Omgong fan Frankryk

De Omgong fan Frankryk (Frânsk: Tour de France, ek wol Le Grand Boucle) is in wrâldferneamde hurdfytswedstryd yn Frankryk. Mei de Omgong fan Itaalje en de Omgong fan Spanje is it ien fan de saneamde Grutte Omgongen, de wichtichste en dreechste eveneminten fan it hurdfytsseizoen. De Omgong fan Frankryk jildt fan dy trije grutte omgongen as de earfolste wedstriid, en wurdt yn etappen troch gâns Frankryk fytst. It begjin is somtiden yn in oar lân, mar de oankomst is altiten yn Parys, sûnt 1975 leit de finishstreek op de Champs-Élysées. De earste edysje fan 'e Omgong fan Frankryk waard ferriden yn 1903. De koprinner yn it algemien klassemint draacht de Giele Trui. Njonken it algemien klassemint besteane der noch ferskate oare klasseminten, lykas it berchklassemint (mei de Boltsjestrui), it punteklassemint (mei de Griene Trui) en it jongereinklassemint (mei de Wite Trui).

Le Tour de France
holden yn Frankryk
data july
sport hurdfytsen
organisator Amaury Sport Organisation
earste edysje 1903
edysjes
foarige Omgong fan Frankryk 2024
folgjende Omgong fan Frankryk 2025
Temaside  Sport

Begjin 20ste iuw hie Frankryk twa foaroprinnende Frânske sportkranten, L'Auto-Vélo en Le Vélo. Le Vélo, de sponsor fan de hurdfytsklassiker Bordeaux-Parys, wie fierwei de bêst ferkeapjende krante; de oplaach bedroech 80.000 foar 20.000 oer fan L'Auto-Vélo. Henri Desgrange, haadredakteur fan L'Auto-Vélo en earste wrâldoerrekôrhâlder, woe dêr wat oan dwaan en tegearre mei Géo Lefèvre kaam er op it idee in Omgong fan Frankryk foar hurdfytsers te organisearjen.

 
Omgong fan Frankryk 1903

Op 16 jannewaris 1903 ferlear Desgrange in wichtich proses tsjin syn konkurrint Griffard fan Le Vélo. Desgrange moast de namme Vélo út de titel fan syn krante skrasse. Haat wâle op. Desgrange liet lykwols de moedfearren net hingje en trije dagen letter, op 19 jannewaris, waard de earste Omgong fan Frankryk oan de parse foarsteld. Dit foarstel waard lykwols net fuortendaliks entûsjast ûnthelle, sadat de inisjatyfnimmers bang wiene dat de Omgong der nea komme soe. In wike foar it sluten fan de ynskriuwingen hiene mar 15 hurdfytsers harren ynskreaun. Dat wie op 6 maaie. De earste Omgong soe begjinne op 1 juny en duorje oant 5 july.
Fan needs moast Desgrange al in tal dingen tajaan. De earste Omgong soe pas op 1 july 1903 úteinsette en it startjild waard troch de helte dien. Uteinlik skreaune 108 hurdfytsers harren yn, en 60 dêrfan ferskynden op 1 july ek echt oan de startline. De Omgong bestie út seis etappes. Om nei te gean oft de hurdfytsers it foarsjoene parkoers ôfleine, wiene ûnderweis kontrôleposten ynstallearre. Uteinlik rieden fan de 60 mar 21 hurdfytsers de wedstriid út. Maurice Garin wûn mei in foarsprong fan hast trije oeren op de nûmer twa, al wie it, de perikels yn de omgong fan it dêropfolgjende jier yn acht nommen, wol de fraach oft er echt de hiele omgong op de fyts folbrocht hie.

Iere ûntwikkelingen

bewurkje seksje

Nei de earste Omgong waard yn 1904 in twadde edysje organisearre, it iennige ferskil wie dat yn 1903 hurdfytsers harren ynskriuwe koene foar ien of mear ritten, mar yn 1904 mochten dielnimmers harren allinne noch mar ynskriuwe foar de hiele omgong. Spitigernôch wiene der yn dizze twadde edysje in tal swierrichheden. Yn it foarste plak gie it dêrby om aksjefierende omwenjenden, omdat de omgong harren nachtrêst fersteure soe (doe waard der ek nachts koerst). Fierders foelen op de Col de la République supporters fan Faure de achterfolgjende Garin lestich, wiene der strjitten dêr't bewust glêsdiggels struid wiene en waard de koers fersteurd troch fjochtpartijen. In fûl swierwaar makke de slotrit yn it Parc des Princes ûnmooglik. De Union Vélocipédique de France die ûndersyk nei wat der yn de omgong fan 1904 bard wie. De earste fjouwer fan it einklassemint waarden úteinlik nei oanlieding fan dat ûndersyk diskwalifisearre. Se hiene har ûnderweis skuldich makke oan ûntelbere oertrêdings: hjir en dêr de trein nommen, binnendykjes keazen, har lûke litten en gean samar troch. Resultaten: Pothier waard libbenslang útsletten, Garin mocht twa jier net mear koerse en de fyfde yn it einklassemint, Henri Cornet, waard úteinlik ta einwinner fan 1904 útroppen.

It jier dêrnei kaam Desgrange mei in tal wizigingen op de lapen. Ynstee fan seis wiene der no alve etappes en mei de Ballon d'Alsace en de Col Bayard waarden de Fogezen en de Alpen foar it earst oandien. Noch in jier letter kaam Desgrange wer mei in nijichheidsje. De lêste kilometer fan in rit waard tenei oanjûn mei in flagge yn de foarm fan in reade trijehoeke. Yn 1910 waard de Tourmalet, yn 'e Pyreneeën, foar it earst yn de rûte opnommen. De hurdfytsers wiene lykwols net te sprekken oer dizze nije probearsels. Se skolden Desgrange út foar moardner en al wat net moai wie. Hoewol't der yn 't generaal gjin deaden foelen yn de Pyreneeënritten, wie der dochs in stjergefal. Hurdfytser Adolphe Hélière krige, op de rêstdei by in swimpartijtsje yn see by Nice, in hertoanfal en ferdronk. Yn 1911 soe Desgrange it noch heger sykje, want doe stie der in Alpenrit oer de Galibier op it programma.

Yn 1919 waard de Giele Trui yntrodusearre, sadat suporters en sjoernalisten de lieder goed waarnimme koene. Wêrom giel? Ienfâldichwei om't de organisearjende krante, L'Auto, op giel papier drukt waard. Op 19 july 1919 waard Eugène Christophe de alderearste drager fan de Giele Trui. Yn 1933 waard it berchklassemint ynfierd foar de bêste klimmers ûnder de hurdfytsers, de earste winner fan dit klassemint wie de Spanjert Vicente Trueba. De ferneamde byhearrende Boltsjestrui waard lykwols pas yn 1975 yntrodusearre.

Heechtijdagen

bewurkje seksje

Oprjochter fan de Omgong fan Frankryk Henri Desgrange ferstoar yn 1940; yn 1949 waard op de Galibier in monumint foar him oprjochte. Yn 1926 waard foar it earst net út Parys wei ôfset, mar fungearre Évian as startplak. Fan 1905 ôf waarden der bergen beklommen, mar yn 1952 wie it de earste kear dat der in etappe boppe op in berg oankaam, op de Alpe d'Huez. De rit begûn yn Lausanne en de Italjaan Fausto Coppi wûn. De oankomst lei yn 1952 net hielendal boppe-oan, mar yn it doarpke Huez, likernôch op de helte fan de klim dy't hjoed-de-dei oant hielendal boppe riden wurdt.

 
Start fan de Omgong fan Frankryk 1954 yn Amsterdam

By it 50-jierrich bestean fan de Omgong fan Frankryk yn 1953 waard it punteklassemint ynfierd. De lieder fan dit klassemint krige in Griene Trui. De griene kleur wie te tankjen oan de earste sponsor, in fabrikant fan gersmeaners. In jier letter begûn de Omgong foar it earst bûten Frankryk, nammentlik yn Amsterdam, de haadstêd fan Nederlân.

Yn 1957 debutearre de Frânsman Jacques Anquetil yn 'e omgong en wûn fuortendaliks. Hy soe de earste wêze dy't it slagge om de omgong fiif kear te winnen. Tsien jier letter, yn 1967, foel der in deade te betreurjen by de beklimming fan de Mont Ventoux. De Ingelske hurdfytser Tom Simpson stoar as gefolch fan it brûken fan amfetaminen. Yn kombinaasje mei de hjitte, de swiere beklimming en problemen mei de mage waard dat him fataal.

Yn 1968 waard de oankomst fan de slotetappe foar it earst hâlden op de hurdfytsbaan fan Vincennes; foarhinne waard der altyd oankaam yn it Parc des Princes. Jan Janssen wûn dêr as earste, en as earste Nederlanner, de Omgong troch yn de lêste rit it giel ôf te nimmen fan de Belch Herman Vanspringel.
Fiif jier nei de lêste oerwinning fan Anquetil begûn in nij haadstik yn de skiednis fan de omgong, dat fan Eddy Merckx. It slagge de Belch, krekt as Anquetil, en win de Omgong fiif kear. Yn 1975 wie de finish fan de Omgong fan Frankryk foar it earst op de Champs-Élysées. De folgjende dy't it slagge de Omgong fiif kear te winnen, wie de Frânsman Bernard Hinault. Yn 1988 stie der foar it earst in Fries oan de start fan de Omgong fan Frankryk. Wiebren Veenstra fan De Harkema helle dat jier de finish net, mar yn syn twadde en lêste Omgong yn 1991 waard er 157ste.

De folgjende yn it rychje fan fiiffâldige Omgongwinners wie de Bask Miguel Induráin. Hy regearre yn it begjin fan de njoggentiger jierren. Syn lêste oerwinning op Frânske diken, yn 1995, foel gear mei it ferstjerren fan Casartelli. De Italjaan Fabio Casartelli kaam raar te fallen by de ôfdaling fan de Col de Portet-d'Aspet. De 24-jierrige Olympyske kampioen fan Barcelona '92 stoar oan de oprûne ferwûningen. Op it plak fan it ûngelok stiet no in tinkteken foar Carsatelli.

 
Pieter Weening en Andreas Klöden krekt oer de finish yn Gérardmer

Dopingskandalen

bewurkje seksje

Yn 1998 waard, foar it begjin fan de Omgong, fersoarger Willy Voet fan de Festina-ploech trappearre mei in grutte hoemannichte epo yn syn auto. Der waard strang kontrolearre en de Nederlânske ploech TVM, de Frânske ploech Festina en alle Spaanske ploegen waarden út de Omgong set. Ploechlieder Cees Priem fan TVM bedarre efkes yn de Frânske finzenis. Fanwegen it hurde optreden fan de Frânske justysje wie der healwei de santjinde etappe in fytserssstaking wêrby't alle hurdfytsers harren rêchnûmers ferwideren. Mar 96 fan de 189 starte hurdfytsers hellen de einstreek yn Parys. Fanwegen dizze perikels krige de Omgong fan 1998 de bynamme Le Tour Noir of Le Tour Dopage. Yn de jierren dêrnei folgen ferskate dopingskandalen inoar op. Sa moast sânfâldich omgongswinner Lance Armstrong syn titels ynleverje as gefolch fan dopinggebrûk. Foar dy edysjes waarden der gjin nije winners oanwiisd.

Lettere jierren

bewurkje seksje

Yn 2005 waard der foar it earst in omgongsetappe wûn troch in Fries. Yn de achtste etappe kape de fan De Harkema ôfkomstige Pieter Weening, fytsend foar de Rabobank-ploech, yn Gérardmer mei 9,6 milimeter ferskil de oerwinning foar de noas fan de Dútske hurdfytser fan T-Mobile Andreas Klöden wei.

Yn 2012 waard foar it earst de Planche des Belles Filles, in 1148 meter hege berchtop yn de Fogezen, opriden. De Ingelsman Chris Froome wie de earste winner op dizze tige steile berch.

Yn 2019 moast de 19de etappe ôfbrutsen wurde. De plande oankomst wie de Montée de Tignes. As gefolch fan minne waarsomstannichheden (oerfloedige hagel) waard it parkoers foar Tignes blokkearre troch ierdferskowingen en besleat de organisaasje de wedstriid stil te lizzen. Fierder besleat de organisaasje dat der gjin etappewinner en gjin winner fan de striidberens foar dizze etappe oantsjut wurde soene. De tiden fan oankomst op de Col de l'Iseran binne brûkt foar it algemien klassemint.[1]

De omgong fan 2020 waard útsteld oant 29 augustus, as gefolch fan de koroanapandemy. It wie foar it earst sûnt de ein fan de Twadde Wrâldkriich dat de Omgong fan Frankryk net yn de moanne july ferriden waard. Yn 2024 lei de einstreek yn Nice om't in pear dagen nei de finish fan de Omgong de Olympyske Simmerspullen 2024 yn Parys organiseare waarden.

 
Oankomst op de Champs-Élysées

Omgong fan Frankryk foar froulju

bewurkje seksje

De Tour de France Femmes of Omgong fan Frankryk foar froulju is in meardeiske hurdfytswedstriid foar froulju yn Frankryk. Tusken 1984 en 2009 wiene der ferskate wedstriden dy't sjoen waarden as de Omgong fan Frankryk foar froulju. Fan 2014 oant en mei 2021 waard ûnder de Omgong fan Frankryk foar manlju in wedstriid fan ien dei foar froulju (La Course) organisearre troch it ynternasjonaal hurdfytsbûn ASO. Fan 2022 ôf is der wer in etappekoers fan mear dagen.

Omgong fan Frankryk yn sifers

bewurkje seksje
jier Startplak Tal
etappes
Totale
ôfstân
Dielnimmers Utfallers Opmerkingen
1903   Montgeron 6 2428 km 60 41 finish yn Ville d'Avray
1904   Montgeron 6 2428 km 88 56 finish yn Ville d'Avray
1905   Parys 11 2994 km 60 36 Earste kear mei finish yn Parc des Princes
1906   Parys 13 4545 km 82 68
1907   Parys 14 4488 km 93 60
1908   Parys 14 4488 km 114 78
1909   Parys 14 4497 km 150 95
1910   Parys 15 4737 km 110 69
1911   Parys 15 5344 km 84 56
1912   Parys 15 5319 km 131 90
1913   Parys 15 5287 km 140 115
1914   Parys 15 5405 km 145 91
1915 t/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919   Parys 15 5560 km 69 59
1920   Parys 15 5503 km 113 91
1921   Parys 15 5503 km 123 85
1922   Parys 15 5375 km 120 82
1923   Parys 15 5386 km 139 91
1924   Parys 15 5488 km 157 97
1925   Parys 18 5440 km 134 85
1926   Évian 17 5745 km 126 85
1927   Parys 24 5398 km 142 103
1928   Parys 22 5376 km 162 121
1929   Parys 22 5286 km 155 95
1930   Parys 21 4822 km 100 41
1931   Parys 24 5091 km 81 46
1932   Parys 21 4520 km 80 23
1933   Parys 23 4409 km 80 40
1934   Parys 23 4470 km 60 21
1935   Parys 21 4338 km 93 47
1936   Parys 21 4442 km 90 47
1937   Parys 20 4415 km 98 52
1938   Parys 21 4694 km 96 41
1939   Parys 18 4224 km 79 30
1940 t/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947   Parys 21 4665 km 100 47
1948   Parys 21 4922 km 120 76
1949   Parys 21 4819 km 120 65
1950   Parys 22 4773 km 116 56
1951   Metz 24 4690 km 123 57
1952   Brest 23 4898 km 123 57
1953   Straasburch 22 4476 km 119 43
1954   Amsterdam 23 4656 km 110 41
1955   Le Havre 22 4495 km 130 61
1956   Reims 22 4498 km 120 32
1957   Nantes 22 4685 km 120 64
1958   Brussel 24 4319 km 120 42
1959   Mulhouse 22 4391 km 120 55
1960   Lille 22 4173 km 128 47
1961   Rouen 21 4397 km 132 60
1962   Nancy 22 4274 km 150 56
1963   Nogent-sur-Marne 21 4210 km 130 54
1964   Rennes 22 4504 km 132 51
1965   Keulen 22 4177 km 130 49
1966   Nancy 25 4322 km 130 48
1967   Angers 22 4780 km 130 42 Lêste finish yn Parc des Princes
1968   Vittel 22 4685 km 110 47 Earste kear mei finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1969   Roubaix 22 4117 km 130 44
1970   Limoges 23 4254 km 150 50
1971   Mulhouse 20 3608 km 150 56
1972   Angers 20 3847 km 132 44
1973   Skeveningen 20 4140 km 132 45
1974   Brest 22 4098 km 130 25 Lêste finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1975   Charleroi 22 3999 km 140 54 Earste kear mei finish op de Champs-Élysées
1976   Saint-Hilaire-de-Riez 22 4016,5 km 130 43
1977   Fleurance-Lectoure 22 4096 km 100 47
1978   Leien 22 3908 km 110 32
1979   Fleurance 24 3720 km 150 61
1980   Frankfurt 25 3842 km 130 45
1981   Nice 25 3753 km 150 29
1982     Basel 23 3507 km 169 44
1983   Fontenay-sous-Bois 23 3809 km 140 52
1984   Montreuil 24 4021 km 170 46
1985   Plumelec 24 4109 km 180 36
1986   Boulogne-Billancourt 23 4094 km 208 76
1987   West-Berlyn 25 4231 km 207 72
1988   Pontchâteau 22 3286 km 198 47
1989   Lúksemboarch 22 3285 km 198 60
1990   Poitiers
(atraksjepark Futuroscope)
21 3504 km 198 42
1991   Lyon 22 3914 km 198 40
1992   San Sebastián 22 3983 km 198 68
1993   Puy-du-Fou
(atraksjepark)
20 3714 km 180 44
1994   Lille 22 3915,2 km 189 72
1995   Saint-Brieuc 20 3653 km 189 74
1996   De Bosk 22 3907 km 189 69
1997   Rouen 21 3950 km 189 49
1998   Dublin 21 3860 km 189 93
1999   Puy-du-Fou
(atraksjepark)
21 3870 km 180 39
2000   Poitiers
(atraksjepark Futuroscope)
21 3662 km 177 50
2001   Dúntsjerk 21 3453 km 189 45
2002   Lúksemboarch 21 3278 km 189 36
2003   Parys 21 3427 km 198 51
2004   Luik 21 3391 km 188 41
2005   Fromentine 22 3607 km 189 34
2006   Straasburch 21 3657,1 km 176 37
2007   Londen 21 3570 km 189 48
2008   Brest 22 3559 km 180 35
2009   Monako 22 3445 km 180 24
2010   Rotterdam 21 3596 km 197 28
2011   Passage du Gois 22 3430,5 km 198 31
2012   Luik 21 3430,5 km 198 45
2013   Porto-Vecchio 22 3349 km 198 29
2014   Leeds 22 3656 km 198 34
2015   Utert 22 3358 km 198 38
2016   Mont Saint-Michel 22 3529 km 198 24
2017   Düsseldorf 22 3540 km 198 31
2018   Noirmoutier-en-l'Île 22 3351 km 176 31
2019   Brussel 22 3365,8 km 176 21
2020   Nice 22 3484,2 km 176 30
2021   Brest 22 3414,2 km 184 43
2022   Keappenhaven 22 3328 km 176 41
2023     Bilbao 22 3404 km 176 22
2024   Florâns 22 3492 km 176 35 De Omgong finiste yn Nice fanwegen de Olympyske Simmerspullen

Ferneamde bergen

bewurkje seksje

Yn 1903 wie Col de la République de earste berch ea dy't yn de Omgong fan Frankryk beklommen waard. Dat barde yn de 2e etappe, fan Lyon nei Marseille. De berch waard ek yn 1904 yn de rûte opnaam. Yn dat jier waarden de hurdfytsers der lykwols oanfallen troch supporters fan de regionale hurdfytser Antoine Faure. As gefolch dêrfan waard de berch dêrnei pas wer yn 1950 yn it parkoers opnommen.

1e
kear
Namme Berchrige Kategory Hichte
(m)
1e
kear
Namme Berchrige Kategory Hichte
(m)
1903 Col de la République Sintraal Massyf 2e/3e 1161 1969 Col du Firstplan Fogezen 2e 722
1905 Ballon d'Alsace Fogezen 2e 1247 1970 Le Markstein Fogezen 1e 1183
1910 Col des Ares Pyreneeën 2e/3e 815 1974 Pla d'Adet Pyreneeën HC 1654
1910 Col d'Aspin Pyreneeën 1e 1489 1971 Col de Manse Alpen 2e 1286
1910 Col d'Aubisque Pyreneeën HC 1709 1978 Col de Joux Plane Alpen HC 1691
1910 Col du Tourmalet Pyreneeën HC 2115 1978 Col de Marie-Blanque Pyreneeën 2e 1035
1911 Col du Galibier Alpen HC 2645 1978 Super Besse Sintraal Massyf 2e/3e 1289
1912 Col du Soulor Pyreneeën HC/4e [2] 1474 1979 Cormet de Roselend Alpen 1e 1968
1913 Col de Grosse Pierre Fogezen 2e 901 1984 La Plagne Alpen HC 2080
1922 Col d'Izoard Alpen HC 2361 1985 Luz-Ardiden Pyreneeën HC 1720
1924 Col du Télégraphe Alpen 1e 1566 1987 Col de Soudet Pyreneeën HC 1540
1938 Col de l'Iseran Alpen HC 2770 1988 Col d'Agnes Pyreneeën 1e 1570
1947 Col de la Croix-de-Fer Alpen HC 2068 1994 Col de la Croix Fry Alpen 1e 1477
1947 Col du Glandon Alpen HC 1924 1994 Val Thorens Alpen HC 2340
1947 Col de Portet-d'Aspet Pyreneeën 2e 1069 1994 Hautacam Pyreneeën HC 1515
1947 Col de Peyresourde Pyreneeën 1e 1569 1997 Col de Val-Louron-Azet Pyreneeën 1e 1580
1949 Petit-St-Bernard Alpen 1e 2188 1997 Ordino-Arcalis Pyreneeën HC 2240
1950 Col du Lautaret Alpen 1e 2057 1998 Plateau de Beille Pyreneeën HC 2001
1951 Mont Ventoux Alpen HC 1912 1998 [3] Annecy-Semnoz Alpen HC 1655
1952 Puy de Dôme Sintraal Massyf HC 1464 2001 Chamrousse Alpen HC 1730
1952 Alpe d'Huez Alpen HC 1860 2001 Ax-3 Domaines Pyreneeën 1e 1360
1952 Sestrières Alpen 1e 2035 2003 Port de Pailhères Pyreneeën HC 2001
1952 Hourquette d'Ancizan Pyreneeën 1e 1538 2007 Port de Balès Pyreneeën HC 1755
1957 Col de la Schlucht Fogezen 2e 1140 2008 Col Agnel Alpen HC 2744
1959 Pas de Peyrol Sintraal Massyf 2e 1589 2012 Planche des Belles Filles Fogezen 1e 1035
1960 Col de la Colombière Alpen HC 1613 2014 Risoul Alpen 1e 1855
1961 col du Donon Fogezen 2e 1009 2014 col de la Croix des Moinats Fogezen 2e 891
1962 Col de la Bonette Alpen HC 2802 2014 Petit Ballon Fogezen 1e 1163
1963 Grand-St-Bernard Alpen HC 2469 2014 Col des Croix Fogezen 3e 678
1966 Col de Mente Pyreneeën 1e 1349 2014 Col des Chevrères Fogezen 1e 914
1967 Col du Platzerwasel Fogezen 1e 1193 2018 Col de Portet Pyreneeën HC 2215
1969 Col de la Madeleine Alpen HC 1993 2020 Col de la Loze Alpen HC 2302
1969 Grand Ballon Fogezen 1e/3e [4] 1336

Klasseminten

bewurkje seksje

Njonken de oerwinnings yn de etappen wurdt yn de Omgong fan Frankryk ek striden om ferskate klasseminten. Der is in klassemint foar de bêste ploech, foar de bêste klimmer (Boltsjestrui), foar de bêste jonge hurdfytser (Wite Trui), foar de oanfallendst ridende hurdfytser, foar de bêste sprinter (Griene Trui), en fansels foar de fytser dy't oer de hiele omgong de minste tiid brûkt (Giele Trui).

De súksesfolste hurdfytser yn de Omgong fan Frankryk wie de Amerikaan Lance Armstrong, dy't 7 kear efterinoar, fan 1999 oant 2005, oer de hiele omgong it fluchst wie. Doe't dúdlik waard dat hy doping brûkt hie, waarden dy oerwinningen offisjeel skrast. Yn alle jierren dat de Omgong ferriden wurdt, hawwe der oant no ta twa Nederlânders it einklassemint wûn. De earste wie Jan Janssen dy't yn 1968 it fluchst wie, en yn 1980 behelle Joop Zoetemelk de Giele Trui.

Winners Giele Trui

bewurkje seksje
Jier Winner Aldens Nasjonaliteit Ploech
1903 Maurice Garin 32   Frânsk Yndividueel
1904 Henri Cornet 19   Frânsk Cycles JC-Michelin
1905 Louis Trousselier 24   Frânsk Peugeot-Wolber
1906 René Pottier 27   Frânsk Peugeot-Wolber
1907 Lucien Petit-Breton 24   Frânsk Peugeot-Wolber
1908 Lucien Petit-Breton 25   Frânsk Peugeot-Wolber
1909 François Faber 22   Lúksemboarchsk Peugeot-Wolber
1910 Octave Lapize 22   Frânsk Alcyon-Dunlop
1911 Gustave Garrigou 26   Frânsk Alcyon-Dunlop
1912 Odiel Defraeye 24   Belgysk Alcyon-Dunlop
1913 Philippe Thys 22   Belgysk Peugeot-Wolber
1914 Philippe Thys 23   Belgysk Peugeot-Wolber
1915 o/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919 Firmin Lambot 33   Belgysk La Sportive
1920 Philippe Thys 29   Belgysk La Sportive
1921 Léon Scieur 33   Belgysk La Sportive
1922 Firmin Lambot 36   Belgysk Peugeot-Wolber
1923 Henri Pélissier 34   Frânsk JB Louvet-Soly
1924 Ottavio Bottecchia 29   Italjaansk Automoto
1925 Ottavio Bottecchia 30   Italjaansk Automoto-Hutchison
1926 Lucien Buysse 33   Belgysk Automoto-Hutchison
1927 Nicolas Frantz 27   Lúksemboarchsk Alcyon-Dunlop
1928 Nicolas Frantz 28   Lúksemboarchsk Alcyon-Dunlop
1929 Maurice De Waele 32   Belgysk Alcyon-Dunlop
1930 André Leducq 26   Frânsk Frankryk
1931 Antonin Magne 27   Frânsk Frankryk
1932 André Leducq 28   Frânsk Frankryk
1933 Georges Speicher 26   Frânsk Frankryk
1934 Antonin Magne 30   Frânsk Frankryk
1935 Romain Maes 22   Belgysk Belgje
1936 Sylvère Maes 26   Belgysk Belgje
1937 Roger Lapébie 26   Frânsk Frankryk
1938 Gino Bartali 24   Italjaansk Itaalje
1939 Sylvère Maes 29   Belgysk Belgje
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947 Jean Robic 26   Frânsk West Frankryk
1948 Gino Bartali 34   Italjaansk Itaalje
1949 Fausto Coppi 29   Italjaansk Itaalje
1950 Ferdi Kübler 31   Switsersk Switserlân
1951 Hugo Koblet 26   Switsersk Switserlân
1952 Fausto Coppi 32   Italjaansk Itaalje
1953 Louison Bobet 28   Frânsk Frankryk
1954 Louison Bobet 29   Frânsk Frankryk
1955 Louison Bobet 30   Frânsk Frankryk
1956 Roger Walkowiak 29   Frânsk Noardeast-Frankryk
1957 Jacques Anquetil 23   Frânsk Frankryk
1958 Charly Gaul 25   Lúksemboarchsk Nederlân-Lúksemboarch
1959 Federico Bahamontes 31   Spaansk Spanje
1960 Gastone Nencini 30   Italjaansk Itaalje
1961 Jacques Anquetil 27   Frânsk Frankryk
1962 Jacques Anquetil 28   Frânsk Saint-Raphaël
1963 Jacques Anquetil 29   Frânsk Saint-Raphaël
1964 Jacques Anquetil 30   Frânsk Saint-Raphaël
1965 Felice Gimondi 22   Italjaansk Salvarani
1966 Lucien Aimar 25   Frânsk Ford France-Gitane
1967 Roger Pingeon 26   Frânsk Peugeot-BP-Michelin
1968 Jan Janssen 28   Nederlânsk Nederlân
1969 Eddy Merckx 24   Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx 25   Belgysk Faema
1971 Eddy Merckx 26   Belgysk Molteni
1972 Eddy Merckx 27   Belgysk Molteni
1973 Luis Ocaña 28   Spaansk Bic
1974 Eddy Merckx 29   Belgysk Molteni
1975 Bernard Thévenet 27   Frânsk Peugeot
1976 Lucien Van Impe 29   Belgysk Gitane-Campagnolo
1977 Bernard Thévenet 29   Frânsk Peugeot
1978 Bernard Hinault 23   Frânsk Renault-Gitane-Campagnolo
1979 Bernard Hinault 24   Frânsk Renault-Gitane
1980 Joop Zoetemelk 33   Nederlânsk TI-Raleigh
1981 Bernard Hinault 26   Frânsk Renault-Elf-Gitane
1982 Bernard Hinault 27   Frânsk Renault-Elf-Gitane
1983 Laurent Fignon 22   Frânsk Renault-Elf
1984 Laurent Fignon 23   Frânsk Renault-Elf
1985 Bernard Hinault 30   Frânsk La Vie Claire
1986 Greg LeMond 25   Amerikaansk La Vie Claire
1987 Stephen Roche 27   Iersk Carrera
1988 Pedro Delgado 28   Spaansk Reynolds
1989 Greg LeMond 28   Amerikaansk AD Renting
1990 Greg LeMond 29   Amerikaansk Z
1991 Miguel Induráin 27   Spaansk Banesto
1992 Miguel Induráin 28   Spaansk Banesto
1993 Miguel Induráin 29   Spaansk Banesto
1994 Miguel Induráin 30   Spaansk Banesto
1995 Miguel Induráin 31   Spaansk Banesto
1996 Bjarne Riis[5] 32    Denemark Team Deutsche Telekom
1997 Jan Ullrich 23   Dútsk Team Deutsche Telekom
1998 Marco Pantani 28   Italjaansk Mercatone Uno
1999
Gjin winner[6]
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006 Óscar Pereiro Sio[7] 28   Spaansk Caisse d'Epargne-Illes Balears
2007 Alberto Contador 24   Spaansk Discovery Channel
2008 Carlos Sastre 33   Spaansk Team Saxo Bank
2009 Alberto Contador 26   Spaansk Astana
2010 Andy Schleck[8] 25   Lúksemboarchsk Team Saxo Bank
2011 Cadel Evans 34   Australysk BMC Racing Team
2012 Bradley Wiggins 32   Britsk Sky ProCycling
2013 Chris Froome 28   Britsk Sky ProCycling
2014 Vincenzo Nibali 29   Italjaansk Astana
2015 Chris Froome 30   Britsk Team Sky
2016 Chris Froome 31   Britsk Team Sky
2017 Chris Froome 32   Britsk Team Sky
2018 Geraint Thomas 32   Britsk Team Sky
2019 Egan Bernal 22   Kolombiaansk Team INEOS
2020 Tadej Pogačar 21   Sloveensk UAE Team Emirates
2021 Tadej Pogačar 22   Sloveensk UAE Team Emirates
2022 Jonas Vingegaard 25    Deensk Jumbo-Visma
2023 Jonas Vingegaard 26    Deensk Jumbo-Visma
2024 Tadej Pogačar 25   Sloveensk UAE Team Emirates


Measte oerwinningen

bewurkje seksje

5x

4x

3x

Berchklassemint

bewurkje seksje
 
De Boltsjestrui

It berchklassemint fan de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint, dêr't punten foar te fertsjinjen binne by passaazjes op berchpassen en oare beklimmingen. De lieder yn it berchklassemint is de hurdfytser dy't by dizze passaazjes de measte punten fertsjinne hat troch as earste of by de earsten troch te kommen. Dejinge dy't oan 'e ein fan de Tour de France it klassemint liedt, wurdt ta berchkening útroppen.

De Boltsjestrui is it shirt dat droegen wurdt troch de lieder yn it berchklassemint en dat útrikt wurdt nei in ferriden etappe. Nei de lêste etappe fan de Omgong fan Frankryk krijt de winner fan it berchklassemint de lêste Boltsjestrui útrikt. De berchpriis bestiet langer as de Boltsjestrui dy't deroan keppele is. De earste Omgong fan Frankryk dêr't de lieder yn it berchklassemint de Boltsjestrui droech, wie dy fan 1975; de earste dy't him ea droech, wie Joop Zoetemelk. De earste einwinner fan dizze trui wie Lucien Van Impe. It boltsjesmotyf waard troch Tourbaas Félix Lévitan oanbrocht as in hulde oan Henri Lemoine, in Frânske baanhurdfytser dy't yn de tweintiger en tritiger jierren omried yn in tenu mei reade stippen. Foar 1975 bestie der gjin aparte trui foar de berchkening.

De beklimmingen dy't meitelle foar it berchklassemint wurde yndield yn 5 kategoryen: Hors Catégorie (de grutste en swierste beklimmingen, lykas de Mont Ventoux, Tourmalet en Alpe d' Huez) en de earste oant en mei fjirde kategory. Beklimmingen fan tredde en fjirde kategory binne earder heuvels as bergen. De te fertsjinjen punten binne navenant.

Winners berchklassemint

bewurkje seksje
Jier Winner Nasjonaliteit Ploech
1933 Vicente Trueba   Spaansk Bestetti
1934 René Vietto   Frânsk Yndividueel
1935 Félicien Vervaecke   Belgysk Alcyon-Labor
1936 Julián Berrendero   Spaansk BH
1937 Félicien Vervaecke   Belgysk Alcyon-Labor
1938 Gino Bartali   Italjaansk Legnano
1939 Sylvère Maes   Belgysk Alcyon-Dunlop
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947 Pierre Brambilla   Italjaansk Viscontea
1948 Gino Bartali   Italjaansk Tebag
1949 Fausto Coppi   Italjaansk Ciclismo/Bianchi
1950 Louison Bobet   Frânsk Stella
1951 Raphaël Geminiani   Frânsk Métropole-Dunlop
1952 Fausto Coppi   Italjaansk Ciclismo/Bianchi
1953 Jesús Loroño   Spaansk Splendid
1954 Federico Bahamontes   Spaansk Mondia
1955 Charly Gaul   Lúksemboarchsk Magnat
1956 Charly Gaul   Lúksemboarchsk Faema
1957 Gastone Nencini   Italjaansk Chlorodont-Leo
1958 Federico Bahamontes   Spaansk Faema-Guerra
1959 Federico Bahamontes   Spaansk Condor
1960 Imerio Massignan   Italjaansk Legnano-Pirelli
1961 Imerio Massignan   Italjaansk Legnano-Pirelli
1962 Federico Bahamontes   Spaansk Margnat-Palona
1963 Federico Bahamontes   Spaansk Margnat-Paloma-Dunlop
1964 Federico Bahamontes   Spaansk Margnat-Paloma-Dunlop
1965 Julio Jiménez   Spaansk KAS-Kaskol
1966 Julio Jiménez   Spaansk Ford France-Geminiani
1967 Julio Jiménez   Spaansk Bic
1968 Aurelio Gonzalez   Spaansk KAS-Kaskol
1969 Eddy Merckx   Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx   Belgysk Faemino–Faema
1971 Lucien Van Impe   Belgysk Sonolor–Lejeune
1972 Lucien Van Impe   Belgysk Sonolor–Lejeune
1973 Pedro Torres   Spaansk La Casera–Peña Bahamontes
1974 Domingo Perurena   Spaansk KAS-Kaskol
ynfiering Boltsjestrui
1975 Lucien Van Impe   Belgysk Gitane–Campagnolo
1976 Giancarlo Bellini   Italjaansk Brooklyn
1977 Lucien Van Impe   Belgysk Lejeune–BP
1978 Mariano Martínez   Frânsk Jobo–Spidel–La Roue d'Or
1979 Giovanni Battaglin   Italjaansk Inoxpran
1980 Raymond Martin   Frânsk Miko–Mercier–Vivagel
1981 Lucien Van Impe   Belgysk Boston–Mavic
1982 Bernard Vallet   Frânsk La Redoute–Motobécane
1983 Lucien Van Impe   Belgysk Metauro Mobili–Pinarello
1984 Robert Millar   Britsk Peugeot–Shell–Michelin
1985 Luis Herrera   Kolombiaansk Varta–Café de Colombia–Mavic
1986 Bernard Hinault   Frânsk La Vie Claire
1987 Luis Herrera   Kolombiaansk Café de Colombia–Varta
1988 Steven Rooks   Nederlânsk PDM–Ultima–Concorde
1989 Gert-Jan Theunisse   Nederlânsk PDM–Concorde
1990 Thierry Claveyrolat   Frânsk RMO
1991 Claudio Chiappucci   Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni
1992 Claudio Chiappucci   Italjaansk Carrera Jeans–Vagabond
1993 Tony Rominger   Switsersk CLAS–Cajastur
1994 Richard Virenque   Frânsk Festina–Lotus
1995 Richard Virenque   Frânsk Festina–Lotus
1996 Richard Virenque   Frânsk Festina–Lotus
1997 Richard Virenque   Frânsk Festina–Lotus
1998 Christophe Rinero   Frânsk Cofidis
1999 Richard Virenque   Frânsk Team Polti
2000 Santiago Botero   Kolombiaansk Kelme–Costa Blanca
2001 Laurent Jalabert   Frânsk CSC–Tiscali
2002 Laurent Jalabert   Frânsk CSC–Tiscali
2003 Richard Virenque   Frânsk Quick-Step–Davitamon
2004 Richard Virenque   Frânsk Quick-Step–Davitamon
2005 Michael Rasmussen    Deensk Rabobank
2006 Michael Rasmussen    Deensk Rabobank
2007 Mauricio Soler   Kolombiaansk Barloworld
2008 Carlos Sastre   Spaansk CSC–Saxo Bank
2009 Egoi Martínez   Spaansk Euskaltel–Euskadi
2010 Anthony Charteau   Frânsk Bbox Bouygues Telecom
2011 Samuel Sánchez   Spaansk Euskaltel–Euskadi
2012 Thomas Voeckler   Frânsk Team Europcar
2013 Nairo Quintana   Kolombiaansk Movistar Team
2014 Rafał Majka   Poalsk Tinkoff–Saxo
2015 Chris Froome   Britsk Team Sky
2016 Rafał Majka   Poalsk Tinkoff
2017 Warren Barguil   Frânsk Team Sunweb
2018 Julian Alaphilippe   Frânsk Quick-Step Floors
2019 Romain Bardet   Frânsk AG2R La Mondiale
2020 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates
2021 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates
2022 Jonas Vingegaard    Deensk Jumbo-Visma
2023 Giulio Ciccone   Italjaansk Trek-Segafredo
2024 Richard Carapaz   Ekwadorjaansk Trek-Segafredo

Punteklassemint

bewurkje seksje
 
De Griene Trui

It punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint foar sprinters wêrby't de hurdfytsers punten per etappe krije, ôfhinklik fan harren oankomst. Sûnt de ynfiering yn 1953 draacht de lieder yn it punteklassemint in Griene Trui; de iennige útsûndering wie 1968, doe't de liederstrui yn dit klassemint read wie fanwegen de sponsor fan it punteklassemint fan dat jier.

It klassemint waard yn de Omgong fan 1953 yntrodusearre: de Switser Fritz Schär wie de earste drager en de earste dy't de trui oan de ein fan de Omgong oandwaan mocht. De griene kleur wie keazen omdat de doetiidske sponsor in gersmeanerfabrikant wie. De edysjes fan 1905 oant en mei 1912 waard de Omgong ferriden op in puntesysteem. Dat wie in strafpuntesysteem op basis fan klassearring en tiid, wêrby't dejinge mei de minste punten wûn hie.

Hoewol't de krekte regels wol feroarje, is it tal punten dat per etappe fertsjinne wurde kin meastal net gelyk: yn flakke etappes kinne mear punten fertsjinne wurde as yn tiidritten en berchritten, om sa foar te kommen dat klimmers dêr by fersin it punteklassemint winne kinne. Nei foarbyld fan it punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk hawwe de measte meardeiske hurdfytswedstriden tsjintwurdich in punteklassemint.

Winners punteklassemint

bewurkje seksje
Jier Winner Nasjonaliteit Ploech Punten
1953 Fritz Schär   Switsersk Switserlân 271
1954 Ferdi Kübler   Switsersk Switserlân 215.5
1955 Stan Ockers   Belgysk Belgje 322
1956 Stan Ockers   Belgysk Belgje 280
1957 Jean Forestier   Frânsk Frankryk 301
1958 Jean Graczyk   Frânsk Frankryk 347
1959 André Darrigade   Frânsk Frankryk 613
1960 Jean Graczyk   Frânsk Frankryk 74
1961 André Darrigade   Frânsk Frankryk 174
1962 Rudi Altig   West-Dútsk Saint Raphaël-Hutchinson 173
1963 Rik Van Looy   Belgysk G.B.C-Libertas 275
1964 Jan Janssen   Nederlânsk Pelforth-Sauvage 208
1965 Jan Janssen   Nederlânsk Pelforth-Sauvage 144
1966 Willy Planckaert   Belgysk Smiths 211
1967 Jan Janssen   Nederlânsk Nederlân 154
1968 Franco Bitossi   Italjaansk Itaalje 241
1969 Eddy Merckx   Belgysk Faema 244
1970 Walter Godefroot   Belgysk Salvarani 212
1971 Eddy Merckx   Belgysk Molteni 202
1972 Eddy Merckx   Belgysk Molteni 196
1973 Herman Vanspringel   Belgysk Rokado 187
1974 Patrick Sercu   Belgysk Brooklyn 283
1975 Rik Van Linden   Belgysk Bianchi-Campagnolo 342
1976 Freddy Maertens   Belgysk Velda-Flandria 293
1977 Jacques Esclassan   Frânsk Peugeot-Esso-Michelin 236
1978 Freddy Maertens   Belgysk Velda-Lano-Flandria 242
1979 Bernard Hinault   Frânsk Renault-Gitane 253
1980 Rudy Pevenage   Belgysk Ijsboerke-Warncke 194
1981 Freddy Maertens   Belgysk Sunair-Sport 428
1982 Sean Kelly   Iersk Sem-France Loire-Campagnolo 429
1983 Sean Kelly   Iersk Sem-Mavic-Reydel 360
1984 Frank Hoste   Belgysk Europ Decor-Boule d'Or-Eddy Merckx 322
1985 Sean Kelly   Iersk Skil-Sem KAS Miko 434
1986 Eric Vanderaerden   Belgysk Panasonic 277
1987 Jean-Paul van Poppel   Nederlânsk Superconfex 263
1988 Eddy Planckaert   Belgysk A.D.R-Mini Flat-IOC 278
1989 Sean Kelly   Iersk P.D.M 277
1990 Olaf Ludwig   East-Dútsk Panasonic 256
1991 Djamolidine Abdoujaparov   Sovjet Carrera-Jeans 316
1992 Laurent Jalabert   Frânsk ONCE 293
1993 Djamolidine Abdoujaparov   Oezbeeksk Lampre-Polti 298
1994 Djamolidine Abdoujaparov   Oezbeeksk TEAM POLTI 322
1995 Laurent Jalabert   Frânsk ONCE 333
1996 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 335
1997 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 350
1998 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 327
1999 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 323
2000 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 321
2001 Erik Zabel   Dútsk Deutsche Telekom 252
2002 Robbie McEwen   Australysk Lotto-Adecco 280
2003 Baden Cooke   Australysk FDJeux 216
2004 Robbie McEwen   Australysk Lotto-Domo 272
2005 Thor Hushovd    Noarsk Crédit agricole 194
2006 Robbie McEwen   Australysk Davitamon-Lotto 288
2007 Tom Boonen   Belgysk Quick Step-Innergetic 256
2008 Óscar Freire   Spaansk Rabobank 270
2009 Thor Hushovd    Noarsk Cervélo TestTeam 280
2010 Alessandro Petacchi   Italjaansk Lampre-Farnese 243
2011 Mark Cavendish   Britsk Team HTC-Highroad 334
2012 Peter Sagan   Slowaaksk Liquigas-Cannondale 421
2013 Peter Sagan   Slowaaksk Cannondale 409
2014 Peter Sagan   Slowaaksk Cannondale 431
2015 Peter Sagan   Slowaaksk Tinkoff-Saxo 432
2016 Peter Sagan   Slowaaksk Tinkoff 470
2017 Michael Matthews   Australysk Sunweb 370
2018 Peter Sagan   Slowaaksk Bora-Hansgrohe 477
2019 Peter Sagan   Slowaaksk Bora-Hansgrohe 323
2020 Sam Bennett   Iersk Deceuninck-Quick-Step 380
2021 Mark Cavendish   Britsk Deceuninck-Quick-Step 317
2022 Wout van Aert   Belgysk Jumbo-Visma 480
2023 Jasper Philipsen   Belgysk Alpecin-Deceuninck 377
2024 Biniam Girmay   Eritreesk Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux 387

Ploegeklassemint

bewurkje seksje
 
Giel rêchnûmer

It ploegeklassemint is it klassemint foar de bêst prestearjende hurdfytsploech as gehiel. Foar it berekkenjen fan it puntetal wurde nei elke etappe de tiden fan 'e trije earste riders fan elk team opteld. Earder mocht de liedende ploech mei in giel petsje ride. No rydt de liedende ploech mei in giel rêchnûmer, en yn 2012 foar it earst ek mei in giele helm.

Fan 1930 ôf waard de Tour ferriden mei lanneploegen. Fanwege de grutte kommersjele druk op de Tourorganisaasje waard fan 1962 ôf de toer wer ferriden mei merkploegen. Ek yn 1967 en 1968 kamen lanneploegen oan de start.

Winners ploegeklassemint

bewurkje seksje
Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
1930 Frankryk   Frankryk 1958 Belgje   Belgje 1981 Peugeot   Frankryk 2003 CSC    Denemark
1931 Belgje   Belgje 1959 Belgje   Belgje 1982 Coop   Frankryk 2004 T-Mobile   Dútslân
1932 Itaalje   Itaalje 1960 Frankryk   Frankryk 1983 Raleigh   Nederlân 2005 T-Mobile   Dútslân
1933 Frankryk   Frankryk 1961 Frankryk   Frankryk 1984 Renault   Frankryk 2006 T-Mobile   Dútslân
1934 Frankryk   Frankryk 1962 St. Raphael   Frankryk 1985 La Vie Claire   Frankryk 2007 Discovery   Feriene Steaten
1935 Belgje   Belgje 1963 St. Raphael   Frankryk 1986 La Vie Claire   Frankryk 2008 CSC    Denemark
1936 Belgje   Belgje 1964 Pelforth   Frankryk 1987 Système U   Frankryk 2009 Astana   Kazachstan
1937 Frankryk   Frankryk 1965 KAS   Spanje 1988 P.D.M.   Nederlân 2010 RadioShack   Feriene Steaten
1938 Belgje   Belgje 1966 KAS   Spanje 1989 P.D.M.   Nederlân 2011 Garmin-Cervélo   Feriene Steaten
1939 Belgje B   Belgje 1967 Frankryk   Frankryk 1990 Z   Frankryk 2012 RadioShack   Feriene Steaten
1947 Itaalje   Itaalje 1968 Spanje   Spanje 1991 Banesto   Spanje 2013 Saxo-Tinkoff    Denemark
1948 Belgje A   Belgje 1969 Feama   Belgje 1992 Carrera   Itaalje 2014 AG2R   Frankryk
1949 Itaalje   Itaalje 1970 Salvarani   Itaalje 1993 Carrera   Itaalje 2015 Movistar   Spanje
1950 Belgje   Belgje 1971 BIC   Frankryk 1994 Festina   Frankryk 2016 Movistar   Spanje
1951 Frankryk   Frankryk 1972 GAN   Frankryk 1995 ONCE   Spanje 2017 Sky   Grut-Brittanje
1952 Itaalje   Itaalje 1973 BIC   Frankryk 1996 Festina   Frankryk 2018 Movistar   Spanje
1953 Nederlân   Nederlân 1974 KAS   Spanje 1997 Deutsche Telekom   Dútslân 2019 Movistar   Spanje
1954 Switserlân    Switserlân 1975 GAN   Frankryk 1998 Cofidis   Frankryk 2020 Movistar   Spanje
1955 Frankryk   Frankryk 1976 KAS   Spanje 1999 Banesto   Spanje 2021 Bahrain   Bachrein
1956 Belgje   Belgje 1977 Raleigh   Nederlân 2000 Kelme   Spanje 2022 Ineos   Grut-Brittanje
1978 Miko   Frankryk 1979 Renault   FRA 2001 Kelme   Spanje 2023 Jumbo-Visma   Nederlân
1957 Frankryk   Frankryk 1980 Miko   Frankryk 2002 ONCE   Spanje 2024 Team Emirates   Feriene Arabyske Emiraten

Jongereinklassemint

bewurkje seksje
 
De Wite Trui

It jongereinklassemint waard yn 1975 ynfierd. It Wite Trui waard oernommen fan it kombinaasjeklassemint (1968 - 1974), dat (tydlik) ôfskaft waard. De regels om yn oanmerking te kommen foar dit klassemint hawwe net altyd itselde west. Tusken 1983 en 1985 wie it in klassemint foar debutanten, mar de lêste jierren is it in klassemint foar hurdfytsers dy't op 1 jannewaris fan it oanbelangjende omgongsjier jonger as 25 jier binne.

Fan 1989 oant en mei 1999 wie der wol in jongereinklassemint mar gjin Wite Trui. In oantal kear wûn de winner fan it jongereinklassemint ek de Omgong fan Frankryk sels.

Winners jongereinklassemint

bewurkje seksje
Jier Winner Nasjonaliteit Ploech Posysje
algemien
klassemint
(Giele Trui)
1975 Francesco Moser   Italjaansk Filotex 7
1976 Enrique Martínez Heredia   Spaansk Kas–Campagnolo 23
1977 Dietrich Thurau   West-Dútsk TI–Raleigh 5
1978 Henk Lubberding   Nederlânsk TI–Raleigh–McGregor 8
1979 Jean-René Bernaudeau   Frânsk Renault–Gitane 5
1980 Johan van der Velde   Nederlânsk TI–Raleigh–Creda 12
1981 Peter Winnen   Nederlânsk Capri Sonne–Koga Miyata 5
1982 Phil Anderson   Australysk Peugeot–Shell–Michelin 5
1983 Laurent Fignon   Frânsk Renault–Elf 1
1984 Greg LeMond   Amerikaansk Renault–Elf 3
1985 Fabio Parra   Kolombiaansk Varta–Café de Colombia–Mavic 8
1986 Andrew Hampsten   Amerikaansk La Vie Claire 4
1987 Raúl Alcalá   Meksikaansk 7-Eleven 9
1988 Erik Breukink   Nederlânsk Panasonic–Isostar–Colnago–Agu 12
1989 Fabrice Philipot   Frânsk[9] Toshiba 24
1990 Gilles Delion   Frânsk Helvetia–La Suisse 15
1991 Álvaro Mejía   Kolombiaansk Postobón–Manzana–Ryalcao 19
1992 Eddy Bouwmans   Nederlânsk Panasonic–Sportlife 14
1993 Antonio Martín   Spaansk Amaya Seguros 12
1994 Marco Pantani   Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni 3
1995 Marco Pantani   Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni 13
1996 Jan Ullrich   Dútsk Deutsche Telekom 2
1997 Jan Ullrich   Dútsk Deutsche Telekom 1
1998 Jan Ullrich   Dútsk Deutsche Telekom 2
1999 Benoît Salmon   Frânsk AG2R 16
2000 Francisco Mancebo   Spaansk Banesto 9
2001 Óscar Sevilla   Spaansk Kelme–Costa Blanca 7
2002 Ivan Basso   Italjaansk Fassa Bortolo 11
2003 Denis Menchov   Russysk iBanesto 11
2004 Vladimir Karpets   Russysk Illes Balears–Banesto 13
2005 Yaroslav Popovych   Oekraynsk Discovery 12
2006 Damiano Cunego   Italjaansk Lampre–Fondital 12
2007 Alberto Contador   Spaansk Discovery 1
2008 Andy Schleck   Lúksemboarchsk CSC–Saxo Bank 12
2009 Andy Schleck   Lúksemboarchsk Saxo Bank 2
2010 Andy Schleck   Lúksemboarchsk Saxo Bank 1
2011 Pierre Rolland   Frânsk Europcar 10
2012 Tejay van Garderen   Amerikaansk BMC 5
2013 Nairo Quintana   Kolombiaansk Movistar 2
2014 Thibaut Pinot   Frânsk FDJ 3
2015 Nairo Quintana   Kolombiaansk Movistar 2
2016 Adam Yates   Britsk Orica–BikeExchange 4
2017 Simon Yates   Britsk Orica–Scott 7
2018 Pierre Latour   Frânsk AG2R 13
2019 Egan Bernal   Kolombiaansk Ineos 1
2020 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates 1
2021 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates 1
2022 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates 2
2023 Tadej Pogačar   Sloveensk UAE Team Emirates 2
2024 Remco Evenepoel   Belgysk Soudal–Quick-Step 3

Priis fan de striidberens

bewurkje seksje
 
Read rêchnûmer

De priis fan de striidberens wurdt yn de Omgong fan Frankryk útrikt oan de striidlustichste hurdfytser. Nei elke etappe wurdt de priis troch in achtkoppige ynternasjonale sjuery takend oan de striidlustichste hurdfytser fan dy deis, dy't dan de oare deis mei in read rêchnûmer ride mei. Oan de ein wurdt besjoen wa't de meast striidlustichste hurdfytser yn de hiele Omgong fan dat jier west hat.

Yn ûnderskate jierren waard it reade rêchnûmer ferskillend oanjûn. Soms wie it allinne firtueel yn it read te sjen, soms waard it ramt read makke, of waard in wyt rêchnûmerfel mei reade sifers brûkt. Sûnt 2006 wurdt in read fel mei wite sifers brûkt.

Yn de njoggende etappe yn 2011 waard foar it earst yn tweintich jier de deipriis fan de striidlustichste hurdfytser takend oan twa persoanen. Sawol Johnny Hoogerland as Juan Antonio Flecha krigen de priis tawiisd. Allebeide makken diel út fan de kopgroep doe't se oanriden waarden troch in wein fan de Frânske TV, wêrby't se swier te fallen kamen en yn it stikeltrie bedarren. De beide setten harren paad dochs fuort en passearren dy deis fier efter it peloton de einstreek. Yn de sechstjinde etappe yn 2016 waard de priis foar it earst útrikt oan twa hurdfytsers fan deselde ploech. Tony Martin en Julian Alaphilippe fan Quickstep waarden beiden beleanne mei it reade rêchnûmer nei 't se 170 kilometer tegearre yn de oanfal riden hiene.

Winners priis fan de striidberens

bewurkje seksje
Jier Winner Nasjonaliteit Ploech
1956 André Darrigade   Frânsk Frankryk
1957 Nicolas Barone   Frânsk Frankryk
1958 Federico Bahamontes   Spaansk Spanje
1959 Gérard Saint   Frânsk Ouest-Sud-Ouest
1960 Jean Graczyk   Frânsk Frankryk
1961 Équipe Ouest-Sud-Ouest
1962 Eddy Pauwels   Belgysk Wiel's-Groene Leeuw
1963 Rik Van Looy   Belgysk G.B.C.-Libertas
1964 Henri Anglade   Frânsk Pelforth-Sauvage-Lejeune
1965 Felice Gimondi   Italjaansk Salvarani
1966 Rudi Altig   West-Dútsk Molteni
1967 Désiré Letort   Frânsk Frankryk
1968 Roger Pingeon   Frânsk Frankryk
1969 Eddy Merckx   Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx   Belgysk Faema
1971 Luis Ocaña   Spaansk BIC
1972 Cyrille Guimard   Frânsk Gan-Mercier
1973 Luis Ocaña   Spaansk BIC
1974 Eddy Merckx   Belgysk Molteni
1975 Eddy Merckx   Belgysk Molteni
1976 Raymond Delisle   Frânsk Peugeot-Esso-Michelin
1977 Gerrie Knetemann   Nederlânsk TI-Raleigh
1978 Paul Wellens   Belgysk TI-Raleigh
1979 Hennie Kuiper   Nederlânsk Ti-Raleigh
1980 Christian Levavasseur   Frânsk Miko-Mercier
1981 Bernard Hinault   Frânsk Renault-Elf
1982 Régis Clère   Frânsk Coop-Mercier
1983 Serge Demierre   Switsersk Cilo-Aufina
1984 Bernard Hinault   Frânsk La Vie Claire
1985 Maarten Ducrot   Nederlânsk Kwantum-Yoko
1986 Bernard Hinault   Frânsk La Vie Claire
1987 Régis Clère   Frânsk Teka
1988 Jérôme Simon   Frânsk Z-Peugeot
1989 Laurent Fignon   Frânsk Super U-Raleigh-Fiat
1990 Eduardo Chozas   Spaansk ONCE
1991 Claudio Chiappucci   Italjaansk Carrera
1992 Claudio Chiappucci   Italjaansk Carrera
1993 Massimo Ghirotto   Italjaansk ZG Mobili-Bottecchia
1994 Eros Poli   Italjaansk Mercatone Uno-Medeghini
1995 Hernán Buenahora   Kolombiaansk Kelme
1996 Richard Virenque   Frânsk Festina-Lotus
1997 Richard Virenque   Frânsk Festina-Lotus
1998 Jacky Durand   Frânsk AG2R
1999 Jacky Durand   Frânsk Lotto-Mobistar
2000 Erik Dekker   Nederlânsk Rabobank
2001 Laurent Jalabert   Frânsk CSC-Tiscali
2002 Laurent Jalabert   Frânsk CSC-Tiscali
2003 Alexandre Vinokourov   Kazakstaansk Deutsche Telekom
2004 Richard Virenque   Frânsk Quick Step-Davitamon
2005 Óscar Pereiro   Spaansk Phonak
2006 David de la Fuente   Spaansk Saunier Duval-Prodir
2007 Amets Txurruka   Spaansk Euskaltel-Euskadi
2008 Sylvain Chavanel   Frânsk Cofidis
2009 net útrikt
2010 Sylvain Chavanel   Frânsk Quick Step
2011 Jérémy Roy   Frânsk FDJ
2012 Chris Anker Sørensen    Deensk Saxo Bank-Tinkoff
2013 Christophe Riblon   Frânsk AG2R
2014 Alessandro De Marchi   Italjaansk Cannondale
2015 Romain Bardet   Frânsk AG2R
2016 Peter Sagan   Slowaaksk Tinkoff
2017 Warren Barguil   Frânsk Sunweb
2018 Daniel Martin   Iersk UAE Emirates
2019 Julian Alaphilippe   Frânsk Deceuninck-Quick Step
2020 Marc Hirschi   Switsersk Sunweb
2021 Franck Bonnamour   Frânsk B&B Hotels
2021 Franck Bonnamour   Frânsk B&B Hotels
2022 Wout van Aert   Belgysk Jumbo-Visma
2023 Victor Campenaerts   Belgysk Lotto–Dstny
2024 Richard Carapaz   Ekwadorjaansk Lotto–Dstny

Fryske Dielnimmers

bewurkje seksje

In tal Friezen hat meidien oan de Omgong fan Frankryk. Yn 1988 wie Wiebren Veenstra de earste. Pieter Weening wie yn 2005 de earste Fries dy't in etappe wûn yn de Omgong fan Frankryk. En Gerrit de Vries hat oant no ta (2022) mei sân dielnimmings yn de jierren-90 fan de tweintichste iuw it faakst meidien oan de Omgong fan Frankryk.

Namme Jier(ren) Ploech Posysje
algemien
klassemint
(Giele Trui)
Johannes Draaijer 1989 P.D.M. 130
Eddy Schurer 1989,
1990,
1991
TVM,
TVM,
TVM
132,
net finisht,
152
Maarten Tjallingii 2010,
2011
2012
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank
132,
99,
net finisht
Wiebren Veenstra 1988,
1991
Hitachi,
Buckler
net finisht,
157
Gerrit de Vries 1990
1991
1992
1993
1994
1996
1997
Buckler,
Buckler,
Buckler,
TVM,
Novemail-Histor,
Team Polti,
Team Polti
67,
34,
net finisht,
55,
77,
119,
125
Pieter Weening 2005,
2006
2007
2008
2012,
2015
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank,
Orica GreenEDGE,
Orica GreenEDGE
72,
93,
128,
62,
72,
144
Lieuwe Westra 2011,
2012,
2013,
2014
2015
Vacansoleil,
Vacansoleil,
Vacansoleil,
Astana,
Astana
128,
net finisht,
net finisht,
79,
77

Boarnen, noaten en referinsjes

bewurkje seksje
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. (ned) NOS, 26 july 2019 - Touretappe geneutraliseerd vanwege slechte weersomstandigheden
  2. Kategory fan de Col du Soulor hinget fan de kant en kombinaasje ôf hoe 't er beklommen wurdt
  3. De tweintichste (foarlêste) etappe fan de Omgong 2013 einige foar de earste kear op de Petit-St-Bernard. Der waard al oer dizze berch riden yn de 1998, mar fanwege de Festina-affêre waard dy etappe neutralisearre.
  4. Kategory fan de Grand Ballon is ôfhinklik fan oft er út Le Markstein of út Willer-sur-Thur wei beklommen wurdt.
  5. Riis bekende yn 2007 dat er ûnder oaren ûnder de Omgong fan 1996 it ferbeane middel epo brûkt hie. Neffens de regels fan de UCI koe him fanwege ferjierring de winst lykwols net mear ûntnaam wurde.
  6. Tusken 1999 en 2005 wûn de Amerikaan Lance Armstrong sân kear op rige de Omgong fan Frankryk. Nei ferskate ûndersiken en ferklearringen fan âld-ploechgenoaten makke foarsitter Pat McQuaid fan de UCI op 22 oktober 2012 bekend dat alle oerwinningen fan Armstrong him ôfnommen waarden yn ferbân mei dopinggebrûk. Ek de sân oerwinningen yn de Omgong fan Frankryk waarden him ûntnaam. Om't ek de nûmers 2 fan de jiergongen '99 oant '05 fertocht fan of feroardiele foar dopinggebrûk binne, waard besletten de oerwinningen net oan in oare hurdfytser ta te kennen.
  7. De oarspronklike winner, Floyd Landis, waard posityf befûn op it brûken fan testosteron nei de santjinde etappe fan de Omgong fan Frankryk 2006. Landis ûntkende lykwols it dopinggebrûk en focht de útkomst fan de test oan. Op 11 maaie 2007 kundige de Omgongdireksje lykwols oan dat Landis offisjeel skrast waard as einwinner. Op 20 septimber 2007 befêstige it Amerikaanske anty-dopingburo USADA it brûken fan ferbeane prestaasjebefoarderjende middels en waard Óscar Pereiro Sio offisjeel ta winner útroppen. Op 15 oktober 2007 waard Óscar Pereiro Sio yn Madrid offisjeel huldige as Omgongwinner fan 2006, troch Omgongbaas Christian Prudhomme.
  8. By in dopingkontrôle fan de oarspronklike winner, Alberto Contador, waard in minym spoar fan it ferbeane middel clenbuterol oantroffen. Hy bewearde dat dit kaam troch it iten fan in entrecote fan in Baskyske slachter Op 6 febrewaris 2012 waard Contador troch it CAS dochs skuldich befûn oan dopinggebrûk, sadat de oerwinning oan de twadde-plakhâlder yn de Omgong fan Frankryk 2010, Andy Schleck, takend waard.
  9. Fabrice Philipot einige as 24e yn de Omgong van 1989, fjouwer plakken efter de 24-jierrige Luis Alberto Camargo, dy't it jongereinklassemint wûn hawwe soe as syn ploechlieder him net fergetten wie yn te skriuwen foar it klassemint.
Omgong fan Frankryk
  Giele trui ·   Griene trui ·  Boltsjestrui ·   Wite trui ·   Giel rêchnûmer ·   Read rêchnûmer
  Fryske dielnimmers ·   froulju
  Ferneamde bergen ·   Souvenir Henri Desgrange ·   Souvenir Jacques Goddet
1903 · 1904 · 1905 · 1906 · 1907 · 1908 · 1909 · 1910 · 1911 · 1912 · 1913 · 1914 · 1919 · 1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024 · 2025
  ·   ·