De ferzje fan 26 jan 2012 om 22.46 wizigje Drewes (oerlis \| bydragen) Rjochte-útfurders, Behearders 97.654 edits L red. ←Toan eardere ferskillen		De ferzje fan 26 jan 2012 om 23.08 wizigje weromsette Geoffrey (oerlis \| bydragen) Behearders 19.977 edits red, tfke Neikommende ferskillen →
Rigel 8: De letters ''c'', ''q'', ''w'' en ''z'' wurden net brûkt, behalve foar wurden en namen fan net-Yslânske ôfkomst. Fjirder klinke i en y gelyk, sa as ek í en ý. De yn ûnbrûk rekke z klinkt as s, krekt as in alle Noardgermaanske talen. ItOp it earste wurdlid fan in wurd ~~krijt~~leit de ~~neidruk~~klam. Yslân waard tusken 800 en 1000 befolke fanút West-[[Noarwegen]]. It Yslânsk hat ~~sich~~him ûntwikkele út it [[Aldnoarsk]]. Yn Noarwegen kamen, krekt as yn 'e rest fan it Germaanske taalgebiet, yn 'e ieuwen dêrnei grutte taalferoaringen ta stân, al of net feroarsake troch de yntinsive kontakten mei de Nederdútsk sprekkende hannelsmannen fan de [[Hânze]], mar op it ôfhandige Yslân ~~foel~~kaam dat ~~byna~~sawat net foar en bleaunen de wurdskat en it bûgingssysteem frijwol ûnferoare. De útspraak is wol feroare. It Yslânsk besit in oantal fonemen dy't seldsum binne yn oare Europeeske talen, bygelyks in stimleaze ''l'', ''n'', ''m'' en ''r''. Yn it Yslânsk is it âlde Skandinavyske bûgingssysteem dus noch hielendal yntakt. Alle haadwurden, byfoechlike naamwoorden, lidwurden, oanwyzjende foarnamwurden, besitlike foarnamwurden, eigen nammen, (rang)telwurden ensafuorthinne wurde bûge yn fjouwer namfallen, dy't foar alle trije wurdgeslachten aparte foarmen kinne. Dêrneist kent it Yslânsk noch sterke en swakke bûgingen.

Yslânsk: ferskil tusken ferzjes