Hovhannavank
Hovhannavank (Armeensk: Հովհաննավանք; "Jehanneskleaster") is in midsiuwsk kleaster op it doarpsgebiet fan Ohanavan yn de Armeenske provinvsje Aragatsotn, likernôch 20 kilometer noadwestlik fan de haadstêd Jerevan. It kleaster stiet op de râne fan in djippe kleau, foarme troch de Kasagh-rivier. De measte gebouwen stamme lykwols út de 13e iuw, lykas ek de tusken 1216 en 1221 boude katoghike (katedraal).
| Hovhannavank
Հովհաննավանք | ||
| bouwurk | ||
| ||
| It kleaster fanút it suden | ||
| lokaasje | ||
| lân |  Armeenje
| |
| Provinsje | Aragatsotn | |
| adres | by it doarp Ohanavan | |
| bysûnderheden | ||
| type bouwurk | Kleaster | |
| boujier | 13e iuw | |
It kleaster leit likernôch fiif kilometer súdlik fan it troch deselde prins Vatsje I stifte kleaster Saghmosavank.
Skiednis bewurkje seksje
Fan de muorre dy't it kleaster ea omklamme bleaune allinne noch wat bouresten oer. Neffens de oerlevering waard it kleaster yn de 4e iuw troch Gregoarius de Ferljochter stifte. De Surp Karapet (Jehannes de Dopertsjerke) is it âldste bouwurk fan it kompleks en grinzget oan de letter boude katedraal. It houten dak waard yn it jier 554 ferfongen troch in reiten tek. Tusken 1652 en 1734 ûndergyng de tsjerke in yngreven renovaasje.
It sintrum fan it kleaster wurdt foarme troch de katedraal, dy't tusken 1216 en 1221 ûnder prins Vatsje I boud waard. De katedraal hat in krúsfoarmige plattegrûn en in toer mei in foar Armeenje unike paraplufoarmige koepel. It neamen wurdich is de yn stien úthoude foarstelling fan de Wize en Sleauwe Jongfammen (Mattéus 25:1-13) op it timpaan.
De soan fan Vatsje I liet yn 1250 westlik fan de katedraal in narteks (gavit) oanbouwe. De narteks wurdt droegen troch fjouwer pylders en krige yn 1274 in sintrale koepel dy't op tolve pylders rêst.
Tusken de 12e en 17e iuw stie it kleaster bekend as in wichtich teologysk en edukatyf sintrum fan East-Armeenje. It hie in skriptoarium dêr't manuskripten skreaun en ylluminearre waarden en is ryk oan yn stien útbeitele ynskripsjes.
Nettsjinsteande de grutte ierdskodding fan 1679 bleau it kleaster bewenne. In twadde ierdskodding yn 1918 soarge foar de ferneatiging fan de koepel en in oar diel fan de katedraal. It restauraasje fan it monumint folge fanôf 1982, mar it waard op 'e nij troffen by de ierdskodding fan 1988. Troch it ynsammeljen fan jild by de Armeenjers yn de diaspora wie it mooglik om it kompleks dêrnei te restaurearjen en wer op te bouwen.
Galery bewurkje seksje
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
