Oosterkerk (Grins)
De Oosterkerk (Eastertsjerke) is in monumintale tsjerke yn Grins. De tsjerke wurdt brûkt troch de gemeente Grins-East fan 'e Nederlânske Grifformearde Tsjerken en jout plak oan mear as 1100 minsken.
Oosterkerk | ||
Lokaasje | ||
provinsje | Grinslân | |
plak | Grins | |
adres | E. Thomassen à Thuessinkloane 1 | |
koördinaten | 53° 12' N 6° 34' E | |
Tsjerklike gegevens | ||
tsjerkegenoatskip | Nederlânske Grifformearde Tsjerken | |
Arsjitektuer | ||
arsjitekt | J. Kuiler en L. Drewes | |
boujier | 1927-1929 | |
boustyl | Ekspresjonisme | |
monumintale status | ryksmonumint | |
monumintnûmer | 483654 | |
Webside | ||
ngk.nl | ||
Kaart | ||
Skiednis
bewurkje seksjeDe tsjerke waard tagelyk mei in pastory en kosterswente yn 'de jierren 1927-1929 op 'e hoeke fan 'e S.S. Rosensteinloane en de Thomassen à Thuessinkloane boud foar de Grifformearde gemeente fan 'e eastlike stedsútwreiding fan Grins. De arsjitekten Jan Kuiler en Lucas Drewes ûntwurpen in tsjerke yn 'e styl fan de Amsterdamske Skoalle en dêr't plak wie foar mear as 1100 minsken (wêrfan 336 op 'e kreake).
Tsjerke, kosterswente en pastory steane op in mearhoekich, waaierfoarmich grûnplan, mei de haadyngong op 'e hoeke fan 'e beide loanen oan 'e râne fan 'e Easterparkwyk. Yn 1990 waarden de glês-yn-leadramen restaurearre. Sûnt 1995 is de tsjerke ynskreaun as ryksmonumint.[1]
Gebrûk
bewurkje seksjeTusken 1999 en 2002 dielden de grifformearden de tsjerke mei de frijmakke-grifformearden. Op 1 juny 2002 foarmen de Grifformearde tsjerken fan Grins-Noard en Grins-Súd ien Grifformearde Stedstsjerke. Noch yn 'e selde moanne holden de grifformearden foar it lêst in tsjinst yn 'e tsjerke. De frijmakke grifformearden bleane lykwols de tsjerke fierder brûken.[2]
Sûnt 1 maaie 2023 foarmje de Nederlânsk Grifformearde Tsjerken en de Grifformearde Tsjerken (frijmakke) nei de skuorring fan 'e jierren 1960 wer ien tsjerkegenoatskip: de Nederlânsk Grifformearde Tsjerken.
Oargel
bewurkje seksjeYn itselde jier fan 'e foltôging fan 'e Grifformearde tsjerke boude de firma Valckx & Van Kouteren út Rotterdam boppe de preekstoel in pneumatysk oargel. Yn 'e jierren 1960 en 1970 waard de disposysje fan it ynstrumint feroare en de traktuer elektrifisearre. Yn 2008 brocht Mense Ruiter tagelyk mei in restauraasje it oargel werom yn 'e oarspronklike steat.[3]
Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|