Tim McGraw

Tim McGraw (folút: Samuel Timothy McGraw; Delhi (Louisiana), 1 maaie 1967) is in Amerikaansk sjonger fan countrymuzyk, lietsjesskriuwer, muzikant, muzykprodusint en akteur. Hy is ien fan 'e grutte stjerren fan 'e Amerikaanske countrymuzyk, en hy hat troch de jierren hinne trije Grammy Awards en withoefolle oare prizen wûn. McGraw hat yn wrâldwiid mear as 80 miljoen platen ferkocht, wat him ta ien fan 'e bêst ferkeapjende country-artysten aller tiden makket. McGraw hat 16 studio-albums útbocht (teljier: 2023), wêrfan't 10 it earste plak fan 'e Top Country Albums-list helle hawwe, en 65 singles, wêrfan't 25 it earste plak fan 'e hitlisten Hot Country Songs en/of Country Airplay helle hawwe. Syn bekendste hits binne Don't Take the Girl, It's Your Love en Live Like You Were Dying. Hy is troud mei in oare countrystjer, sjongster Faith Hill, mei wa't er ferskate duëtten opnommen hat.

Tim McGraw
sjonger en/of muzikant
persoanlike bysûnderheden
echte namme	Samuel Timothy McGraw
nasjonaliteit	Amerikaansk
berne	1 maaie 1967
berteplak	Delhi (Louisiana)
etnisiteit	Dútsk Frânsk Iersk Ingelsk Italjaansk Nederlânsk Skotsk Tsjechysk Ulstersk
wurkpaad
sjenre	country
sjongtaal	Ingelsk
ynstrumint	gitaar, stim
grutste hit(s)	Don't Take the Girl It's Your Love Live Like You Were Dying
jierren aktyf	1990 – no
prizen	3 × Grammy Award
offisjele webside
www.timmcgraw.com

Libben en karriêre

Jonkheid

McGraw waard yn 1967 berne yn Delhi, yn 'e Amerikaanske steat Louisiana, as it ienlingsbern fan Elizabeth Ann "Betty" D'Agostino, in servearster, en Frank Edwin "Tug" McGraw jr., dy't letter yn 'e Feriene Steaten ferneamd wurde soe as honkbalspiler foar de New York Mets en de Philadelphia Phillies. McGraw is fan tige mingd etnysk komôf, mei't syn pake oan memmekant Italjaansk wie en syn beppe oan memmekant Iersk, wylst er oan heitekant Ulstersk (d.w.s. Noardiersk protestantsk), Ingelsk, Skotsk, Frânsk, Nederlânsk, Tsjechysk en Dútsk bloed hat.

McGraw syn heit Tug spile yn 1966 honkbal foar de Jacksonville Suns, en wenne yn Jacksonville yn in appartemint boppe dat fan 'e húshâlding D'Agostino. Betty D'Agostino gie doedestiden noch nei de middelbere skoalle, en doe't hja in relaasje mei Tug krige en swier rekke, waard hja troch har âldelju nei famylje yn Louisiana ta stjoerd om it bern te krijen. Tim McGraw waard troch syn mem grutbrocht yn it plakje Start (Louisiana). Hy droech de efternamme Smith en miende dat syn styfheit Horace Smith syn biologyske heit wie. Yn 1978 fûn er by tafal syn eigen bertebewiis doe't er yn in kast nei krystpresintsjes socht, wêrnei't syn mem him fertelde hoe't it echt siet. McGraw besocht doe kontakt te krijen mei syn biologyske heit, mar dy ûntstried sân jier lang dat McGraw syn soan wie, oant er him einlings en te'n lêsten erkende doe't er mei achttjin jier mearderjierrich waard. Neitiid ûntjoegen hja in nauwe bân en holden dy oant Tug McGraw yn 2004 kaam te ferstjerren.

Wolkomsboerd fan it plakje Start, yn 'e steat Louisiana, dat dermei pronket dat Tim McGraw der opgroeid is.

As bern mocht McGraw graach oan ferskate sporten dwaan, wêrûnder honkbal. Nei de middelbere skoalle koed er troch in sportbeurs trochleare oan 'e Universiteit fan Noardeast-Louisiana (no de Universiteit fan Louisiana te Monroe). Yn dy snuorje learde er gitaar te spyljen en song er út en troch as strjitmuzikant. Nei eigen sizzen brochten syn keamergenoaten syn gitaar gauris wei op in sideplak om't er yn dy tiid fan gitaarspyljen noch net folle bakte. Yn 1987 kearde McGraw syn mem werom nei Jacksonville, yn Floarida, en McGraw gie mei. Hy learde noch in jier oan it Mienskipskolleezje fan Floarida te Jacksonville, mar doe joech er it learen oer en ferfear nei Nashville, yn 'e steat Tennessee, de haadstêd fan 'e Amerikaanske countrymuzykyndustry, mei as doel om in karriêre as muzikant te begjinnen.

Sjongkarriêre

Nei ferskate jierren yn Nashville omstipt te hawwen wylst er it neat te rom hie, loek McGraw yn 1990 de oandacht fan platemaatskippij Curb Records. Hy hie in demosingle makke dêr't syn heit Tug in kopy fan krigen hie, en Tug draaide dat nûmer wylst er mei in goekunde fan him út 'e plate-yndustry ûnderweis wie. In pear wiken letter mocht McGraw syn tape foar de platebazen by Curb ôfspylje, en dy beaen him op grûn dêrfan in kontrakt oan. Twa jier letter, yn 1992, hied er syn earste hitsje mei Welcome to the Club, in nûmer fan syn nei himsels neamde debútalbum Tim McGraw.

Nei noch in pear oare lytse hitsjes brochten McGraw en Curb Records yn 1994 syn twadde album út, Not a Moment Too Soon ("Gjin Momint te Betiid"), in nuveraardich tapaslike titel foar de cd dêr't er mei trochbriek. De earste single fan dy plaat, Indian Outlaw, liet nochal wat stof opwaaie om't de liettekst delbûgend foar Yndianen oer wêze soe, en guon radiostasjons wegeren om it nûmer te draaien. De kontroverse joech McGraw lykwols bekendheid en die him dêrtroch mear goed as kwea. De twadde single fan Not a Moment Too Soon, mei as titel Don't Take the Girl, helle it earste plak op 'e countryhitlisten Hot Country Songs en Country Airplay, en brocht it sels ta it santjinde plak op 'e mainstreamhitlist Billboard Hot 100. De trêde single fan itselde album, Down on the Farm, helle oan 'e ein fan dat jier it twadde plak op 'e countryhitlisten, en yn 1995 behelle McGraw mei de fjirde single, de titelsong Not a Moment Too Soon, foar de twadde kear in earste plak.

Tim McGraw en Faith Hill op 'e útrikking fan 'e American Music Awards yn 2009.

All I Want wie McGraw syn trêde album, dat publisearre waard yn 1995, en daliks nei it earste plak Top Country Albums-list sprong. Der waarden mear as 2 miljoen eksimplaren fan ferkocht. De nûmers I Like It, I Love It en She Never Lets It Go to Her Heart wiene wer nûmer 1-hits, wylst trije oare lieten fan 'e cd yn 'e top 5 kamen. Yn 1996 gie McGraw op in toernee mei sjongster Faith Hill as syn iepeningsact. It bewuste toernee hiet The Spontaneous Combustion Tour ("It Spontane Untbrâningstoernee"), op 'e nij in tige tapaslike namme, want Hill en McGraw foelen as in blok foarinoar en krigen al mei gauwens in affêre. Hill briek har ferloving mei muzykprodusint Scott Hendricks ôf, en doe't bliken die dat se yn ferwachting wie, trouden sy en McGraw op 6 oktober 1996.

McGraw syn folgjende album wie Everywhere, dat yn 1997 wer boppe-oan yn Top Country Albums-list stie en dêr't 4 miljoen eksimplaren fan ferkocht waarden. It duët It's Your Love, mei Hill, stie seis wiken efterinoar op nûmer 1 yn 'e hitlisten, wûn sawol Academy of Country Music Awards as Country Music Association Awards, en waard nominearre foar 2 Grammys (de wichtichste Amerikaanske muzykpriis). Oare topnûmers fan deselde cd wiene de titelsong Everywhere, Where the Green Grass Grows en Just to See You Smile, dat in rekôr fêstige troch 42 wiken lang yn 'e hitlisten hingjen te bliuwen. Mei syn fyfde album A Place in the Sun, út 1999, sette McGraw syn opmars fuort. Dy cd waarden sa'n 3 miljoen eksimplaren fan ferkocht, en nûmers as Please Remember Me, Something Like That en My Best Friend dominearren wikenlang de countryhitlisten. Oan 'e ein fan 'e 1990-er jierren naam McGraw noch twa duëtten mei syn frou op, dy't allebeide diel útmakken fan albums fan har. Just to Hear You Say that You Love Me wûn ferskate prizen, mar it wie Let's Make Love dat McGraw syn earste Grammy besoarge.

Yn 2000 kaam McGraw syn earste kompilaasje-album út, titele Greatest Hits, dat njoggen wiken lang boppe-oan yn 'e albumlisten stie, en dêr't krapoan 6 miljoen eksimplaren fan oer de toanbank giene. Dêrmei wie it ien fan 'e bêst ferkeapjende albums út 'e skiednis fan 'e countrymuzyk. Datselde jiers rekken McGraw en kollega-sjonger Kenny Chesney op toernee yn Buffalo behelle yn in hângemien mei de plysje, nei't Chesney it yn 'e kop krige om in ritsje op in plysjehynder te meitsjen en de plysjes mienden dat er it hynder stelle woe. Doe't McGraw him dermei bemuoide, waarden beide sjongers arrestearre foar mishanneling, mar nei ûnderfreging sûnder oanklacht frijlitten. Under in konsert op it George Strait Country Music Festival, in pear wike letter, ferskynde Faith Hill oan 'e ein fan 'e jûn yn in plysje-unifoarm op it poadium om, ta hilariteit fan it publyk, in ferraste McGraw yn hânboeiens ôf te fieren.

Tim McGraw yn 2003 by in optreden foar soldaten fan 'e Amerikaanske Loftmacht.

McGraw syn sechsde album, Set This Circus Down, kaam út yn april 2001, en omfette û.m. de hits Grown Men Don't Cry, Angry All the Time (in duët mei Faith Hill), The Cowboy in Me en Unbroken. Teffens song er yn datselde jier it duët Bring On the Rain, mei sjongster Jo Dee Messina, dat op it earste plak yn 'e hitlisten binnenkaam. Yn 2002 brocht McGraw it album Tim McGraw and the Dancehall Doctors út, dat er tsjin 'e gewoanten fan 'e countrymuzyk yn mei syn toerneeband de Dancehall Doctors opnommen hie. (Yn 'e Amerikaanske countrymuzyk is it wenst om albums op te nimmen mei saneamde sesjemuzikanten, en toernees ôf te wurkjen mei toerneebands, en dy beide net trochinoar te heljen.) McGraw woe mei dizze cd lykwols erkenning skinke oan 'e bydrage dy't syn fêste toerneeband oan syn súkses levere hat. It nûmer Real Good Man helle it earste plak en She's My Kind of Rain it twadde plak op 'e hitlisten.

Live Like You Were Dying wie McGraw syn achtste album, dat útkaam yn 2004. De titelsong Live Like You Were Dying, opdroegen oan McGraw syn biologyske heit Tug McGraw, dy't earder dat jiers oan in harsenstumor ferstoarn wie, waard in grut súkses en wûn in Grammy Award en ferskate oare prizen. Oan 'e ein fan datselde jier hie McGraw noch in grutte hit mei Over and Over, in ûnwierskynlik duët mei hiphop-sjonger Nelly, dat tsien wiken lang boppe-oan 'e hitlisten stie. It wie McGraw syn earste oerstap nei in oar sjenre (dat fan 'e softrock-ballad), en wie ek yn it bûtenlân in grut súkses, dêr't it in nûmer 1-hit wie yn it Feriene Keninkryk en yn 'e top tsien stie yn Denemark, Dútslân, Eastenryk, Kanada, Roemeenje en Switserlân.

McGraw syn Soul2Soul II Tour fan 2006 waarden hast 1,1 miljoen kaartsjes foar ferkocht en brocht krapoan $89 miljoen yn 't laadsje, wat it ta it meast opbringende toernee út 'e skiednis fan 'e countrymuzyk makke. Yn 2007 kaam der alwer in nij album fan McGraw út, Let It Go, wêrfan't de earste single, Last Dollar (Fly Away) op 'e nij in nûmer 1-hit wie, wylst If You're Reading This en it duët mei Faith Hill I Need You elts twa Grammy-nominaasjes yn 'e wacht sleepten. Yn dyselde snuorje wie McGraw ek aktyf as muzykprodusint, û.m. fan it duo Halfway to Hazard. McGraw syn tsiende studio-album, Southern Voice, waard útjûn yn oktober 2009, mei as súksesfolste nûmer It's a Business Doing Pleasure with You. It folgjende album, Emotional Traffic, dat úteinlik yn 2012 útkaam, wie McGraw syn lêste album foar platelabel Curb Records, mei't der spul ûntstien wie oer de publikaasje (yn 2008) fan in trêde kompilaasje-cd sûnder McGraw syn tastimming. De deilisskip waard yn 'e rjochtseal útfochten doe't McGraw dêrnei net mear foar Curb wurkje woe en de platemaatskippij him oanklage foar kontraktbrek. Yn novimber 2011 stelde de rjochter McGraw yn it gelyk.

McGraw by in optreden yn 2009 yn Dallas.

Yn maaie 2012 tekene McGraw in nij kontrakt mei Big Machine Records, dêr't er yn 2013 syn tolfde studio-album, Two Lanes of Freedom, útbrocht. Dat album omfieme û.o. Highway Don't Care, in duët mei Taylor Swift. Yn septimber 2014 kaam McGraw syn twadde album by Big Machine út, mei as titel Sundown Heaven Town. De grutste hit dêrfan wie Shotgun Rider, dy't wer ris it earste plak op 'e countryhitlisten helle. In nij studio-album, McGraw syn fjirtjinde, ferskynde yn novimber 2015, mei as titel Damn Country Music. Fan april 2017 oant en mei maart 2018 giene McGraw en Hill tegearre op toernee troch de Feriene Steaten, it Feriene Keninkryk en Ierlân. Underwilens kaam yn novimber 2017 by platemaatskippij Arista Nashville harren duëtalbum The Rest of Your Life út, dat meitelt as studio-album foar beide artysten. Yn febrewaris 2020 kearde McGraw werom by Big Machine Records, dêr't er yn augustus fan dat jier syn sechstjinde studio-album útbrocht: Here on Earth. Hy soe dêrmei ek wer op toernee, mar dat gie net troch fanwegen de koroanafiruspandemy.

Aktearkarriêre

Behalven as sjonger is McGraw ek aktyf as akteur. Syn debút makke er datoangeande yn 1997 yn in ôflevering fan The Jeff Foxworthy Show, as de rivaal fan haadpersoan Jeff Foxworthy. Letter spile er û.m. in sheriff yn 'e film Black Cloud (2004) en in bazige heit fan in jonge spiler fan Amerikaansk fuotbal yn 'e film Friday Night Lights (2004). Syn earste haadrol hied er yn 2006, yn Flicka, in ferfilming fan it bekende boek fan Mary O'Hara oer de leafde tusken in famke en in mustang. McGraw spile de rol fan 'e heit, dy't syn dochter net begrypt. Dêrnjonken produsearre er ek de soundtrack fan 'e film. Koart foar't Flicka útkaam, krige McGraw in eigen stjer op 'e Hollywood Walk of Fame, op Hollywood Boulevard yn Los Angeles, tusken dy fan Julie Andrews, William Shatner en Greta Garbo yn. Yn 2007 hie McGraw in lyts roltsje yn 'e aksjeskriller The Kingdom as in oerlibbene fan in terroristyske oanslach op in Amerikaanske legerbasis yn Saûdy-Araabje. Yn 2008 spile er ien fan 'e bruorren fan it personaazje fan Vince Vaughn yn 'e krystkomeedzje Four Christmases.

Tim McGraw syn stjer op 'e Hollywood Walk of Fame.

Yn 2009 fertolke McGraw in wichtige byrol yn 'e film The Blind Side, as Sean Tuohy, de man fan Sandra Bullock har personaazje Leigh Anne Tuohy. De film wie basearre op it wierbarde ferhaal fan Michael Oher, in dakleaze Afro-Amerikaanske teenager út in brutsen gesin, dy't yn Memphis, yn it Amerikaanske Suden, opnommen wurdt yn 'e rike blanke húshâlding fan 'e Tuohy's, dy't him helpe om syn talinten te ûntdekken. Foar har rol yn The Blind Side wûn Sandra Bullock in Oscar yn 'e kategory bêste aktrise. Yn 2010 kaam fierders de film Country Strong út, wêryn't McGraw in James Canter spilet, de man en manager fan 'e fiktive countrysjongster Kelly Canter (spile troch Gwyneth Paltrow). Yn 2021 spile McGraw mei syn frou Faith Hill en akteur Sam Elliot ien fan 'e haadrollen yn 'e westernsearje 1883, in spin-off fan Taylor Sheridan syn súksesfolle neo-westernrige Yellowstone.

Oare aktiviteiten

Njonken syn wurk is McGraw ek allegeduerigen djip behelle yn goeddiedige aktiviteiten. Sa rjochte er yn 1994 al it muzykfestival Swampstock op yn syn bertegebiet yn noardeastlik Louisiana, dêr't elts jier 11.000 minsken op ôfkomme. De opbringst giet folslein nei de pleatslike mienskip, dy't der nije sportfjilden en sportnedichheden mei oanlein en oanskaft hat en der teffens stúdzjebeurzen foar de jongerein út 'e krite mei betellet. Fierders holp McGraw om jild yn te sammeljen foar it Country Music Foundation Hall of Fame and Museum yn Nashville, en hold er yn it ferline geregeldwei lytse benefytkonsertsjes yn 'e stêden dy't er oandie op toernee, de jûns foarôfgeande oan it eigentlike konsert.

Tim McGraw posearret yn 2010 mei in matroas fan 'e Amerikaanske Marine.

Fuort nei't New Orleans yn 2005 troffen wie troch de orkaan Katrina setten McGraw en Faith Hill harren persoanlik yn om foarrieden by de oerlibbenen te bringen. Teffens joegen se ferskate benefytkonserten, wêrfan't de opbringst nei de slachtoffers fan Katrina gie. Letter dat jier rjochten McGraw en Hill de Neighbor's Keeper Foundation ("Hoeder fan Jins Neiste Stifting") op, in goeddiedichheidsorganisaasje dy't him ynset foar de earste libbenbehoeften yn gefal fan grutskalige natoerrampen. Dêrnjonken set McGraw him ek geregeldwei yn foar it Reade Krús, en mids 2010 organisearre er mei Hill in benefytkonsert fan ferskate country-artysten, wêrmei't mear as $2 miljoen ophelle waard foar de slachtoffers fan 'e oerstreamings yn maaie fan dat jier yn sintraal Tennessee, wêrby't 22 minsken omkamen en foar $2 miljard oan skea oanrjochte waard.

Polityk

McGraw hat der nea in geheim fan makke dat er lid fan 'e Demokratyske Partij is. Hy hat oanjûn grut respekt te hawwen foar de eardere Amerikaanske presidint Bill Clinton, en yn 2008 en 2012 stipe er Barack Obama. Yn fraachpetearen hat er yn 2006 en 2008 ferskillende kearen oanjûn dat him skielk in karriêre yn 'e polityk wol wat taliket. Sa soed er wol senator of mooglik gûverneur fan syn thússteat Tennessee wurde wolle.

Priveelibben

Tim McGraw troude op 6 oktober 1996 mei sjongster Faith Hill. Hja hawwe trije dochters: Gracie Katherine (1997), Maggie Elizabeth (1998) en Audrey Caroline (2001). Nei eigen sizzen hawwe Hill en McGraw sûnt harren trouwen besocht om nea langer as trije dagen byinoar wei te wêzen. Se binne eigners fan Goat Cay, in lyts eilantsje yn 'e Bahama's dat se ûnoffisjeel omneamd hawwe ta L'Île d'Anges (Frânsk foar "it Eilân fan 'e Ingels"). Neffens de foto's dy't McGraw op it sosjaal medium Instagram pleatst fan it ferbliuw fan syn gesin op dat eilân, liket er him dêr benammen dwaande te hâlden mei angelfiskjen.

Yn 2015 rûsde it tydskrift Forbes it jierliks ynkommen fan McGraw op $38 miljoen. McGraw hat in fleanbrevet en besit in sportfleantúchje fan it model Cirrus SR22. Hy is de peetheit fan 'e soan fan akteurs Garrett Hedlund en Emma Roberts; hy en Hedlund rekken befreone nei't se allebeide spile yn 'e films Friday Night Lights en Country Strong.

Diskografy

Albums

Studio-albums

útbrocht	titel	label	prizen en nominaasjes	resultaat
20 april 1993	Tim McGraw	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
22 maart 1994	Not a Moment Too Soon	Curb Records	wûn in American Music Award foar album fan it jier	(6× platina) (2× platina)
19 septimber 1995	All I Want	Curb Records	n.f.t.	(3× platina) (platina)
3 juny 1997	Everywhere	Curb Records	wûn in CMA Award foar album fan it jier	(5× platina) (2× platina)
4 maaie 1999	A Place in the Sun	Curb Records	wûn in CMA Award foar album fan it jier	(4× platina) (platina)
24 april 2001	Set This Circus Down	Curb Records	wûn in American Music Award foar bêste country-album	(3× platina) (platina)
26 novimber 2002	Tim McGraw and the Dancehall Doctors	Curb Records	n.f.t.	(3× platina) (platina)
24 augustus 2004	Live Like You Were Dying	Curb Records	wûn in American Music Award foar album fan it jier	(4× platina) (platina)
27 maart 2007	Let It Go	Curb Records	nom. foar in Grammy Award foar bêste country-album	(platina) (goud)
20 oktober 2009	Southern Voice	Curb Records	n.f.t.	(goud) (goud)
24 jannewaris 2012	Emotional Traffic	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
5 febrewaris 2013	Two Lanes of Freedom	Big Machine Records	n.f.t.	(goud) (goud)
16 septimber 2014	Sundown Heaven Town	Big Machine Records	n.f.t.	n.f.t.
6 novimber 2015	Damn Country Music	Big Machine Records	n.f.t.	(goud)
17 novimber 2017	The Rest of Our Life (duëtalbum mei Faith Hill)	Arista Nashville	n.f.t.	n.f.t.
21 augustus 2020	Here on Earth	Big Machine Records	n.f.t.	n.f.t.

Kompilaasje-albums

útbrocht	titel	label	prizen en nominaasjes	resultaat
21 novimber 2000	Greatest Hits	Curb Records	wûn in Billboard Music Award foar country-album fan it jier	(6× platina) (2× platina)
28 maart 2006	Reflected: Greatest Hits, Vol. 2	Curb Records	n.f.t.	(2× platina) (platina)
29 april 2008	Greatest Hits: Limited Edition	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
6 maaie 2008	Collector's Edition	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
7 oktober 2008	Greatest Hits 3	Curb Records	n.f.t.	(goud)
7 oktober 2008	Limited Edition: Greatest Hits, Volumes 1, 2 & 3	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
30 novimber 2010	Number One Hits	Curb Records	n.f.t.	(platina)
22 jannewaris 2013	Tim McGraw & Friends	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
4 febrewaris 2014	Love Story	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
16 juny 2015	35 Biggest Hits	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
21 oktober 2016	McGraw: The Ultimate Collection	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
15 juny 2018	The Biggest Hits of Tim McGraw	Curb Records	n.f.t.	n.f.t.
20 novimber 2020	McGraw Machine Hits: 2013–2019	Big Machine Records	n.f.t.	n.f.t.

Singles

Eigen singles

jier	titel	prizen en nominaasjes	resultaat	album
1991	What Room Was the Holiday In	n.f.t.	n.f.t.	Tim McGraw
1992	Welcome to the Club	n.f.t.	n.f.t.
1993	Memory Lane	n.f.t.	n.f.t.
	Two Steppin' Mind	n.f.t.	n.f.t.
1994	Indian Outlaw	n.f.t.	(platina)	Not a Moment Too Soon
	Don't Take the Girl	n.f.t.	(2× platina)
	Down on the Farm	n.f.t.	n.f.t.
	Not a Moment Too Soon	n.f.t.	n.f.t.
1995	Refried Dreams	n.f.t.	n.f.t.
	I Like It, I Love It	n.f.t.	(2× platina)	All I Want
	Can't Be Really Gone	n.f.t.	n.f.t.
1996	All I Want Is a Life	n.f.t.	n.f.t.
	She Never Lets It Go to Her Heart	n.f.t.	n.f.t.
	Maybe We Should Just Sleep on It	n.f.t.	n.f.t.
1997	It's Your Love (mei Faith Hill)	wûn 4 ACM Awards, 1 CMA Award, 1 CMT Music Award, 1 Billboard Award, nom. foar Grammy Awards foar bêste countryliet en bêste fokale countrygearwurking	(4× platina)	Everywhere
	Everywhere	n.f.t.	(goud)
	Just to See You Smile	wûn in Billboard Award foar countrysingle fan it jier	(2× platina)
1998	One of These Days	n.f.t.	n.f.t.
	Where the Green Grass Grows	n.f.t.	(platina)
	For a Little While	n.f.t.	n.f.t.
1999	Please Remember Me	n.f.t.	n.f.t.	A Place in the Sun
	Something Like That	n.f.t.	(2× platina)
	My Best Friend	n.f.t.	(platina)
2000	Some Things Never Change	n.f.t.	n.f.t.
	My Next Thirty Years	n.f.t.	(goud)
2001	Grown Men Don't Cry	n.f.t.	n.f.t.	Set This Circus Down
	Angry All the Time (mei Faith Hill)	n.f.t.	n.f.t.
	The Cowboy in Me	n.f.t.	(goud)
2002	Unbroken	n.f.t.	n.f.t.
	Red Rag Top	n.f.t.	n.f.t.	Tim McGraw and the Dancehall Doctors
	Tiny Dancer	n.f.t.	n.f.t.
2003	She's My Kind of Rain	n.f.t.	(goud)
	Real Good Men	n.f.t.	(goud)
	Watch the Wind Blow By	n.f.t.	n.f.t.
2004	Live Like You Were Dying	wûn in Grammy Award foar bêste countrynûmer songen troch in man; wûn 2 ACM Awards, 1 CMA Award en 1 CMT Music Award	(4× platina)	Live Like You Were Dying
	Back When	n.f.t.	n.f.t.
2005	Drugs or Jesus	n.f.t.	n.f.t.
	Do You Want Fries with That?	n.f.t.	n.f.t.
	My Old Friend	n.f.t.	n.f.t.
2006	When the Stars Go Blue	n.f.t.	(platina)	Tim McGraw Reflected: Greatest Hits Vol. 2
	My Little Girl	n.f.t.	(2× platina)
2007	Last Dollar (Fly Away)	n.f.t.	(goud)	Let It Go
	I Need You (mei Faith Hill)	nom. foar 2 Grammy Awards foar bêste countryliet en bêste fokale countrygearwurking	(platina)
	If You're Reading This	nom. foar 2 Grammy Awards foar bêste country-liet en bêste countrynûmer songen troch in man	(platina)
	Suspicions	n.f.t.	n.f.t.
2008	Kristofferson	n.f.t.	n.f.t.
	Let It Go	n.f.t.	n.f.t.
2009	Nothin' to Die For	n.f.t.	n.f.t.
	It's a Business Doing Pleasure with You	n.f.t.	n.f.t.	Southern Voice
	Southern Voice	n.f.t.	(goud)
2010	Still	n.f.t.	n.f.t.
	Felt Good on My Lips	n.f.t.	(platina)	Number One Hits
2011	Me and Tennessee (mei Gwyneth Paltrow)	n.f.t.	n.f.t.	Country Strong (soundtrack)
	Better than I Used to Be	n.f.t.	(goud)	Emotional Traffic
2012	Right Back Atcha, Babe	n.f.t.	n.f.t.
	Truck, Yeah	n.f.t.	(platina)	Two Lanes of Freedom
	One of Those Nights	n.f.t.	(platina)
2013	Highway Don't Care (mei Taylor Swift)	nom. foar in Grammy Award foar bêste countryduo of -band	(3× platina)
	Southern Girl	n.f.t.	(platina)
2014	Lookin' for That Girl	n.f.t.	n.f.t.	Sundown Heaven Town
	Meanwhile, Back at Mama's (mei Faith Hill)	nom. foar in Grammy Award foar bêste countryduo of -band	(platina)
	Shotgun Rider	n.f.t.	(platina)
2015	Diamond Rings and Old Barstools (mei Catherine Dunn)	n.f.t.	(goud)
	Top of the World	n.f.t.	n.f.t.	Damn Country Music
2016	Humble and Kind	wûn de CMT Music Award foar fideoclip fan it jier	(3× platina) (2× platina)
	How I'll Always Be	n.f.t.	n.f.t.
2017	Speak to a Girl (mei Faith Hill)	n.f.t.	n.f.t.	The Rest of Our Life
	The Rest of Our Life (mei Faith Hill)	n.f.t.	n.f.t.
2018	Neon Church	n.f.t.	n.f.t.	Here on Earth
2019	Thought About You	n.f.t.	n.f.t.
2020	I Called Mama	n.f.t.	n.f.t.
2021	Undivided	n.f.t.	n.f.t.
	7500 OBO	n.f.t.	n.f.t.

Gastsingles

jier	titel	prizen en nominaasjes	resultaat	album
1996	Hope (mei ferskate artysten)	n.f.t.	n.f.t.	net op album útbrocht
1998	Just to Hear You Say That You Love Me (mei Faith Hill)	wûn 2 TNN/Music City News Awards en 1 ACM Award; nom foar in Grammy Award foar bêste fokale countrygearwurking	n.f.t.	Faith
2000	Let's Make Love (mei Faith Hill)	wûn in Grammy Award foar bêste fokale countrygearwurking	n.f.t.	Breathe
2001	Bring On the Rain (mei Jo Dee Messina)	n.f.t.	n.f.t.	Burn
2004	Over and Over (mei Nelly)	n.f.t.	(goud)	Suit
2005	Like We Never Loved at All (mei Faith Hill)	wûn in Grammy Award foar bêste fokale countrygearwurking	n.f.t.	Fireflies
2008	Nine Lives (mei Def Leppard)	n.f.t.	n.f.t.	Songs from the Sparkle Lounge
2012	Feel Like a Rock Star (mei Kenny Chesney)	wûn in CMA Award	(goud)	Welcome to the Fishbowl
2016	Lovin' Lately (mei Big & Rich)	n.f.t.	n.f.t.	Gravity
	May We All (mei Florida Georgia Line)	n.f.t.	(3× platina)	Dig Your Roots
	Forever Country (mei ferskate oare artysten)	n.f.t.	n.f.t.	net op in album útbrocht

Filmografy

Filmografy as akteur
jier	titel	rol of funksje	opmerkings
tillefyzje
1997	The Jeff Foxworthy Show	Lionel	gastrol; ôfl. Feud for Thought
2000	Sesame Street	himsels	gastrol; ôfl. #3919
2008	Saturday Night Live	n.f.t.	as presintator; ôfl. Tim McGraw/Ludacris & T-Pain
2011	Who Do You Think You Are?	n.f.t.	geneälogyprogramma; ôfl. Tim McGraw
2013	Cake Boss	himsels	realitytillefyzjeprogramma; ôfl. A Cowboy In Hoboken
2015	Repeat After Me	himsels	gastrol; ôfl. 1x4
2016	The Voice	n.f.t.	as adviseur; realitytillefyzjeprogramma
2019	Brad Paisley Thinks He's Special	n.f.t.	te gast
2021	Yellowstone	James Dutton	gastrol; 2 ôfl. yn seizoen 4
2021–2022	1883	James Dutton	haadrol; 10 ôfl.
films
2004	Black Cloud	sheriff Cliff Powers
2004	Friday Night Lights	Charles Billingsley	nom. foar in MTV Movie Award foar bêste trochbraak fan in akteur
2006	Flicka	Rob McLaughlin	nom. foar in Critics' Choice Award foar bêste liet (My Little Girl)
2007	The Kingdom	Aaron Jackson
2008	Four Christmases	Dallas McVie
2009	The Blind Side	Sean Tuohy
2010	Dirty Girl	Danny Briggs
2010	Country Strong	James Canter
2015	Tomorrowland	Eddie Newton
2017	The Shack	Willie

Prizen en nominaasjes

jier	priis	resultaat	kategory	foar it nûmer/album
1994	American Music Award	wûn	album fan it jier	Not a Moment Toon Soon
		wûn	bêste nije manlike sjonger	n.f.t.
	Billboard Music Award	wûn	bêste nije country-album	Not a Moment Too Soon
		wûn	bêste nije manlike artyst	n.f.t.
	TNN/Music City News Award	wûn	manlike fideoclipartyst fan it jier	n.f.t.
1995	American Music Award	wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
1997	ACM Award	wûn	bêste single fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
		wûn	bêste liet fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
		wûn	bêste sangbarren fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
	Billboard Music Award	wûn	single fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
	CMA Award	nominearre	sangbarren fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
	TNN/Music City News Award	wûn	fideoclip fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
		wûn	manlike artyst fan it jier	n.f.t.
1998	Billboard Music Award	wûn	bêste countrysingle fan it jier	Just to See You Smile
	CMA Award	wûn	album fan it jier	Everywhere
	Grammy Award	nominearre	bêste countryliet (mei Faith Hill)	It's Your Love
		nominearre	bêste fokale countrygearwurking (mei Faith Hill)	It's Your Love
1999	ACM Award	wûn	bêste fideoclip fan it jier (mei Faith Hill)	It's Your Love
		wûn	bêste sangbarren fan it jier (mei Faith Hill)	Just to Hear You Say That You Love Me
		wûn	sjonger fan it jier	n.f.t.
	CMA Award	wûn	album fan it jier	A Place in the Sun
		wûn	sjonger fan it jier	n.f.t.
	Grammy Award	nominearre	bêste fokale countrygearwurking (mei Faith Hill)	Just to Hear You Say That You Love Me
	TNN/Music City News Award	wûn	liet fan it jier (mei Faith Hill)	Just to Hear You Say That You Love Me
		wûn	fokale gearwurking fan it jier (mei Faith Hill)	Just to Hear You Say That You Love Me
2000	ACM Award	wûn	sjonger fan it jier	n.f.t.
	Billboard Music Award	wûn	manlike artyst fan it jier	n.f.t.
	CMA Award	wûn	sjonger fan it jier	n.f.t.
	National Fatherhood Initiative	wûn	heit fan it jier	n.f.t.
2001	American Music Award	wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
	Billboard Music Award	wûn	bêste country-album	Greatest Hits
		wûn	bêste countrysingle-artyst	n.f.t.
		wûn	bêste country-album-artyst	n.f.t.
		wûn	bêste manlike country-artyst	n.f.t.
		wûn	bêste country-artyst	n.f.t.
	CMA Award	wûn	artyst fan it jier	n.f.t.
	Grammy Award	wûn	bêste fokale countrygearwurking (mei Faith Hill)	Let's Make Love
2002	American Music Award	wûn	bêste country-album	Set This Circus Down
		wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
2003	American Music Award (jann.)	wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
	American Music Award (nov.)	wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
	Grammy Award	nominearre	bêste countrynûmer songen troch in man	She's My Kind of Rain
	Radio Music Award	wûn	bêste manlike country-artyst	n.f.t.
2004	CMA Award	wûn	single fan it jier	Live Like You Were Dying
	NIAF Award	wûn	NIAF Special Achievement Award in Music	n.f.t.
	People's Choice Award	wûn	favorite country-artyst fan it jier	n.f.t.
	Radio Music Award	wûn	bêste manlike country-artyst	n.f.t.
2005	ACM Award	wûn	single fan it jier	Live Like You Were Dying
		wûn	liet fan it jier	Live Like You Were Dying
	American Music Award	wûn	album fan it jier	Live Like You Were Dying
		wûn	favorite manlike country-artyst	n.f.t.
	CMT Music Award	wûn	meast ynspirearjende fideoclip	Live Like You Were Dying
	Grammy Award	wûn	bêste countrynûmer songen troch in man	Live Like You Were Dying
	People's Choice Award	wûn	favorite country-artyst fan it jier	n.f.t.
2006	Grammy Award	wûn	bêste fokale countrygearwurking (mei Faith Hill)	Like We Never Loved at All
	People's Choice Award	wûn	favorite manlike artyst fan it jier	n.f.t.
2007	Grammy Award	nominearre	bêste countrynûmer songen troch in man	If You're Reading This
		nominearre	bêste fokale countrygearwurking (mei Faith Hill)	I Need You
		nominearre	bêste country-liet	If You're Reading This
		nominearre	bêste countryliet (mei Faith Hill)	I Need You
		nominearre	bêste country-album	Let It Go
2012	CMA Award	wûn	bêste sangbarren fan it jier (mei Kenny Chesney)	Feel Like a Rock Star
2013	British Country Music Award	wûn	ynternasjonale liet fan it jier (mei Taylor Swift)	Highway Don't Care
	Grammy Award	nominearre	bêste country-album	Two Lanes of Freedom
		nominearre	bêste countryduo of -band (mei Taylor Swift)	Highway Don't Care
2014	Grammy Award	nominearre	bêste countryduo of -band (mei Faith Hill)	Meanwhile, Back at Mama's
	People's Choice Award	wûn	ikoan fan it jier	n.f.t.
2016	CMT Music Award	wûn	fideoclip fan it jier	Humble and Kind

Keppelings om utens

• (in) Offisjele webside fan Tim McGraw
• (in) Tim McGraw yn 'e Internet Movie Database (IMDb)

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder: References en Further reading, op dizze side. Commons Wikimedia Commons  Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Tim McGraw fan Wikimedia Commons.