Voskresenski Novodevitsji-kleaster

It Voskresenski Novodevitsji-kleaster (Russysk: Воскресенский Новодевичий монастырь) of it Nije Ferrizeniskleaster is in kleaster fan it otterdokse bisdom Sint-Petersburch oan 'e Моskovski Prospekt yn Sint-Petersburch, Ruslân.

Voskresenski Novodevitsji-kleaster
Ferrizeniskatedraal fan it Nije Opstanningskleaster.
Lokaasje
lân	Ruslân
plak	Sint-Petersburch
adres	Моskovski Prospekt, 100
koördinaten	59° 53' N 30° 19' E
Kleastergegevens
denominaasje	Russysk-Otterdokse Tsjerke
oprjochting	1849
oprjochter	Nikolaas I
opheffing	1918
Ynformaasje bou
arsjitekt	Nikolai Efimov; Kazantsjerke: Vasili Kosjakov.
boujier	Measte gebouwen healwei de 19e iuw; Kazantsjerke: 1908-1912
boustyl	Russyske en byzantynske boustyl
monumintale status	Federaal monumint
monumintnûmer	781520382230006
Webside
Side fan it kleaster
Kaart

Stifting

It kleaster yn 'e 19e iuw.

Oarspronklik stie it Ferrizeniskleaster oan 'e Neva op de Smolny-werf yn 'e buert fan 'e Smolny-katedraal by it simmerpaleis fan keizerinne Elizabeth Petrovna. Katarina de Grutte liet dêr in skoalle foar aadlike fammen stiftsje, it letter Smolny-ynstitút. It Ferrizeniskleaster waard yn 1822 opheft doe't der gjin nonnen mear wiene.

Yn 1845 joech Nikolaas I opdracht om it kleaster op'e nij libben yn te blazen op it Vasiljevski-eilân. De earste nonnen krigen foar harren kleaster de âlde gebouwen tawiisd fan it ophefte Teologyske Kollegium fan 'e Grykske Uniaten en foar de tsjinsten wiene de nonnen ynearsten oanwiisd op 'e oanbuorjende Ferkundigingstsjerke. Mar de nonnen wiene net sa wiis mei de lokaasje op it Vasiljevski-eilân en lang om let krigen de nonnen in doe beboske gebiet by de Moskouse Poarte, it plak dêr't hjoeddedei it kleaster noch altiten stiet.

De bou sette yn 1849 útein en de earste stien waard lein troch keizer Nikolaas I. Earste abdis fan it kleaster wie Feofania. De bou fan it kompleks waard neffens in ûntwerp fan 'e arsjitekt Nikolai Efimov útfierd, yn gearwurking mei Karl Reimers, Ludwig Bonstedt en Nikolai Sitsjev. De bou fan it kleaster waard û.o. mooglik makke troch grevinne Anna A. Orlova-Tsjesmenskaja en de keninginne fan Württemberg, Olga Nikolajevna en fierder droech de skatkist alle jierren foar de bou 25.000 rûbel by. Yn 1854 arrivearren de earste nonnen yn 'e gebouwen.

Sovjet-Uny

Sicht op it kleaster fanôf de Моskovski Prospekt.

Yn 1917 wennen der noch 77 nonnen en 66 novisen yn it kleaster. Fjouwer kear yn 't jier waard der in prossesje organisearre om it kleaster. Yn 1918 waard it kleaster opheft, op de eigendommen en besittings waard beslach lein, mar troch it oprjochtsjen fan in arbeidersmienskip koene de nonnen op it plak wenjen bliuwe, wylst de Ferrizeniskatedraal as in parochytsjerke funksjonearre. Yn febrewaris 1932 waarden de noch likernôch 90 nonnen en novisen dy't yn 'e gebouwen wennen, arrestearre en deportearre.

De ferneatige Elíatsjerke.

De kleastertsjerken waarden foar in diel ferneatige. De hege Isidorus-klokketoer waard opblaasd mei it ferlechje dat dy romte meitsje moast om de strjitwei te ferlizzen. Nei de sloop fan 'e toer feroare der lykwols neat oan 'e strjitwei. Fan 'e Ferrizeniskatedraal waarden de koepels ôfbrutsen en de Elíatsjerke en de Tsjerke fan 'e Ikoan fan 'e Mem Gods (fan'-de-Freuge-foar-harren-dy't-treurje) waarden hielendal sloopt. Yn it haadgebou fan it kleaster wie in militêr ûndersyksynstitút foar elektrotechnyk, wêrmei't ek it ynterieur fan it gebou ferboud wurde moast.

Restauraasje

Sûnt 1990 waard der stadichoan útein set mei de restauraasje fan it kleaster. De Kazantsjerke waard yn 1989 oerdroegen oan 'e parochy fan 'e Russysk-Otterdokse Tsjerke yn it Bûtenlân. Yn novimber 1995 waard it kleaster offisjeel op 'e nij stifte en yn 'e hjerst 2001 foel it beslút om alle gebouwen werom te jaan, dy't ea by kleaster hearden. De Ferrizeniskatedraal en de Kazantsjerke waarden restaurearre en de Atostsjerke hielendal rekonstruearre. Yn 2008 waard útein set mei de restauraasje fan it noardlike diel fan it kleaster en by dy restauraasje krige de (oan 'e Atostsjerke identike) Tsjerke fan 'e Trije grutte Hilligen de yn 'e Sovjet-tiid ôfbrutsen koepels werom.

Yn 2019 waard bekend makke dat der yn de hjerst fan dat jier ek in begjin makke wurde koe mei de weropbou fan de yn de jierren 1933 opblaasde Isidorus-toer, dy't yn 2021 foltôge waard.

Tsjerken

Foar de opheffing fan it kleaster troch de bolsjewiken bestie it kleaster út de folgjende tsjerken: de Ferrizeniskatedraal, de Kazantsjerke, de Atostsjerke, de Tsjerke fan 'e trije Hilligen en de Isidorus-tsjerke mei op it tsjerkhôf de Elíatsjerke en de Mem Gods-tsjerke fan 'e Ikoan-fan 'e-Freugde-foar-harren-dy't-treurje.

De Ferrizeniskatedraal.

Ferrizeniskatedraal

De fiifkoepelige Ferrizeniskatedraal is yn 'e jierren 1849-1861 neffens in ûntwerp fan Nikolai Efimov boud. De tsjerke folget de Russysk-byzantynske styl en hat oerienkomsten mei de Vladimir-Sûzdal tsjerken fan 'e 15e iuw.

Atostsjerke

De súdlik fan de katedraal steande Atostsjerke.

It westlike kleastergebou mei de sellen en it eardere hospitaal wurdt ûnderbrutsen troch twa tsjerken súd en noard fan 'e sintrale Ferrizeniskatedraal: de Atostsjerke (1850-1854) yn it suden en de Tsjerke fan 'e trije grutte Hilligen (1850-1855) yn it noarden. Beide tsjerken binne gelikens oan inoar en hawwe fiif koepels mei in klokketoer mei in tintefoarmige en grienkleurige spits.

Elíatsjerke

By de tagong fan it tsjerkhôf stie eartiids in stiennen oan 'e profeet Elía wijde tsjerke. De tsjerke wie yn 1886 boud yn Moskouse styl neffens in ûntwerp fan arsjitekt Leonti Benois. De fiifkoepelige tsjerke hie in ryk ynterieur, maar waard yn 1925 sletten en yn 1930 ôfbrutsen.

Tsjerke fan 'e Ikoan fan de Mem Gods fan de Freugde foar harren dy't treurje

Sintraal op it tsjerkhôf stie de Tsjerke fan 'e Ikoan fan de Mem Gods út 1856 fan 'e arsjitekt Ernest Eibev. De tsjerke wie boud oer it grêf fan 'e huzaar Andrei Nikolajevitsj Karamzin, de soan fan 'e skriuwer en histoarikus Nikolaj Karamzin, dy't ferstoar yn 'e striid tsjin de Turken yn 'e Krimkriich. Dêrom hie de tsjerke ek de namme Karamzinskaja-tsjerke. Yn juny folge it sluten fan 'e tsjerke en yn 1930 de sloop. By de sloop waard ek de tombe fan 'e Karamzins ferneatige.

Tsjerke fan 'e Ikoan fan de Mem Gods fan Kazan

Kazantsjerke.

Mei de bou fan 'e grutte neobyzantynske Kazantsjerke waard op 8 juny 1908 útein set. Arsjitekt wie Vasili Kosjakov. De Kazantsjerke waard yn 1912 foltôge en toant oerienkomsten mei de Hagia Sofia fan Konstantinopel. De op lege trommels steande koepels binne mei spesjale dakpannen bedutsen, lykas yn Grikelân, dy't by in restauraasje ferfongen waarden troch koperplaat en by de lêste restauraasje wer op 'e nij lein binne. Oan 'e eastlike kant binne trije apsissen, wêrfan't de middelste in koepel op in hegere trommel hat, dy't fersierd is mei fral blaukleurige mozaïeken. De bolsjewiken joegen de tsjerke yn de Sovjet-tiid ferskillende net-tsjerklike funksjes en yn 'e jierren 1950 wie it beslút fallen om de tsjerke op te blazen. De gatten wiene al yn de muorren oanbrocht, mar technyske swierrichheden kamen tefoarren dat de plannen útfierd waarden. As earste gebou fan it kompleks waard de tsjerke yn 1989 werom jûn oan 'e Russysk-Otterdokse Tsjerke yn it Bûtenlân. De tsjerke waard yn 1995 oan it doe op 'e nij stifte kleaster jûn. De restauraasje fan 'e tsjerke duorre fan 2002 oant 2004.

Isidorustsjerke

Yn 1895 waard njonken de Ferrizeniskatedraal in majestueuze klokketoer boud. De toer hie wol wat fan de toer fan Ivan de Grutte yn it Moskouse kremlyn. Op 'e twadde ferdjipping waard in tsjerke ynrjochte, dy't wijd waard oan Sint-Isidorus fan Pelusium, de himelske patroan fan de metropolyt fan Sint-Petersburch-Ladoga, Isidorus, dy trije jier earder ferstoarn wie. Yn de twa heechste ferdjippings hongen de klokken. Yn 2019 waard bekend makke dat de toer wer rekonstruearre waard, itjinge yn 2021 foltôge wie.

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Dizze side is alhiel of foar in part in oersetting fan de Russysktalige Wikipedyside; sjoch foar de bewurkingsskiednis: ru:Воскресенский Новодевичий монастырь Commons Wikimedia Commons  Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Voskresenski Novodevitsji-kleaster fan Wikimedia Commons.