Nolwenn Leroy

Nolwenn Leroy (Frânske útspr.: [nolˈwɛn ləˈʁwa], likernôch: "nól-ûen luh-chwa"; echte namme: Nolwenn Le Magueresse; Saint-Renan, 28 septimber 1982) is in Frânsk sjongster, muzikante, lietsjeskriuwster en stimaktrise fan etnysk Bretonsk komôf. Hoewol't se oarspronklik in oplieding yn 'e klassike muzyk folge, waard se bekend as sjongster fan popmuzyk yn it twadde seizoen fan 'e Frânske talintejacht op 'e tillefyzje Star Academy. Sûnt skoarde se twa nûmer 1-hits en brocht se acht studio-albums út (teljier 2023). Har album Bretonne, út 2012, waard sertifisearre as twaris diamant. Leroy sjongt sawol yn har memmetaal, it Bretonsk, as yn it Frânsk, it Ingelsk en út en troch yn oare talen, lykas it Iersk. Yn 2015 parte Le Journal du Dimanche har it santjinde plak ta op 'e ranglist fan populêrste bekende persoanen yn Frankryk.

Nolwenn Leroy
sjonger en/of muzikant
persoanlike bysûnderheden
echte namme	Nolwenn Le Magueresse
nasjonaliteit	Frânsk
berne	28 septimber 1982
berteplak	Saint-Renan (Bretanje)
etnisiteit	Bretonsk
wurkpaad
sjenre	pop, folksmuzyk, Keltysk
sjongtaal	Frânsk, Bretonsk, Ingelsk, Iersk
ynstrumint	stim, fioele, piano
grutste hit(s)	Cassé Nolwenn Ohwo!
jierren aktyf	2002 – no
offisjele webside
nolwennleroy.artiste.universalmusic.fr

Libben en karriêre

Jonkheid en oplieding

Leroy waard yn 1982 as Nolwenn Le Magueresse berne yn Saint-Renan, yn it Frânske departemint Finistère, oan 'e útein fan it skiereilân Bretanje. Hja is de dochter fan proffuotballer Jean-Luc Le Magueresse en dy syn frou Muriel Leroy. Om har heite karriêre te skewielen, ferfearen har âlden yn 1986 út Bretanje wei en namen de lytse Nolwenn mei. Nei't se yn Parys, Risel en Guingamp wenne hiene, sette har mem har úteinlik mei Nolwenn en dy har suster Kay nei wenjen yn Saint-Yorre, yn sintraal Frankryk, dêr't se by pake en beppe Leroy ynloeken. Yn 1993 skieden Nolwenn har âlden.

Nolwenn Leroy by in optreden op 14 july 2011.

Leroy genoat ûnderwiis oan it Collège des Célestins yn Vichy. Doe't se alve jier wie, murk har muzyklearaar har talint op en fitere har oan om fioelles te nimmen. Mei trettjin jier wûn Leroy yn 1995 Les écoles du désert ("De Skoallen fan 'e Woastyn"), in muzikale kompetysje dy't sponsore waard troch de supermerkkeatling Cora. Dat stelde har by steat om mei te gean op in humanitêre misje nei Maly, dêr't se û.m. Gao en Timboektoe besocht. Letter soe se sizze dat dy reis in djippe yndruk op har makke hie.

Yn july 1998, doe't se sechstjin jier wie, wûn Leroy in stúdzjebeurs fan 'e Rotaryklub fan Vichy om in jier as útwikselingsstudinte nei Hamilton, yn 'e Kanadeeske provinsje Ontario, te gean. Under har ferbliuw dêre learde se harsels floeiend Ingelsk te sprekken. Nei't se weromkeard wie yn Frankryk begûn Leroy mei it folgjen fan lessen yn klassike sjongkeunst oan it konservatoarium fan Vichy. Yn 2001 sette se dêrnjonken útein mei in stúdzje rjochten oan 'e Universiteit fan Clermont-Ferrand yn Clermond-Ferrand, om wat te hawwen om op werom te fallen as it neat wurde soe mei har muzikale karriêre.

Karriêre

Yn 2001 seach Leroy it earste seizoen fan 'e talintejacht Star Academy op 'e Frânske tillefyzjestjoerder TF1. Hja rekke ûnder de yndruk fan ien fan 'e sjueryleden, de sjonglearaar Armande Altaï, en besleat om in healjier yn Parys sjonglessen by syn skoalle te folgjen. Fia dy konneksje waard Leroy yn 2002 selektearre foar it twadde seizoen fan it tillefyzjeprogramma. Tagelyk krige se de rol fan Scarlett O'Hara oanbean yn 'e nije musical Autant en emporte le vent (de Frânsktalige ferzje fan Gone with the Wind), mar se besleat te kiezen foar de talintejacht. Sadwaande bejoech se har ein augustus 2002 nei it kastiel Dammarie-lès-Lys, dêr't it programma opnommen waard. Se besleat de famkesnamme fan har mem, Leroy, as artystenamme oan te nimmen. Op it kastiel folge se de folgjende fjouwer moannen foar de kamera's aktear-, dûns- en sjonglessen. Yn 'e finale op 21 desimber fersloech se Houcine Camara en wûn se de kompetysje.

Nolwenn Leroy sjongt it liet Brian Boru yn in duët mei Alan Stivell by in konsert yn Parys op 16 febrewaris 2012.

No't se bekend wurden wie, brocht Leroy yn maart 2003 har earste album mei popmuzyk út, dat se nei harsels Nolwenn neamde. Tsjin novimber wie dat sertifisearre as in platina plaat. Yn 2006, doe't der mear as 600.000 eksimplaren fan ferkocht wiene, waard it sertifisearre as twaris platina. Behalven it album sels die ek de single Cassé it poerbêst en berikte it earste plak yn 'e hitlisten yn sawol Frankryk as Walloanje, en it twadde plak yn Switserlân. Fan itselde album waarden noch trije oare singles útbrocht, Une femme cachée, Suivre une étoile en Inévitablement, wêrfan't Suivre une étoile it fierwei it bêste die. Leroy gie ein 2003 op toernee troch Frankryk, Walloanje en Romanje, it Frânsktalige diel fan Switserlân.

Har twadde album, Histoires naturelles, broch Leroy yn desimber 2005 út. De single Nolwenn Ohwo! waard in grut súkses en in sulveren plaat. It album sels wie platina yn Frankryk en goud yn Belgje. Har folgjende album, Le Cheshire Cat et moi, waard troch Leroy yn gearwurking mei de Fêreuske muzikant Teitur Lassen skreaun en opnommen yn Sweden en op 'e Fêreu-eilannen. It album, dat neffens muzykkritisy "in lichtere klank" hie as har eardere albums, die it minder goed as Nolwenn en Histoires naturelles.

Nei in nij toernee brocht Leroy yn desimber 2010 har fjirde studio-album út, mei as titel Bretonne ("Bretonse", d.w.s. "in frou út Bretanje"). Sa't de namme al suggerearret, hiene de measte lieten op it album te krijen mei Leroy har heitelân Bretanje. Sa stiene der coverferzjes op fan tradisjonele Keltyske lieten lykas Mná na h-Éireann, Tri Martolod en La Jument de Michao, mar ek fan kontemporêne poplieten, lykas Brest fan Christophe Miossec. Fan 'e lieten op it album wiene fjouwer yn it Bretonsk (Tri Martolod, Suite sudarmoricaine, Bro Gozh ma Zadoù en Karantez Vro) en ien yn it Iersk (Mná na h-Éireann).

Bretonne stie sân wiken efterinoar boppe-oan yn 'e Frânske albumlisten en fiif wiken yn dy fan Walloanje. Yn Frankryk waard it album sertifisearre as twaris diamant, mei't der mear as in miljoen eksimplaren fan ferkocht waarden. Yn novimber 2011 waard in Deluxe Edition fan Bretonne útbrocht mei sân ekstra Ingelsktalige covers, wêrûnder Amazing Grace, Scarborough Fair en Moonlight Shadow. De Amerikaanske ferzje fan Bretonne waard yn jannewaris 2013 ûnder de titel Nolwenn útbrocht en berikte it tsiende plak op 'e toanoanjaande World Album Chart fan it tydskrift Billboard. Leroy gie dat jiers op toernee troch Frankryk, Belgje, Switserlân, Dútslân en de Feriene Steaten.

Fan Leroy har letter albums, Ô filles de l'eau (2012), Gemme (2017), Folk (2018) en La Cavale (2021), die Ô filles de l'eau it it bêste. Dêrfan waarden yn Frankryk 350.000 eksimplaren ferkocht, wat it ta in platina plaat makke. Gemme en Folk bleaune stykjen op goud, wylst La Cavale gjin sertifikaat fan muzykferkeap helle.

Yn 2014 waard Leroy har album Bretonne nominearre foar in World Music Award yn 'e kategory wrâlds bêste album. Sels waard se nominearre foar de prizen foar wrâlds bêste entertainer, wrâlds bêste froulike artyst en wrâlds bêste live-act. Datselde jiers song Leroy it Bretonske folksliet Bro Gozh ma Zadoù foar in publyk fan 80.000 man yn it Stade de France yn Parys en op 'e nasjonale tillefyzje op France 2, foar de fuotbalfinale om 'e Coupe de France tusken twa Bretonske klubs, Stade Rennais F.C. en EA Guingamp. Yn 2015 gie se wer op toernee, wêrby't se diskear ek ôfreizge nei de oare kant fan 'e wrâld, om optredens te fersoargjen yn Nij-Kaledoanje en Frânsk-Polyneezje. Op 27 novimber fan dat jier naam Leroy mei Camélia Jordana en Yael Naim diel oan 'e betinking fan 'e slachtoffers fan 'e terroristyske oanslaggen fan 2015 yn Parys. Hja song dêrby it liet Quand on n'a que l'amour, fan Jacques Brel.

Nolwenn Leroy by in optreden yn it Belgyske Spa, yn 2010.

Njonken har wurk as sjongster, is Leroy út en troch ek aktyf as stimaktrise, benammen by de Frânsktalige neisyngronisaasje fan bûtenlânske tekenfilms.

Priveelibben

Leroy hat sûnt 2008 in relaasje mei Arnaud Clément, in rêstend Frânsk profesjoneel tennisser. Behalven foar muzyk hat se ek oanlis foar hynstesport. Se besit in hynder dat El Aberkan hjit en hat ferskate kearen har feardichheden op it mêd fan hynsteriden en hynstespringen op 'e Frânske tillefyzje sjen litten. Leroy docht ek in protte oan goeddiedichheid. Sa joech se har yn 2006 by de groep Les Enfoirés, dy't muzyk útbringt wêrfan't de opbringst nei it goede doel giet. Ek is se belutsen by de Fondation Abbé Pierre, dy't opfang foar dakleazen besiket te beävensearjen.

Diskografy

Albums

Studio-albums

jier	titel	resultaat
2003	Nolwenn	(2 × platina) (platina)     (goud)
2005	Histoires naturelles	(platina) (goud)
2009	Le Cheshire Cat et moi	(goud)
2010	Bretonne (yn 'e Feriene Steaten útbrocht as Nolwenn)	(2 × diamant) (2 × plantina)     (goud)
2012	Ô filles de l'eau	(3 × platina) (goud)
2017	Gemme	(goud)
2018	Folk	(goud)
2021	La Cavale	n.f.t.

Live-albums

• 2007 – Histoires Naturelles Tour
• 2014 – Ô Tour de l'Eau

Nolwenn Leroy by in optreden op 14 july 2011.

Singles

Eigen singles

(de sjongtaal is Frânsk as it net oars oanjûn stiet)

• 2003 – Cassé (gouden plaat)
• 2003 – Une femme cachée
• 2003 – Suivre une étoile (sulveren plaat)
• 2004 – Inévitablement
• 2006 – Nolwenn Ohwo! (sulveren plaat)
• 2006 – Histoire naturelle
• 2006 – Mon ange
• 2007 – Jáimais tant l'aimer
• 2007 – Reste encore
• 2009 – Faut-il, faut-il pas?
• 2010 – Textile schizophrène
• 2010 – Suite sudarmoricaine (yn it Bretonsk)
• 2010 – Mná na h-Éireann (yn it Iersk)
• 2010 – La jument de michao
• 2011 – Tri Martolod (yn it Bretonsk)
• 2011 – Brest
• 2011 – Moonlight Shadow (yn it Ingelsk)
• 2012 – Juste pour me souvenir
• 2013 – Sixième continent
• 2013 – J'ai volé le lit de la mer
• 2014 – Ophélia (live)
• 2017 – Gemme
• 2017 – Trace ton chemin
• 2018 – So Far Away from L.A. (yn it Ingelsk)
• 2018 – Je t'aimais, je t'aime, je t'aimerais

Gastsingles

• 2007 – Aimer à perdre la raison (mei Les Enfoirés)
• 2007 – L'amitié (mei Les Enfoirés)
• 2012 – Without You (yn it Ingelsk; mei Les Enfoirés)
• 2012 – Attention au départ (mei Les Enfoirés)
• 2013 – Jeanne (mei Les Enfoirés)
• 2014 – Laissez-nous chanter (mei Les Enfoirés)
• 2014 – Dès que le vent soufflera (mei ferskate artysten)
• 2014 – Luscie (mei Francis Cabrel)

Filmografy

Filmografy as stimaktrise
jier	titel	rol of funksje	opmerkings
films
2012	Rise of the Guardians	de Toskefee	Frânsktalige neisyngronisaasje
2013	Lady Ô	de ferhaleferteller
2014	Song of the Sea	Bronagh	Frânsktalige neisyngronisaasje

Keppelings om utens

• (fr) Offisjele webside fan Nollwenn Leroy

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder: References, op dizze side. Commons Wikimedia Commons  Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Nolwenn Leroy fan Wikimedia Commons.