [[Osseten]].
