Abdij fan Echternach: ferskil tusken ferzjes

It wurk fan de muontsen yn Echternach waard tige beynfloede de troch Willibrord Britske eftergrûn dêr't in protte klam lein waard op [[kodeks|codices]], en Echternach ûntjoech him ta ien fan de wichtichste [[scriptorium|scriptoriaskriptoariums]] yn it [[Frankyske Ryk]]. Dêr waarden fjouwer evangeeljenevangeeljes skreaun: de [[Evangeeljen fan Augsburch|Evangeeljes fan Augsburch]], [[Evangeeljen fan Maeseyck|Evangeeljes fan Maeseyck]], [[Evangeeljen fan Trier|Evangeeljes fan Trier]], en it [[Evangeeljefragmint fan Freiburg]].

Under de beskerming fan Pepyn de Koarte en Karel de Grutte, gie it de abdij foar de wyn en koe it in krusjalekrúsjale rol spylje yn de ûntwikkeling fan de iere [[Karolingyske Renêssânse]].

It lot en foartúnfortún fan de abdij gie op en del mei dy fan it [[Hillige Roomske Ryk]]. Doe't [[Otto I, Hillich Roomsk Keizer|Otto de Grutte]] it keizerryk hersteldewer makke sa’t it earder wie, woe er it yntellektuele en religieskreligieuze libben yn syn gebieten ek fernije, ek yn Echternach. Yn [[971]] brocht er de Benediktinen werom yn Echternach, 40 muontsen út Trier. De abdij waard doe wer ien fan de meast ynfloedrike yn Noard-Jeropa. De wichtige KodexKodeks Aureus fan Echternach waard hjir yn de [[11e iuw]] produsearre, hielendal mei goudinktgoudinket skreaun.

De lêste abt fan Echternach stoar yn 1793. Der soe net in nijenien keazen wurde. Generaal Colaud kaam op 13 augustus 1794 mei syn Frânske revolúsjonêren nei Echternach. De lêste muontsen wienen doe al flechte. De abdij waard plondere en Willibrord's syn grêf waard skeind. Kleaster en kleastertsjerke waarden by opbod ferkocht yn 1797. Jean-Henri Dondelinger, de nije eigner, makke der in stienguodfabryk fan.